Mural na stadionie mistrzostw świata obchodzony przez pracowników migrujących. Gdy zaczęły się rozgrywki, było już po wszystkim.

LUSAIL, Katar – Gigantyczny mural z tysiącami twarzy był z pewnością atrakcyjnym elementem dla odwiedzających wspaniały stadion Kataru w miesiącach poprzedzających mistrzostwa świata.

Kiedy podjechały autobusy i wyszli dziennikarze, skierowano ich w stronę bramki 32. Tam, w cieniu ogromnej złotej czaszy wartego miliard dolarów stadionu Lusail, zawiła mozaika rozciągała się w górę wzdłuż prawie 20-metrowej – długa ściana. Zawierała paszportowe zdjęcia mężczyzn patrzących prosto przed siebie.

Przedstawiciel komitetu organizacyjnego Kataru powiedział, że mural jest dla kraju sposobem na uhonorowanie armii ludzi, którzy przez lata pracowali w palącym pustynnym słońcu, budując katedry, aby spełnić ambicje kraju związane z mistrzostwami świata.

Ale potem zaczęły się Mistrzostwa Świata i twarze zniknęły.

Zamiast tego VIP-y i różni gracze, którzy pojawiliby się w drogich samochodach i luksusowych powozach pod bramką 32, zobaczyliby tylko ścianę pokrytą emblematami i emblematami Mistrzostw Świata. Nie ma śladu po tych ludziach, którzy żyli – a czasem umierali – aby urzeczywistnić warty 200 miliardów dolarów projekt budowania narodu.

Nie podano oficjalnego powodu usunięcia muralu – powód do dumy mniej niż sześć miesięcy wcześniej. Według urzędników zaznajomionych z planowaniem mundialu narastały obawy, że mural zwróci uwagę na ostrą krytykę, jaką otrzymał Katar w związku z traktowaniem pracowników migrujących. Urzędnicy zabierali głos pod warunkiem zachowania anonimowości, ponieważ nie byli upoważnieni do publicznego komentowania przygotowań.

Po opublikowaniu tego artykułu i po kilku prośbach o komentarz Najwyższy Komitet Kataru, organizacja odpowiedzialna za budowę stadionów, stwierdził, że zmiana została wprowadzona, ponieważ stadion Lusail jest „obecnie w trybie mistrzostw, a zewnętrzna strona stadionu nosi na sobie świat FIFA Znakowanie kubków”.

Komitet zasugerował również, że mural, czy coś w tym stylu, może wrócić po odejściu fanów. „W ramach planu spuścizny stadionu Lusail Komitet Najwyższy finalizuje projekty, które mają służyć jako stałe święto w uznaniu wkładu wszystkich, którzy przyczynili się do budowy stadionu” – napisano w oświadczeniu.

Istnieją niezliczone tysiące pracowników migrujących z najbiedniejszych zakątków planety Wciągnięty do Zatoki Perskiej I inne bogate kraje w Azji co roku do pracy przy projektach budowlanych, jako pracownicy usług i na innych stanowiskach. Organizacje zajmujące się prawami człowieka twierdzą, że tysiące pracowników zaangażowanych w projekty związane z Mistrzostwami Świata w 2022 roku zmarło od czasu, gdy Katar zapewnił sobie prawa do organizacji w 2010 roku, liczba ta jest mocno kwestionowana przez katarskich urzędników.

W wywiadach kibice, którzy przybyli na turniej, przyznawali, że są zaniepokojeni spędzaniem wakacji w miejscu zbudowanym z trudów innych.

„Nie byłoby nas tutaj, turystów nie byłoby tutaj, bez nich nie byłoby graczy na boisku”, powiedział Ezequiel Gatti, podnosząc głos, aby można go było usłyszeć ponad rykiem armii argentyńskiej po zwycięstwie. . Meksyk w sobotę w Lusail. Pochodzący z Buenos Aires Fernando Lallo powiedział, że nie wiedział o muralu, ale miał nadzieję, że coś podobnego zajmie jego miejsce po zakończeniu turnieju.

„Musi istnieć wizja, aby ludzie mogli zobaczyć, aby wiedzieli” – powiedział.

W czwartek, na kilka godzin przed meczem otwierającym turniej Brazylii na stadionie Lusail, robotnicy kontynuowali prace w pobliżu, budując kompleks apartamentów. Kilku z nich powiedziało, że widzieli mural przedstawiający twarze pracowników, zanim został zaciemniony, ale nie wiedzieli, że został on usunięty. Ale niezależnie od tego powiedzieli, że nie będą uczestniczyć w meczach podczas mistrzostw świata.

powiedział Nicholas McGeehan, współdyrektor Fair Square, grupy praw człowieka zajmującej się traktowaniem pracowników migrujących w Katarze.

„Nienawidzę używania„ sygnałów cnót ”, ale w tym przypadku wydaje się właściwe, aby podkreślać poświęcenie pracowników, gdy odpowiada to z perspektywy PR i usuwać ich z obrazu, gdy przestają być użyteczni”.

Katar, podobnie jak większość innych krajów Zatoki Perskiej, jest w dużym stopniu uzależniony od pracowników migrujących. Prawie 90 procent ludności kraju to obcokrajowcy.

„Mundial nie byłby możliwy bez nich” — dodał McGeehan o pracownikach migrujących. „Wszystko budują i wspierają. Jeśli jutro znikną, kraj przestanie działać”.

Po latach krytyki i doniesień prasowych dotyczących trudnej sytuacji pracowników migrujących, Katar wprowadził jedne z najbardziej gruntownych reform prawa pracy w regionie. Obejmują one zniesienie systemu kafala, rodzaju umowy o pracę, która wiąże pracowników z jednym pracodawcą, ale której skutkiem są powtarzające się naruszenia. Katar wprowadził też płacę minimalną, odpowiadającą 300 dol. miesięcznie.