Najlepszy sposób, aby odwrócić się plecami do zarabiania pieniędzy? Wstrzymaj (lub poczekaj) po trzech latach

Jeśli chodzi o bieganie, które buduje dźwignię, nie ma wielu realnych opcji.

Jedno potencjalne podejście pochodzi ze strategii zastosowanej cztery lata temu przez byłych kowbojów Ezekiela Elliotta. Po trzech sezonach NFL, kiedy otworzyło się okno na jego drugi kontrakt, wyszedł z obozu treningowego.

Wreszcie zadziałało. Elliott podpisał kontrakt, który mu się opłacił 47,44 miliona dolarów w ciągu czterech latzanim Cowboys zerwali pozostałe cztery lata umowy.

Walczący Elliott dostał siódmy sezon, którego prawdopodobnie by nie miał, gdyby nie struktura kontraktu. Jego pensja w wysokości 12,4 miliona dolarów w 2022 roku została w pełni gwarantowana w marcu 2021 roku. Bez tego wyzwalacza Cowboys wypuściliby Elliotta rok wcześniej.

Gdyby Elliott nie wytrzymał po trzech sezonach, Cowboys mogliby skrócić jego kontrakt z debiutantem o pięć lat, wprowadzić go raz do franczyzy i odejść. Elliott, nie pojawiając się na obozie w 2019 roku, zmusił Cowboys do udzielenia mu gwarancji finansowej, której nigdy by nie miał.

Jest to opłacalna strategia dla młodych showrunnerów, którzy chcą uruchomić i stworzyć wystarczająco mocny trzeci sezon. Elliott miał 1434 jardy w biegu w 2018 roku, torując drogę wyborom.

Christian McCaffrey bezzwłocznie zapewnił sobie główny kontrakt z Panterami po trzecim sezonie; Stał się dopiero trzecim graczem w historii ligi, który wygenerował ponad 1000 jardów w biegu i otrzymał ponad 1000 jardów odbierających, co podsyciło decyzję Karoliny o zapłaceniu mu. Draftowani w 2017 roku Dalvin Cook, Joe Mixon i Alvin Kamara również zdobyli duże kontrakty po trzech sezonach przerwy odpowiednio od Vikings, Bengals i Saints.

W drafcie 2018 znaleźli się Saquon Barkley i Nick Chubb. The Browns dali Chubbowi drugi kontrakt po trzech sezonach. Barkley, który zerwał ACL w 2020 roku, nie dostał go od Giants.

W 2020 roku Colts wybrali Jonathana Taylora, a Ravens wybrali JK Dobbinsa w drugiej rundzie. Obaj kwalifikują się do drugiego kontraktu. Żaden z nich jeszcze go nie miał. I żaden z nich nie miał trzeciego sezonu, który ułatwia zajęcie stanowiska. Taylor opuścił sześć meczów z powodu kontuzji kostki, a Dobbins opuścił dziewięć z powodu przedłużających się problemów z rozdarciem ACL w 2021 roku. (Jednak Dobbins zakończył sezon 2022 w bardzo imponujący sposób).

Jeśli jednak Taylor i Dobbins chcą teraz zdobyć kontrakty, nie ryzykując franczyzy w 2024 roku, mogą się sprzeciwić. Nawet przy rozczarowujących trzecich sezonach powinni rozważyć zajęcie stanowiska.

To zdecydowanie skalkulowane ryzyko. Ale to zwróci uwagę zespołu.

Inne podejście, które stało się popularne w ostatnich latach, trzyma się. Zawodnik pojawia się, ale nie ćwiczy, dopóki nie dostanie kontraktu, którego chce. Unikając kar za odmowę, zespół może w końcu powiedzieć graczom: „Dobra, czas działać”. (Zdarzyło się to w zeszłym roku z obrońcą Bears, Roquanem Smithem.)

Niezależnie od tego, czy jest to utrudnienie, czy zawieszenie, trzy lata są kluczowe. To wtedy obrońcy mogą otrzymać drugie kontrakty. To wtedy muszą podjąć strategiczny wysiłek, aby zdobyć to, na co zasłużyli.

Jeśli tego nie zrobią, mogą nigdy nie dostać drugiego kontraktu, na który zasługują.