Pomaganie ukraińskim kobietom-przedsiębiorcom prosperować w Polsce

Dla kobiet uciekających przed wojną ciężar był jeszcze większy – znalazły się w nowym kraju, gdzie nie znały języka i nikogo nie znały, nie miały bezpośrednich możliwości pracy i miały dzieci na utrzymaniu.

Zapewnienie bezpłatnej opieki dzieciom w ośrodku szybko okazało się przełomem. Kiedy ich dzieci bezpiecznie poznają nowych przyjaciół lub uczą się języka polskiego, kobiety mogą skupić się na uzyskiwaniu porad prawnych, biznesowych i e-commerce w zakresie nowych przedsięwzięć, od kancelarii prawnych po salony paznokci.

„To powinno sprawić, że poczują się komfortowo i bezpiecznie w nowym środowisku – nie tylko zapewni im miejsce, w którym mogą pracować nad swoimi nowymi pomysłami biznesowymi, ale także zapewni im spokój ducha, wiedząc, że ich dzieci mają się dobrze pod opieką, kiedy to robią” – mówi. Payal Dalal jest starszym wiceprezesem ds. wpływu społecznego na rynki międzynarodowe w Centrum Rozwoju Włączającego.

Przedsiębiorcy mieli trudności ze znalezieniem sposobów na finansowanie swoich nowych start-upów. Choć większość kobiet nie ma dostępu do kredytów bankowych, kluczem do rozpoczęcia działalności jest wręczenie im bonów o wartości 4000 dolarów. Ale poza skierowaniem ich na ścieżkę osobistego sukcesu, to wsparcie pomogło wielu kobietom stworzyć społeczności, które je przyjęły.

Na przykład fryzjerka Inna Boshko opuściła Charków z córką, która cierpi na porażenie mózgowe i autyzm. Dzięki tym funduszom i wsparciu w pisaniu biznesplanu mógł otworzyć zakład fryzjerski ze specjalnym pomieszczeniem, w którym dzieci wrażliwe na hałas mogły się przyciąć.

„To trudne, gdy jest się matką. Chcę, żeby kobiety nie bały się brać życia w swoje ręce” – mówi Boshko.

Podobnie jak Boshko, trzy czwarte kobiet biorących udział w programie twierdzi, że ich sytuacja finansowa poprawiła się po przystąpieniu do ukraińskiego programu biznesowego (Od)budowy, w ramach którego zapewniono uchodźcom wsparcie psychospołeczne.

„Te firmy i osoby zatrudniają ludzi, płacą podatki i wspierają lokalne społeczności” – mówi Marta Życińska, country manager Mastercard na Polskę. „Patrząc na te kobiety biznesu, nie widzę ofiar wojny. Widzę silne, zdeterminowane, przedsiębiorcze kobiety, które z niecierpliwością patrzą w przyszłość. To zdjęcie jest dobrym dowodem na to, że nasz program okazał się realnie pomocny.

Chociaż kilka kobiet-przedsiębiorców wróciło na Ukrainę pomimo trwającej wojny, program okazał się bardzo potrzebnym nowym początkiem dla wielu, którzy teraz decydują się pozostać i wychowywać swoje dzieci w Polsce.

„Nawet jeśli masz zły dzień” – mówi Klibanowska – „następnego dnia skrzydła otwierają się ponownie i lecisz”.

Zdjęcie banerowe: Polina Glibanowska, która uciekła z Ukrainy do Polski, przytula jednego ze swoich podopiecznych w otwartym przedszkolu w Warszawie.