Naukowcy odkrywają czaszkę gigantycznego drapieżnika na długo przed pojawieniem się dinozaurów: ScienceAlert

Dinozaury słyną z tego, że są najstraszniejszymi drapieżnikami czasów prehistorycznych, ale nowo odkryta czaszka rzuca światło na przerażającą bestię, która dominowała na Ziemi 40 milionów lat przed przybyciem na Ziemię pierwszych „strasznych jaszczurek”.

Skamieniałość licząca 265 milionów lat odkryta w Brazylii ukazuje największego mięsożercę swoich czasów, który przemierzał dżunglę w poszukiwaniu pechowych stworzeń do gryzienia.

„To zwierzę było dziwnie wyglądającą bestią i musiało budzić wielki strach we wszystkim, co stanęło na jego drodze”. On mówi Paleontolog z Harvardu Stephanie Pierce.

Prawie kompletna skamieniała czaszka Pampafonus pikai Odkryto ciało o długości około 36 cm (14,2 cala) w pobliżu kości szkieletowych Sao Gabriel W południowej Brazylii.

Pampafon Pasuje do wczesnej gałęzi terapsydu Powiększona głowagłówna grupa dużych i ogólnie przerażających zwierząt lądowych, które kiedyś kwitły T-Rex I koledzy. Jednak nie wszystkie dinozaury były mięsożercami Pampafon Pewnie, że tak.

„Zwierzę miało duże, ostre kły przystosowane do chwytania ofiary”. On mówi Felipe Pinheiro, paleontolog z Federalnego Uniwersytetu w Pampa (UNIPAMPA) w Brazylii.

„Jego zęby i budowa czaszki sugerują, że ukąszenie było na tyle mocne, że mógł przeżuć kości, podobnie jak współczesne hieny”.

Bardzo atrakcyjne zdjęcia (choć mogę być stronniczy) nowego preparatu czaszki Pampaphonus. Uruchom ostrzeżenie dotyczące wyjątkowo pięknej skamieniałości.@the_anilson @voltarts @paleocisneros @MCZHarvard pic.twitter.com/BulUlJVe1Z

– Felipe Pinheiro (@FeliPinheir) 12 września 2023 r

Pampafon Żył na końcu permskiprzed masowym wymieraniem – największym w historii – które unicestwiło 86 procent wszystkich gatunków zwierząt na Ziemi.

„Skamieniałość została znaleziona w skałach środkowego permu, na obszarze, gdzie kości nie są zbyt powszechne, ale zawsze kryją w sobie miłe niespodzianki”. On mówi Pierwszy autor Matthews A. Costa Santos, paleontolog z UNIPAMPA.

Skamieniałości innych dziesięcionogów odnajdywano już wcześniej w Rosji i Republice Południowej Afryki, ale… Pampafonus pikai Jest to jedyny znany gatunek występujący w Brazylii, a zespół twierdzi, że jest to dobrze zachowana skamielina”.Odkrywa nowe, nieznane wcześniej postacie tego gatunku„, ponieważ w 2008 roku znaleziono mniejszą czaszkę.

„Poszukiwanie czegoś nowego Pampafon „Czaszka po długim czasie była niezwykle ważna dla poszerzenia naszej wiedzy o zwierzęciu”. On mówi Santos, „którego wcześniej trudno było odróżnić od jego rosyjskich krewnych”.

Pampafon Na pewno nie było to łatwe zadanie. Zwierzęta te były masywne, osiągały wysokość 3 metrów (10 stóp) i maksymalną wagę szacowaną na 400 kilogramów (882 funtów).

W ostatniej dekadzie ten sam region dostarczył na to dowodów PampafonPotencjalna ofiara w Małe gady Rastodon I Masywna amfibia Konjokovia. Ogromny rozmiar Pampafon Dzięki temu oba stworzenia wyglądają jak przekąski.

„Pampafon „Odegrał tę samą rolę ekologiczną, co współczesne duże koty” – powiedział Pinheiro On mówi. „Był to największy drapieżnik lądowy, jaki znamy z permu Ameryki Południowej”.

Nie tylko jego rozmiar go ukształtował Pampafon wyróżniać się. Ich czaszki były gęsto zbudowane, podobnie jak wiele dekapitanów, dzięki czemu gałąź zyskała odpowiednią nazwę, co po grecku oznacza „straszna głowa”.

Nowe informacje ujawnione w wyniku analizy tej czaszki prowadzą badaczy do przekonania, że ​​obecnie niezidentyfikowana kość szczęki pochodzi z większej, biedniejszej wersji Pampafonus pikai. Zespół twierdzi, że potrzeba więcej skamieniałości, aby potwierdzić tę hipotezę, ale może to oznaczać, że straszliwa głowa, którą właśnie badali, nie pochodzi nawet od osoby dorosłej.

„Jego odkrycie jest kluczem do zapewnienia wglądu w strukturę społeczną ekosystemów lądowych przed największym w historii masowym wymieraniem” – powiedział Pearce. On mówi. „Oszałamiające odkrycie, które pokazuje globalne znaczenie brazylijskiego zapisu kopalnego”.

Badanie zostało opublikowane w Dziennik zoologiczny Towarzystwa Linneusza.