„Torturowani poeci” zmienili debatę o Taylor Swift. Podyskutujmy.

Bareillesa Jest kilka świetnych momentów pomiędzy syntezatorami, szczególnie w przypadku harmonii wokalnych w piosenkach takich jak „So Long, London” i „I Can Fix Him (No Rely I Can)”. Ale pewne podobieństwo wynika również z melodii i rytmów, które zaczynają brzmieć bardzo znajomo. Jedną rzeczą, która szczególnie przykuła moją uwagę na tym albumie, jest sposób, w jaki długotrwała poetycka melodia ustępuje miejsca staccato przed refrenem, czyli refrenem, który pojawia się w seriach po dwie zwrotki, jak w piosence „My Boy Only Breaks His Favourite Toys”. ” „, „Fresh Out the Slammer”, „Mogę to zrobić ze złamanym sercem”, „Przepowiednia” i „The Bolter”.

Kiedy Swift zaczął używać tego urządzenia, wniósł do pisania piosenek kilka nowych hip-hopowych rytmów zakorzenionych w muzyce country. Ale jest to teraz standardowa praktyka w przypadku Swifta i wielu jego emulatorów. Swift ma w swojej karierze nagraniowej 11 albumów i niezliczoną ilość dodatkowych piosenek, dlatego trudno jej uniknąć echa przeszłości. Zwłaszcza utwory pod koniec albumu zaczynają brzmieć jak fragmenty „folkloru”, choć są piękne. Ale nikt też jej nie zmusza, aby umieściła na płycie 31 piosenek.

Ganza To po prostu za dużo, John, i po raz pierwszy od jakiegoś czasu to samo dotyczy słuchaczy i krytyków Bierzemy Amen Rozmowy Obróć to. Bycie fanem zaczęło oznaczać jednoznaczne wsparcie w epoce Stana (lub Superfana), bez miejsca na jakąkolwiek krytykę lub sceptycyzm. Moment Udręczonych Poetów to interesujący test – otworzył drzwi do debaty i być może przy okazji ponownie uczłowieczył Swifta. Miło było pomyśleć o tym albumie w porównaniu z niedawnym, ogromnym wydawnictwem Beyoncé „Cowboy Carter”, które jest całkowitym przeciwieństwem pod niemal każdym względem, mimo że jest ona także kuratorką rzeszy zagorzałych fanów. (Jest też o osiem lat starsza.) W tak napiętym momencie na świecie Swift skupia się coraz bardziej na samotności. Może to zapewnić komfort i bezpieczeństwo zarówno artyście, jak i słuchaczowi, ale to tylko wzmacnia tę antyspołeczną relację.

Żołądź Wracając do punktu widzenia Bena na temat fanów i zapożyczając określenie z ekonomii przesyłania strumieniowego, ten album sprawia wrażenie albumu przeznaczonego dla 5% najlepszych słuchaczy — tych, którzy będą bronić każdego jej ruchu i analizować każdy liryczny trop. Wszyscy wydają się być zaskoczeni lub zdezorientowani całą sytuacją. Ale Swift to osoba, która lubi czuć się niedoceniana i niezrozumiana, więc być może mieszane przyjęcie tego albumu będzie twórczym paliwem rakietowym, które wprowadzi ją w następną erę. Czas pokaże, czy „Udręczeni poeci” będą stanowić punkt zwrotny w kulturowej narracji wokół Swift, czy też mieszane przyjęcie osłabnie wraz z jej kolejnym nieuniknionym triumfem. To dobrze, że jednym z dwóch albumów, które pozostawiła do ponownego nagrania, był „Reputation” – wyzywający album, który nagrała w czasie, gdy jej popularność nieco spadała. Wystarczy powiedzieć, że myślę, że teraz jesteśmy gotowy na to, jeszcze raz.