„Świat jest bardziej zagrożony powodzią, niż nam się wydawało” – ujawniając szokujący zakres wpływu człowieka na globalne tereny zalewowe

Nowe badania ujawniają dewastację przez człowieka globalnych terenów zalewowych

Badania przeprowadzone przez hydrologa z Uniwersytetu Teksasu w Arlington, opublikowane w czasopiśmie Dane naukoweZapewnia bezprecedensową, globalną ocenę wpływu człowieka na naturalne tereny zalewowe. Badania te mogą stanowić podstawę przyszłych strategii rozwoju, których celem jest rewitalizacja i ochrona kluczowych ekosystemów obszarów zalewowych, które są niezbędne dla dzikiej przyrody, czystości wody i zmniejszania ryzyka powodziowego dla ludzi.

Głównym autorem badania był Adnan Rajib, adiunkt na Uniwersytecie Arlington na Wydziale Inżynierii Lądowej. Doktorant Qianjin Cheng odegrał ważną rolę w rozwoju badań.

Naukowcy z amerykańskiej Agencji Ochrony Środowiska (EPA) Charles Lane, Heather Golden i Jay Christensen; Ituhausa Isibor z Texas A&M University w Kingsville; W badaniu współpracował Chris Johnson z The Nature Conservancy. Praca została sfinansowana przez NASA Oraz Narodowa Fundacja Nauki.

„Konkluzja jest taka, że ​​świat jest narażony na większe ryzyko powodzi, niż nam się wydawało, zwłaszcza biorąc pod uwagę wpływ rozwoju człowieka na tereny zalewowe” – powiedział Rajib. „W ciągu 27 lat, między 1992 a 2019 rokiem, świat stracił aż 600 000 kilometrów kwadratowych terenów zalewowych z powodu zakłóceń działalności człowieka, które obejmują rozwój infrastruktury, budowę przemysłu i przedsiębiorstw oraz rozwój rolnictwa”.

Zespół wykorzystał dane teledetekcji satelitarnej i analizy geoprzestrzenne do zbadania 520 głównych dorzeczy na świecie, odkrywając nieznane wcześniej wzorce przestrzenne i trendy zmian obszarów zalewowych człowieka.

„Mapowanie obszarów zalewowych na świecie jest stosunkowo nowe. Chociaż rośnie świadomość konieczności dokładnego mapowania obszarów zalewowych i zrozumienia ryzyka powodziowego, nie podjęto próby „mapowania zakłóceń ludzkich na tych obszarach zalewowych w skali globalnej”. „Dokonano tego w mniejszych obszarach na całym świecie, z pewnością w Stanach Zjednoczonych i Europie, ale nie w obszarach świata ubogich w dane”.

Z badania wynika, że ​​siedliska na terenach podmokłych są zagrożone i że jedna trzecia całkowitej globalnej utraty terenów podmokłych na terenach zalewowych miała miejsce w Ameryce Północnej. Rajib powiedział, że zakres zagrożeń na terenach zalewowych jest znacznie większy, niż wcześniej sądzono. On i jego zespół zbadali zdjęcia satelitarne obszarów zalewowych wykonane w ciągu ostatnich 27 lat.

„Chcieliśmy przyjrzeć się terenom zalewowym na poziomie sąsiedztwa” – powiedział Cheng. „Chcieliśmy zobaczyć wpływ rozwoju na osobę mieszkającą na terenach zalewowych lub w ich pobliżu. Niektóre zmiany na tych zdjęciach są dobre, np. sadzenie drzew lub budowa parków. Jednak wiele zdjęć ujawnia niepokojące rezultaty. Na przykład , zaobserwowaliśmy znaczny wzrost w zagospodarowaniu parkingów lub wznoszeniu budynków bez umożliwienia wystarczającego odpływu wody deszczowej.

„Równiny zalewowe na całym świecie to punkty o dużej różnorodności biologicznej, które zapewniają ludziom szeroki zakres usług ekosystemowych” – powiedział Johnson, współautor artykułu. „Mamy nadzieję, że to badanie rzuci światło na to ważne siedlisko, które tracimy, a także sposoby, w jakie możemy to zrobić Odwracając tę ​​tendencję.

Badanie to powinno zapewnić planistom istotne narzędzie umożliwiające zmniejszenie ryzyka powodziowego dla ludzi, stwierdziła Melanie Sattler, przewodnicząca i profesor Wydziału Inżynierii Lądowej.

„Praca Rajiba może służyć jako nasza soczewka, która pomoże w kierowaniu przyszłym rozwojem w celu zmniejszenia podatności na powodzie w zmieniającym się klimacie” – powiedział Sattler. „Mamy nadzieję, że w niektórych przypadkach to badanie pomoże nam naprawić błędy, które popełniliśmy w wyniku poprzednich decyzji rozwojowych”.

Odniesienie: „Anthropogenic Changes in Global Floodplains 1992-2019” Adnan Rajib, Qianjin Zheng, Charles R. Lin, Heather E. Golden, J.R. Christensen, Ituhausa I. Ezibor i Chris Johnson, 28 lipca 2023 r., Dane naukowe.
DOI: 10.1038/s41597-023-02382-x