Rosja używa pocisków hipersonicznych do zmasowanego ataku na Ukrainę

Po pierwsze, czym są pociski hipersoniczne?

Pociski Hypervelocity to amunicja dalekiego zasięgu, bardzo zwrotna, zdolna do osiągnięcia prędkości co najmniej Mach 5 – pięciokrotnie większej niż prędkość dźwięku lub ponad mili na sekundę. Ta prędkość czyni konwencjonalne systemy obrony powietrznej zasadniczo bezużytecznymi, ponieważ zanim zostaną wykryte przez naziemne radary, są już prawie na celu.

Chiny i Stany Zjednoczone ścigają się, aby opracować i rozmieścić pociski hipersoniczne. Nad technologią pracują również inne kraje, w tym Australia, Brazylia, Francja, Niemcy, Indie, Iran, Izrael, Japonia, Korea Północna i Korea Południowa.

Jak działa Kinzhal?

Hipersoniczny prototyp pojazdu przenosi swoją głowicę bojową na minimalną przestrzeń na szczycie konwencjonalnego pocisku dalekiego zasięgu. Po rozdzieleniu wykorzystuje grawitację, aby uzyskać ogromną prędkość, gdy schodzi na Ziemię. Statek może być niezmotoryzowanym szybowcem lub pociskiem manewrującym, który wykorzystuje przyspieszenie grawitacyjne do odpalenia specjalnego odrzutowca, który przenosi go setki mil dalej.

Kinzhal jest trochę inny. Jest to zmodyfikowana wersja pocisku balistycznego krótkiego zasięgu Iskander armii rosyjskiej i jest przeznaczona do wystrzeliwania z wyrzutni montowanych na ciężarówkach na ziemi. Wystrzelenie pocisku z samolotu bojowego na dużej wysokości, zamiast wystrzeliwania go z ziemi, pozostawia mu więcej paliwa do wykorzystania, aby osiągnąć większe prędkości.

Oprócz możliwości osiągania prędkości ponaddźwiękowych po wystrzeleniu z powietrza, uważa się, że Kinzhal zachowuje się jak Iskander wystrzelony z ziemi, co oznacza, że ​​jest w stanie manewrować, aby utrudnić przechwycenie. Niektóre Iskandery mogą również uruchamiać wabiki przed zderzeniem, które mają na celu dalsze zmylenie radarów obrony powietrznej.

Uważa się, że tradycyjnie uzbrojeni Iskandarowie przewożą około 1500 funtów materiałów wybuchowych.

Co jeszcze wiadomo o Kinzhal?

Rosja pierwotnie opracowała pocisk Kinzhal, aby przełamać amerykańskie systemy obrony przeciwrakietowej i twierdzi, że może osiągnąć prędkość Mach 10 lub więcej. Pentagon powiedział, że został wystrzelony przez samoloty bojowe MiG-31.

Moskwa początkowo powiedziała, że ​​wysłała pocisk Kinzhal na Ukrainę prawie rok temu podczas ataku na podziemne składowisko broni i od tego czasu okresowo ogłasza jego użycie.

Jest jeszcze jeden pocisk hipersoniczny, który Rosja twierdzi, że ma w swoim arsenale: Zircon, wystrzeliwany ze statku pocisk manewrujący. Ale Rosja nie zgłosiła doświadczenia z wypalaniem cyrkonu podczas ćwiczeń Poinformował o tym w styczniu prezydent Władimir PutinNie wiadomo, czy był używany w walce.

Dlaczego Kinżalowie tak bardzo martwią się o Ukrainę?

Ukraina nie ma broni zdolnej do zestrzelenia Kinżali, twierdzi Jurij Ihnat, rzecznik Sił Powietrznych Ukrainy.

Ich użycie w czwartek znacznie zwiększyło liczbę rosyjskich pocisków trafiających w cele. Z 81 pocisków wystrzelonych przez Rosję w nocy i rano Ukraina powiedziała, że ​​47 trafiło w swoje cele, czyli więcej niż zwykle. Ukraina zauważyła, że ​​Rosja wystrzeliła również więcej pocisków balistycznych i manewrujących niż zwykle, co jest możliwym czynnikiem wzrostu liczby udanych ataków.

Jakie są granice Kinzhal?

Współrzędne celu są ładowane do systemu operacyjnego pocisku przed wystrzeleniem, a ze względu na ogromną prędkość, jaką osiąga w locie, każde małe odchylenie – na przykład powierzchnia sterowa skrzydła, która porusza się za słabo lub za słabo – może spowodować znaczne odchylenie od celu. To może wyjaśniać, dlaczego jeden z Kinzhalów najwyraźniej został potrącony przez samochód w Kijowie w czwartek, a nie cel o większym znaczeniu militarnym.

Jak każdy pocisk hipersoniczny, tor lotu Kinzhal dociera do górnych obszarów ziemskiej atmosfery przed powrotem na Ziemię w celu wykonania precyzyjnych manewrów. Może zostać wykryty przez czujniki w kosmosie, chociaż przedstawiciele amerykańskiej obrony twierdzą, że systemy te są niewystarczające przeciwko naddźwiękom.

Dlaczego Rosja miałaby używać tak dużej części swojego hipersonicznego arsenału w jednej fali?

Ukraińska agencja wywiadu wojskowego oszacowała, że ​​przed czwartkowym startem Rosja miała nie więcej niż 50 Kinżali, powiedział Inat. Dlaczego Rosja zdecydowała się wystrzelić sześć z nich – potencjalnie ponad jedną dziesiątą całego swojego arsenału – nie jest jasne.

„Z tego czy innego powodu potrzebowali wyniku”, powiedział pan Ehnat.

Ale Rosja może stosunkowo łatwo uzupełnić zapasy dla Kinzales. Ponieważ Kinzhal jest tylko zmodyfikowaną wersją istniejącej rakiety, może być łatwiej ją wyprodukować niż, powiedzmy, więcej Zirconów, które trzeba by zbudować od podstaw.

Czy użycie Kinzala zmieni wojnę?

Niekoniecznie, nawet gdyby Rosja mogła stosunkowo szybko wyprodukować więcej Kinzala. Chociaż do czwartku przeleciało więcej rosyjskich pocisków niż zwykle, sama wojna powietrzna nie byłaby decydująca.

Dla porównania, Rosja powoduje znacznie większe zniszczenia tysiącami pocisków artyleryjskich, które wystrzeliwuje na Ukrainę.

Wojna naziemna pozostaje w impasie. Wielu analityków twierdzi, że długo oczekiwana wiosenna ofensywa Rosji już się rozpoczęła, ale jej skutki są niewielkie, ponieważ jej siły i arsenały są bardzo wyczerpane.