Modyfikacja De Zerbe, dzięki której Brighton wyprzedziło Ten Hag i Manchester United

Zmiany taktyczne często kojarzą się ze zmianami w kształcie, np. zmiana trójki obrońców w czwórkę obrońców lub trójka pomocników zamieniająca się w karo. Jednak nie ogranicza się to do tego.

Liczby pozwalają w prosty sposób wyjaśnić pozycję zawodników na boisku. Innym wymiarem jest dynamika działania drużyny w ramach danej formacji – dwie identyczne formacje mogą atakować i bronić się na różne sposoby, w zależności od ruchu zawodników zaangażowanych w grę z piłką i bez niej.

Korekta taktyczna może polegać na zmianie strategii w ramach tego samego formatu, z udziałem tych samych zawodników, poprzez wprowadzenie różnych rodzajów ruchów lub zajęcie różnych przestrzeni. Niedawne zwycięstwo Brighton & Hove Albion nad Manchesterem United to kolejny przykład tego, jak zmiany taktyczne mogą następować na różne sposoby.

Ponieważ skrzydłowi byli niedostępni, drużyna United Erika Ten Haga przystąpiła wczoraj do meczu na Old Trafford w innym ustawieniu, odchodząc od zwykłego ustawienia 4-2-3-1/4-3-3 na rzecz diamentowej gry w środku pola. Z Bruno Fernandesem na czele, za Marcusem Rashfordem i Rasmusem Hoglundem:

W tej formie Manchester United chciał przeforsować wynik 2:2 Brighton, wykorzystując tylko trzech zawodników, pozwalając sobie na odgrywanie roli wolnego zawodnika w obronie. Pomysł był taki, aby Hoglund lub Rashford wywierali nacisk na tego środkowego obrońcę Brighton, który miał piłkę, blokując jednocześnie linię podań jednemu z pomocników, podczas gdy Fernandes naciskał drugiego.

W tym przypadku Hoglund wywiera presję na Lewisa Dunka, blokując pas podań Mahmouda Daouda, pozwalając Fernandesowi i Rashfordowi wywierać presję odpowiednio na Pascala Grossa i Jana-Paula van Hecke, nie martwiąc się o Daouda:

Mając ograniczone możliwości podań, Dunk podaje piłkę do Van Hecke’a…

…Co zostało natychmiast naciskane przez Rashforda, a Fernandes strzelił Grossa tuż za polem karnym. Mówiąc szerzej, Christian Eriksen, lewy pomocnik na karocie, jest w stanie wywrzeć presję na Joelu Veltmanie…

…I tak właśnie się dzieje, gdy Van Hecke podaje piłkę swojemu holenderskiemu koledze, który gra w Brighton na pozycji prawego obrońcy.

Jak zwykle w ofensywie Brighton, Danny Welbeck schodzi z Adamem Lallaną, aby wspierać drużynę, a za nim podąża środkowy obrońca United Lisandro Martinez. Tymczasem po drugiej stronie boiska Scott McTominay wchodzi do środka, aby pomóc prasie United, ponieważ Brighton nie był w stanie dosięgnąć z tej pozycji lewego obrońcy Tariqa Lampteya jednym podaniem:

Pod presją Veltman próbuje znaleźć na linii Simona Adingrę, ale Martinez sprzeciwia się:

W poniższym przykładzie kąt, pod jakim Hoglund naciska Van Hecke’a, oznacza, że ​​środkowy obrońca nie może zagrać piłki do przodu do Dahouda.

Dzięki temu Rashford i Fernandes mogą wywierać presję na Dunku i Grossa, nie martwiąc się o podanie do niemieckiego pomocnika. Kilka linijek później Martinez desperacko trzyma się Welbecka…

…tworzy sytuację 3 na 3 po drugiej stronie boiska, kiedy Van Hecke podaje piłkę do Grossa. To podanie wywołuje presję ze strony Fernandesa…

…Podczas gdy Portugalczyk ograniczał czas Grossa przy piłce, Welbeck odwraca swój znacznik i wystrzeliwuje w przestrzeń. Problem Brighton polega na tym, że United, skutecznie wywierając presję, mając jednego zawodnika mniej na boisku, mają dodatkowego wolnego zawodnika z tyłu.

Victor Lindelof, rezerwowy zawodnik United, podąża ścieżką Welbecka, podczas gdy Martinez spokojnie daje znać swojemu środkowi obrońcy, aby zmienił obowiązki:

Nie mając wyraźnej opcji podania, Gross podaje do Veltmana na linii bocznej, a Eriksen jest gotowy do wywarcia na niego nacisku, podczas gdy Hoglund cofa się, by zaznaczyć Daouda. W rezultacie Brighton wraca do Van Hecke:

Oto kolejny przykład tego, jak działa pressing United.

Rashford wywiera presję na Dunku i blokuje podanie Dahouda, pozwalając Hoglundowi i Rashfordowi (żółty) wywierać presję na Van Hecke i Grossa. Na połowie United Martinez ponownie atakuje Welbecka, a gra trzy na czterech daje gospodarzom wolnego zawodnika z tyłu w Lindelof.

Donk kieruje się w stronę Van Hecke’a…

…a napastnicy United dostosowują swoje pozycje, aby nadal wywierać nacisk na piłkę, blokując jednocześnie kąty podań Grossa i Daouda…

…Dunkowi nie pozostało nic innego, jak kontynuować grę jeszcze długo po tym, jak Van Hecke oddał mu piłkę.

United byli w stanie odzyskać piłkę po tym podaniu, ale kluczową kwestią jest ustawienie Fernandesa, Hoglunda i Rashforda.

Po raz kolejny Rashford zamyka linię podań przed Daoudem, naciskając wsad, pozwalając swoim kolegom z drużyny na wywieranie presji na Grossa i Van Hecke, jeśli to konieczne:

Nawet gdy obrońca Brighton wszedł do środka i popchnął Grossa do przodu, Manchester United był przygotowany. Ustawienie 4-1-3-2 oznacza, że ​​mogą z łatwością grać między sobą, a Martinez skupia się na Grossie, pozostawiając Welbecka Lindelofowi, aby obejrzał:

Trener Brighton Roberto De Zerbe powiedział: „W ciągu pierwszych 15–20 minut bardzo cierpieliśmy, ponieważ Manchester United grał w inny sposób, niż przygotowywaliśmy się przed meczem”.

Jednak w tym okresie był jeden przypadek, który mógł zapewnić Brighton rozwiązanie przeciwko presji United.

W ósmej minucie Van Hecke i Dunk przygotowali się szerzej, gdy bramkarz Jason Steele przejął piłkę. Oznacza to, że Fernandes, Hoglund i Rashford mają więcej miejsca do krycia, więc nie mogą blokować linii podań, jednocześnie naciskając na środkowych obrońców Brighton:

Dodatkowo większe zaangażowanie Steele w przygotowania jeszcze bardziej komplikuje sytuację pod presją United.

W tym przypadku Rashford próbuje wywierać presję na bramkarzu, blokując linię podań Van Hecke, ale Steele z łatwością trafia wsadem obok bramki, gdy Fernandes i Hoglund skupiają się na Grossa i Daoudzie. Jeśli chodzi o Eriksena i McTominaya, nie mogą oni opuścić swojego stanowiska bez ryzyka utraty formy:

Poszerzenie pomocy i wykorzystanie Steele w przygotowaniu pomogło Brighton pokonać presję United w tym ataku…

…i być może wiadomość De Zerbe do Dunka po otwarciu wyniku przez Welbecka była taka sama…

…Bo po tym golu Dunk i Van Hecke szerzej zadbali o swoje pozycjonowanie:

W poniższym przykładzie Dunk jest na tyle szeroki po lewej stronie Brightona, że ​​nie ma go w kadrze na poniższym obrazku, a Van Hecke również utrzymuje szeroką pozycję po prawej stronie, podczas gdy Steele czeka na piłkę.

Różnica w porównaniu z powyższymi przykładami polega na tym, że napastnicy United muszą osłaniać innego gracza, Steele, i mieć więcej miejsca ze względu na rozproszenie jego kolegów z drużyny na środkowym obrońcy…

…co ułatwia drużynie De Zerbe awans na boisku:

Oto kolejny przykład.

Hoglund próbuje wywierać presję na Steele, blokując pas wyprzedzania Daouda, Fernandes i Rashford zaznaczają Grossa i Van Hecke, a Casemiro próbuje pomóc. Problem w tym, że Dunk ma zupełnie wolną lewą stronę ze względu na dużą odległość między nim a jego partnerem Van Hecke…

…pozwalając Steele’owi zagrać piłkę do obrońcy Anglii:

McTominay nie może wywierać presji podczas wsadu, ponieważ nie taka jest jego rola:

Te dwie zmiany zapewniły Brighton przewagę przez resztę meczu, ponieważ pressing United nie był już skuteczny, a w drugiej połowie to właśnie szerokie ustawienie Dunka doprowadziło do zdobycia decydującego trzeciego gola przez gości.

W tym przypadku ustawienie Brightona jest rozłożone na całej szerokości pola karnego, z Grossem po prawej stronie i Dunkiem po lewej. Podczas gdy Van Hecke gra piłką dla Niemca…

…Wąski front United trzy ruchy w lewo, pozostawiając Dunka wolnym. Następnie Brighton podaje piłkę na drugą stronę boiska, aby go znaleźć…

…i wygodnie gra piłką do przodu dla Lampteya…

…zanim obrońca podaje do Joao Pedro, co daje wynik 3-0:

Zwiększenie dystansu między pomocnikami a przyjęciem piłki przez Steele nie było wielką zmianą w formie, ale było rozwiązaniem, które pomogło Brighton w starciu z prasą United i ostatecznie dało im kontrolę nad meczem.

Czasami właściwym rozwiązaniem jest utrzymanie kształtu i dokonanie drobnych poprawek.