Paula Tinubu: Od ojca chrzestnego Lagos do prezydenta-elekta Nigerii

LAGOS (Reuters) – Przez większą część swojej kariery politycznej wpływy wywierał za kulisami prezydent-elekt Nigerii, Bola Tinubu, który jest powszechnie postrzegany jako „ojciec chrzestny”, który wykorzystuje rozległą sieć patronatów do wspierania kandydatów na prezydenta.

Wsparcie Tinubu pomogło ustępującemu przywódcy Muhammadu Buhari wygrać dwie kadencje, w 2015 i 2019 r. Od czasu odejścia ze stanowiska gubernatora Lagos w 2007 r., Tinubu osobiście wybiera każdego kolejnego zwycięskiego kandydata do kierowania największym miastem Afryki.

Ta siła zostanie teraz wystawiona na próbę, gdy Tinubu spróbuje zaradzić kryzysom w Nigerii i poprawić słabe wyniki Buhari.

Nigeria jest nękana przez ugrupowania zbrojne, które sprawiły, że części kraju stały się nie do opanowania, podczas gdy jej gospodarka ledwo nadąża za wzrostem liczby ludności w obliczu gwałtownej inflacji i niedoborów płynności po nieudanym wprowadzeniu nowych banknotów.

Wiele z tych problemów pogorszyło się pod rządami Buhari, który prowadził Tinubu na własny bilet imprezowy. Ale zapytany podczas weekendowego briefingu prasowego, dlaczego wyborcy go wybrali, zdystansował się od rządzącej Postępowej Partii Kongresowej, którą pomógł stworzyć.

Powiedział: „Nie jestem stroną”. „Moja historia powinna mówić za mnie. Spójrz na Lagos: zanim przyjechałem, mieliśmy trupy na drogach, chaotyczny system ruchu i włamania dzień i noc”.

– No dalej, klaszcz dla mnie!

Podczas gdy Tinubu przegapił wiele ważnych wydarzeń kampanii swojej partii i wydawał się słaby podczas niektórych występów, jego mowa często była powolna i niewyraźna, wielokrotnie odrzucał obawy o swoje zdrowie.

Niewielu wątpiło, że dobrze zorganizowana kampania Tinubu zwycięży w kraju, w którym partia rządząca ma ogromną przewagę, pomimo silnych wyzwań ze strony Atiku Abubakara z byłej rządzącej Partii Ludowo-Demokratycznej i Petera Obi ze zbuntowanej Partii Robotniczej.

Rekord mieszany

Zwolennicy Tinubu przedstawiają go jako skutecznego administratora z doświadczeniem w wybieraniu kompetentnych technokratów.

Krytycy twierdzą, że zapewnia lukratywne kontrakty i wspaniałe prace swoim lojalistom, a w przeszłości zwracał się do tak zwanych chłopców z dystryktu, którzy nieformalnie kontrolują ulice Lagos i masowo uczęszczają na jego wiece, aby zastraszać przeciwników, jeśli nie dostanie jego droga.

70-latek nie odpowiada na takie zarzuty i raczej je ignoruje. Rzecznik kampanii Tinubu nie odpowiedział na wielokrotne prośby o komentarz.

Biografia zamieszczona na stronie internetowej jego kampanii mówi, że Tinubu urodził się w Lagos w 1952 roku, w muzułmańskiej rodzinie grupy etnicznej Joruba, głównie w południowo-zachodniej Nigerii. Inni twierdzą, że jest znacznie większy.

W latach 70. wyemigrował do Stanów Zjednoczonych, gdzie pracował jako zmywak do naczyń, taksówkarz i nocny stróż, aby sfinansować studia. Ukończył Chicago State University w 1979 roku, uzyskując tytuł licencjata w dziedzinie administracji biznesowej.

Po pracy w amerykańskich firmach konsultingowych wrócił w latach 80. do Nigerii i pracował jako audytor w oddziale Mobil Oil Company.

Po raz pierwszy zaangażował się w politykę w latach 90. i został wybrany na gubernatora Lagos po zakończeniu rządów wojskowych w 1999 roku. Służył przez dwie kadencje.

Jego zwolennicy twierdzą, że poprawił drogi, wywóz śmieci i inne usługi w chaotycznym mieście, ale wielu mieszkańców Lagos twierdzi, że nadal jest głęboko dysfunkcyjne.

Inni kwestionują, czy miasto, z wygórowanymi kosztami kontraktów – niektóre z firmami, w których jego bliscy sojusznicy posiadają pakiet kontrolny – naprawdę ma stosunek jakości do ceny. Projekt kolei lekkiej, który rozpoczął po 20 latach, nie został jeszcze ukończony.

A poparcie Tinubu dla Buhariego, którego rząd zmaga się z poważnymi problemami gospodarczymi i związanymi z bezpieczeństwem w Nigerii, niewiele zrobiło, by zwiększyć zaufanie do niego wśród wielu z 93,4 miliona zarejestrowanych wyborców.

Montaż autorstwa Alexandry Zavis i Alexandra Smitha; Pod redakcją Roberta Purcella

Nasze standardy: Zasady zaufania Thomson Reuters.