Olivia Newton-John, piosenkarka pop i gwiazda „Grace”, umiera w wieku 73 lat

Olivia Newton-John, która zaśpiewała jedne z największych przebojów lat 70. i 80., jednocześnie przekształcając swój wizerunek dziewiczej dziewczyny z sąsiedztwa w odzianą w spandex lisicę – transformacja odzwierciedlona w miniaturach przez jej główną rolę w jednej z najpopularniejszych musicale, Grease W jej wieku zmarła w poniedziałek na swoim ranczo w Południowej Kalifornii. Miała 73 lata.

była śmierć ogłosić przez jej męża, Johna Easterlinga, który nie podał konkretnego powodu w swoim oświadczeniu, chociaż powołał się na diagnozę raka piersi, z którą żyje od 1992 roku. W 2017 roku ogłosiła, że ​​rak powrócił i ma przerzuty. Od lat jest wybitną orędowniczką badań nad rakiem, zakładając fundację w jej imieniu, aby je wspierać i otwierając Centrum Badań i Wellness w Melbourne w Australii. Urodzony w języku angielskim, wychowany w Australii.

Pani Newton-John zebrała przeboje numer jeden, albumy z czołówek list przebojów i cztery płyty, sprzedając się w ponad dwóch milionach egzemplarzy każda. Przede wszystkim była kochana, a nawet kochana.

We wczesnej fazie swojej kariery pani Newton-John oszołomiła słuchaczy głośnym, miękkim, żywym i ciepłym tonem w połączeniu z rodzajem omdlenia w połowie drogi, które często pojawiało się w połowie lat siedemdziesiątych. Przeszedł do muzyki country.

Jego wyniki na listach przebojów ilustrowały to rozmycie. Nagrał siedem hitów Top 10 na liście Billboard country, z których dwa znalazły się na pierwszym miejscu w 1974 i 75. Najpierw pojawiła się poważna reklama „I Honestly Love You”, napisana wspólnie przez Petera Allena i Jeffa Barry’ego, a następnie przez „Have You” Never be Mellow”, pióro do piosenki napisanej przez producenta kilku jej głównych albumów, Johna Farrara.

„I Honestly Love You” zdobyła także dwie z czterech nagród Grammy, tegoroczny rekord za najlepszy żeński występ wokalny.

Połączenie niezmiennie dobrej muzyki pani Newton-John – nigdy nie ulubionej przez krytyków – i czystego, łagodnego wizerunku sprawiło, że wielu pisarzy porównuje ją do blondynek, takich jak Dzień Doris A Sandra Di. „Niewinna, nie jestem”, pani Newton-John Powiedzieć Rolling Stone w 1978 roku. „Ludzie nadal widzą we mnie dziewczynę z sąsiedztwa. Doris Day miała czterech mężów”, powiedziała, a jednak była postrzegana jako „dziewica”.

Wpis do filmu z 1978 roku miał na celu postawienie za nią wizerunku czystej piosenkarki, począwszy od filmu Grease. Jej postać, Sandy, przekształciła się z podwórka warkoczy, który jest oczarowany niegrzecznym chłopcem Johna Travolty, Dannym, w złą dziewczynkę z super gumą. „Grease” stał się jednym z najbardziej dochodowych musicali wszech czasów, przewyższając nawet „Dźwięki muzyki”. Ścieżka dźwiękowa była drugim najlepiej sprzedającym się albumem roku, ustępując jedynie ścieżce dźwiękowej do „Gorączki sobotniej nocy”, w której wystąpił również pan Travolta.

Ścieżka dźwiękowa do „Grease” zrodziła dwie piosenki numer jeden, obie śpiewane przez inne gwiazdy, w tym pikantny, żywy utwór „You’re The One I Want” „Summer Nights”. Ballada zaśpiewana samodzielnie przez panią Newton-John „Beznadziejnie oddany tobie” zdobyła jedyną nominację do Oscara w kategorii „Najlepsza oryginalna piosenka”.

Stosując ewolucję postaci „Grease” do swojej kariery wokalnej, pani Newton-John wydała tytuł swojego następnego albumu, Totally Hot, prezentując się na skórzanej okładce od ramienia do palców. Album, wydany pod koniec 1978 roku, pokrył się platyną, czego efektem jest rockowa piosenka „A Little More Love” z frazą „Where Did My Innocence Go?”

Na albumie nieco mocniej śpiewała pani Newton-John. Chociaż jej sprzedaż spadła, gdy lata 70. zmieniły się w 80., na początku dekady rozpoczęła najbardziej efektywny komercyjny okres w swojej karierze, której kulminacją był singiel „Physical”, który spędził 10 tygodni na szczycie listy Billboardu. Później magazyn ogłosił go największym hitem lat 80-tych.

Olivia Newton-John urodziła się 26 września 1948 roku w Cambridge w Anglii jako najmłodsza z trójki dzieci Brinley i Irene (ur.) Newton John. Jej matka była córką fizyka laureata Nagrody Nobla Max Born. Jej urodzony w Walii ojciec był oficerem wywiadu MI5 podczas II wojny światowej, a później służył jako dyrektor szkoły średniej dla chłopców w Cambridgeshire.

Kiedy pani Newton-John miała sześć lat, jej rodzina wyemigrowała do Melbourne w Australii, gdzie jej ojciec pracował jako profesor uniwersytecki i dyrektor. W wieku 14 lat utworzyła swoją pierwszą grupę, Sol Four, z trzema dziewczynami ze szkoły. Jej uroda i pewność siebie wkrótce przyniosły jej solowe występy w lokalnych programach radiowych i telewizyjnych pod nazwą „Lovely Livvy”. szybko!! Show „Poznała piosenkarza Pata Carrolla, z którym stworzyła duet, a także swojego końcowego producenta, pana Farrara, który później poślubił panią Carroll.

Pani Newton-John wygrała lokalny konkurs talentów telewizyjnych, za który nagrodą była wycieczka do Wielkiej Brytanii. Tam nagrała swój pierwszy singiel „Til You Say You Say You Be Mine”, który został wydany przez Decca Records w 1966 roku.

Po przeprowadzce pani Carroll do Londynu razem z panią Newton-John utworzyli duet Pat i Olivia, który koncertował w Europie. Kiedy wiza pani Carroll straciła ważność, zmuszając ją do powrotu do Australii, pani Newton-John pozostała w Londynie, aby pracować na własną rękę.

W 1970 roku została poproszona o dołączenie do prymitywnej grupy Toomorrow, którą założył amerykański producent Don Kirchner próbując powtórzyć swój poprzedni sukces z Monkees. Po jego wielkiej determinacji grupa zagrała w filmie science fiction, który dla nich napisał i nagrał ścieżkę dźwiękową. Oba projekty to czołgi.

„To było okropne, a ja byłam w tym okropna” – powiedziała później New York Times.

Jej debiutancki solowy album, If Not For You, został wydany w 1971 roku, zatytułowany jako cover piosenki Boba Dylana.

Po kilku niepowodzeniach w Stanach Zjednoczonych, pani Newton-John wydała album „Let Me Be There” (1973), który zaowocował nagrodą Grammy w kategorii „Najlepszy kobiecy występ wokalny”.

Dwie główne zmiany w muzyce pop napędzały jej karierę w tej dekadzie: narodziny „miękkiego rocka” jako odpowiedzi na trudniejsze gatunki późnych lat 60. oraz popularyzacja – niektórzy mogliby powiedzieć – eunuchów – muzyki country, której ucieleśnieniem była również m.in. występują jako John Denver i Ann Murray.

Ten ostatni trend stał się problemem w 1974 roku, po tym, jak pani Newton-John została uznana za wokalistkę roku przez Stowarzyszenie Muzyki Country nad bardziej tradycyjnymi gwiazdami, takimi jak Loretta Lynn i Dolly Parton. Protesty doprowadziły do ​​powstania ponadnarodowego stowarzyszenia artystów wiejskich. Jednak po tym, jak pani Newton-John nagrała swój album „Nie przestawaj wierzyć” w Nashville w 1976 r., tarcia ustąpiły.

Drugi etap jej kariery, który rozpoczął się „Grease”, spotkał się z kolejnymi sukcesami duetu z Andym Gibbem „I Can’t Help It”, po którym nastąpiła próba poszerzenia kariery aktorskiej o film muzyczny „Xanadu, 1980” z Gene Kelly. Gdy film się załamał, ścieżka dźwiękowa stała się podwójną platyną, zawierając takie utwory jak „Magic” (który przez cztery tygodnie był numerem 1 na liście Billboard) oraz główny singiel, nagrany z Electric Light Orchestra.

Oparty na filmie, kampowy pokaz na Broadwayu został otwarty w 2007 roku i odniósł pewien sukces.

„Physical” pani Newton-John wyprodukowała również pierwszy album wideo, który trafił na rynek, z klipami do wszystkich utworów z albumu. „Physical Olivia” zdobyła nagrodę Grammy w 1982 roku za Wideo Roku.

Została ponownie sparowana z panem Travoltą w filmie „Dwa w swoim rodzaju” z 1983 roku, próbując powtórzyć sukces „Grease”. Ale film rozczarował nawet po popularności ścieżki dźwiękowej, zwłaszcza piosenki „Twist of Fate”.

Lady Newton-John została mianowana oficerem Orderu Imperium Brytyjskiego w 1979 roku.

W połowie lat 80. jej zawód był zimny. Na kilka lat zrezygnowała z pracy, aby opiekować się córką Chloe Rose, która mieszkała wówczas z mężem, aktorem Mattem Latanzi. Poznali się na planie „Xanadu” i pobrali się w 1984 roku; Rozwiedli się w 1995 roku.

W tym samym roku poznała Patricka McDermotta, fotografa, z którym spotykała się sporadycznie przez następne dziewięć lat. W 2005 r. McDermott zniknął podczas łowienia ryb u wybrzeży Kalifornii. Trzy lata później dochodzenie US Coast Guard wykazało, że dowody wskazują, że McDermott zaginął na morzu.

W 2008 roku pani Newton-John poślubiła pana Easterlinga, założyciela firmy Amazon Herb.

Oprócz męża pozostawiła ją córka Chloe Rose Latanzi. jej siostra Sarah Newton-John; i jej brat Toby.

Po dowiedzeniu się, że ma raka piersi w 1992 roku, pani Newton-John stała się zdecydowanym zwolennikiem badań nad tą chorobą. Fundusz Fundacji Olivia Newton-John został poświęcony badaniom roślinnych leków na raka i odblokowania raka Ośrodek badawczy i odnowy biologicznej Pod jej nazwiskiem w szpitalu Austin pod Melbourne.

Pomimo własnych zabiegów, kontynuowała wydawanie albumów i tras koncertowych, ale nie osiągnęła postępów na listach przebojów. Nadal występowała w filmach i telewizji.

W maju 2017 roku ujawniła, że ​​jej rak powrócił i że rozprzestrzenił się na jej dolną część pleców. Opublikowała swoje wspomnienia „Nie przestawaj wierzyć” w 2018 roku.

Do końca pani Newton-John mocno wierzyła w swoje przyjazne podejście do muzyki. „Drażni mnie, gdy ludzie myślą, ponieważ to komercja, to zła rzecz” – powiedziała Rolling Stone. „Wręcz przeciwnie. Jeśli ludziom się to podoba, tak właśnie powinno być.”