W swojej pierwszej pełnej reakcji od lądowania VikramaPrecyzyjne lądowanie i rozmieszczenie łazika, Chandrayaan-3 Kierownik projektu P. Viramuthuvil powiedział TOI, że dotychczasowy postęp badań naukowych wzbudził pewność, że możliwe jest osiągnięcie dobrych wyników.
„Żadne z tych osiągnięć nie byłoby możliwe bez nieustannych wysiłków setek kolegów z Isro, szczególnie tych pracujących nad podsystemami – wyznaczanie trasy i sterowanie nawigacją, napęd, czujniki, wszystkie podsystemy centralne) – oraz wskazówek dyrektora URSC M. Sankarana i Isro wyższa kadra kierownicza”.
Wskazując, że działania łazika nie są całkowicie niezależne, Veeramothuvil powiedział, że ruchy Bragyana wiązały się z wieloma wyzwaniami, z których każde należało pokonać pojedynczo, angażując zespoły naziemne.
03:01
Chandrayaan-3 udostępnia materiał filmowy przedstawiający wygląd Księżyca przed lądowaniem
Czas pomiędzy każdym ruchem łazika wynosi 5 godzin.
Dotarcie łazika z punktu A do punktu B obejmuje kilka etapów. W przypadku planowania każdej trajektorii dane pokładowej kamery nawigacyjnej muszą zostać pobrane na ziemię w celu wygenerowania cyfrowego modelu wysokości (DEM). „Następnie zespół naziemny i przyrządy zadecydują, którą ścieżkę wybrać i wyślą polecenie, aby pojazd jechał” – powiedział. Jeśli chodzi o ograniczenia pojazdu, maksymalny DEM, jaki może wygenerować, wynosi pięć metrów za każdym razem, gdy kamera nawigacyjna wysyła obrazy. „Oznacza to, że za każdym razem, gdy pojazd musi się poruszać, może w najlepszym przypadku pokonać pięć metrów. Nawet tam występują przeszkody w postaci przeszkód itp.” – powiedział Veeramuthuvil. Bardzo martwiliśmy się pierwszym dołkiem, ale przeszkoda została pokonana”.
Isro wykonał już wiele ruchów łazikiem. „Jeśli widzisz, to nie jest taki duży łazik. W ramach ograniczonych zasobów umieściliśmy najnowocześniejsze miniaturowe systemy. Ale istnieją ograniczenia, takie jak niedostępność telemetrii i komunikacji 24/7 oraz potrzeba śledzenia słońce” – powiedział kierownik projektu. w sposób ciągły, więc czas pomiędzy każdym ruchem wynosi około pięciu godzin.
Czas między jednym łazikiem a drugim wynosi około pięciu godzin. „Słońce nie jest tam nieruchome. Każdego dnia następuje obrót o 12 stopni, co należy wziąć pod uwagę, ponieważ w przeciwieństwie do lądownika, który ma panele słoneczne zakryte z trzech stron, łazik ma wysuwany panel słoneczny, na którym można Jedna strona jest wyposażona w ogniwa słoneczne, ale z drugiej strony „tylko połowa dostępnej przestrzeni” – powiedział.
Szybkość transmisji danych z łazika jest również ograniczona, ponieważ może on komunikować się jedynie z lądownikiem, który sterownia Isro musi pobrać na ziemię. Jest to również czasochłonne, ponieważ naukowcy muszą uwzględnić dane naukowe pochodzące z ładunków. „Dlatego każdy ruch pojazdu jest planowany bardzo dokładnie i mamy pewność, że zostanie wykonany dobrze” – powiedział Vairamuthuvel.
„Kawioholik. Fanatyk alkoholu na całe życie. Typowy ekspert podróży. Skłonny do napadów apatii. Internetowy pionier”.
More Stories
Jak wygląda nasza Droga Mleczna wśród fal grawitacyjnych (wideo)
Archeolodzy odkryli półmilionową drewnianą konstrukcję, która nie została zbudowana przez Homo sapiens
Próbka asteroidy NASA została bezpiecznie zrzucona na spadochronie na pustynię w Utah