Spektakl sceniczny „Żydowski pies” przenosi widzów do Polski 1945 roku oczami psa

Jeśli kiedykolwiek patrzyłeś na psa rodzinnego i zastanawiałeś się, co myśli, jest przedstawienie sceniczne, po którym wrócisz do domu i mocno przytulisz swojego psa. W „The Jewish Talk”, który potrwa do 19 listopada Centrum sztuk performatywnych Wallis AnnenbergS, Pies rodzinny został porzucony po aresztowaniu jego rodziny podczas Holokaustu.

Indywidualne przedstawienie ze wspaniałą kreacją Roya Abramsona prowadzi widzów przez doświadczenia psa Cyrusa, opowiadając historię Zagłady z punktu widzenia psa.

Hasło programu jest sprytne i wymowne: „Nie przegap tego nieoczekiwanego przebłysku historii – tylko 20 cali nad ziemią”.

Tak, na scenie występuje dorosły aktor w kostiumie psa. Nie, to nie jest żart. To jest poważne. To jest smutne. Zarabiaj każdą minutę. Oczywiście niewinność i nieporozumienia Cyrusa wprawiają widza w momenty wesołe. Grając około 20 różnych postaci, Abramson jest przerażający i wciągający. W żadnym momencie serialu nie jest jasne, kogo i w jakim momencie gra Abramson. Gra starą Niemkę, młodą Ukrainkę, gra nazistów, gra Żydów i gra więcej niż tylko psa. Chociaż jego głos ma mocny filadelfijski akcent, Abramson jest biegły w przeskakiwaniu od roli do roli.

Abramson wyjaśnia, że ​​sztuka przemawia do niego ze względu na jego żydowskie dziedzictwo i miłość do psów.

„Bardzo łatwo jest mi wzruszyć się w tym programie” – powiedział Abramson dziennikowi Journal. „Czasami jesteś na planie filmowym czy coś, a oni mówią: «W tej scenie musisz zachować emocje, a wokół jest 20 osób. Ale w przypadku opowieści o psie łatwo jest mi wzruszyć się. To nie zajmuje dużo. Tak, kiedy dorastałem, miałem psy.

Nie zdradzając żadnej konkretnej sceny, widzowie zauważą, że nawet po tym, jak pies Cyrus został bezdomny, nadal kocha każdego, kogo kocha.

„Żydowski pies” to bestseller z 2007 roku, którego autorem jest Asher Kravitz. Został zaadaptowany na scenę przez izraelskiego dramaturga i reżysera Yonatana Esterkina. W trakcie wywiadu Abramson wielokrotnie wyrażała swoją wdzięczność za zagranie w Eszterkina.

Chociaż występował w teatrach w całym kraju, pierwsze występy Abramsona na żywo w roli psa Cyrusa miały miejsce na podwórkach podczas pandemii Covid-19.

„Tom Duggan z Duggan’s Backyard Playhouse pozwolił mi zagrać trzy przedstawienia (za darmo) na swoim podwórku” – ogłosił Międzynarodowy Dzień Pamięci o Holokauście w styczniu 2023 r. „Tom jest interpretacją słowa „mench”. To słowo zostało ukute dla ludzi takich jak on.

Jego żona Betsy oraz dzieci Benjamin i Madeline nie tylko odegrali rolę w umyśle Abramsona, ale on wkroczył w tę rolę. Zawozi swoje dzieci do szkoły. Pod wieloma względami Charlie był nieświadomym mentorem Abramsona przez cały proces stawania się Cyrusem. Abramson oddalił się od Charliego na chwilę, aby opowiedzieć o swoich wrażeniach z gry na scenie z psem Cyrusem.

(Dialogi zredagowano ze względu na przestrzeń i przejrzystość.)

Jewish Journal: Czy jako aktor myślisz, że ten serial będzie twoim dziedzictwem?

Roya Abramsona: Myślałem, że dzięki temu będę mógł grać więcej w nadchodzących latach, bo mam 62 lata i jest coraz trudniej. Mam dwójkę dzieci, mają 22 i 20 lat, a kiedy dorastasz, wszystko staje się trudniejsze – fizycznie, robienie różnych rzeczy i zapamiętywanie linijek. Chciałem więc w ciągu najbliższych 10 lat zrobić coś w całym kraju. Chce to zrobić.

JJ: Opowiedz nam o przesłuchaniu i o tym, jak się przygotowałeś.

RA: Nagrałem przesłuchanie w domu mojego przyjaciela. To dzielnica, w której pies zostaje wysłany do domu z kobietą kochającą nazistów, ukrywającym się homoseksualistą i jego żoną. Jest to scena, w której jednocześnie pojawia się wiele postaci. Myślę, że rozwinąłem talent do dokonywania takich szybkich zmian postaci. To najtrudniejsza część. Kiedy dostałem tę rolę, przeczytałem program na telefonie na wszystkich 38 stronach o pojedynczej odstępie. Gdziekolwiek pójdę, będę załatwiał sprawy w Los Angeles. Nie wsiądę do samochodu, jeśli skrypt nie będzie przeglądał strona po stronie. Tak naprawdę zajęło to cztery lub pięć miesięcy. Jeśli w tym programie zapomnisz o wersecie, nie będziesz mógł zobaczyć swojego partnera scenicznego i mieć nadzieję, że cię uratuje.

JJ: Czego dowiedziałeś się o historii Holokaustu dzięki temu programowi?

RA: Nie wiedziałem, że w nazistowskich Niemczech psy odbierano żydowskim właścicielom. Albo w pewnym sensie poznanie tej części Ustaw Norymberskich. Żydzi musieli oddać wszystkie swoje psy. Najpierw zabrali broń. Potem zabrali psy.

JJ: Co cię najbardziej zaskoczyło w reakcji publiczności na program?

RA: Zaskoczył mnie ten śmiech. Kiedy zrobiłem to po raz pierwszy, pomyślałem: „Wow, jest w tym dużo śmiechu, zrobiłem to dla zabawy”. Porównuję ten program do książki „Mysz”. To inny sposób patrzenia na Holokaust, który nie jest tak smutny i bolesny, słyszy się, jak mężczyzna opowiada o molestowaniu, przez które przeszedł. Słyszysz, jak pies o tym mówi. Więc to trochę odciągnie cię od horroru i bólu.

The Jewish Dog będzie można oglądać do 19 listopada w The Wallis Annenberg Center for the Performing Arts. Bilety: https://thewallis.org/show-details/the-jewish-dog