Nagroda Turinga zdobyta przez współtwórcę technologii Ethernet

W czerwcu 1972 roku Bob Metcalf, 26-letni inżynier świeżo po studiach, dołącza do nowego laboratorium badawczego w Palo Alto w Kalifornii, gdzie postanawia zbudować coś, co niewielu ludzi może sobie wyobrazić: komputer osobisty.

Po tym, jak inny inżynier rezygnuje z pracy, dr Metcalfe zostaje poproszony o zbudowanie technologii, która może łączyć komputery stacjonarne w całym biurze i przesyłać między nimi informacje. W rezultacie powstał Ethernet, technologia sieci komputerowych, która pewnego dnia stanie się standardem branżowym. Od dziesięcioleci łączy komputery z serwerami, drukarkami i Internetem w biurach firm i domach na całym świecie.

Za swoją pracę nad ethernetem Towarzystwo Maszyn Komputerowych, największe na świecie stowarzyszenie profesjonalistów komputerowych, ogłosiło w środę, że dr Metcalfe, lat 76, otrzyma tegoroczną Nagrodę Turinga. Nagroda Turinga jest przyznawana od 1966 roku i jest często nazywana Nagrodą Nobla w dziedzinie informatyki, z nagrodą w wysokości miliona dolarów.

Kiedy dr Metcalfe przybył do Centrum Badawczego Palo Alto — oddziału Xerox Corporation zwanego PARC — pierwszą rzeczą, jaką zrobił, było podłączenie laboratorium do sieci Arpanet, rozległej sieci, która później stała się nowoczesnym Internetem. Arpanet przekazywał informacje między około 20 laboratoriami akademickimi i wspólnymi w całym kraju.

Ale kiedy badacze PARC zaprojektowali własny komputer osobisty o nazwie Alto, zdali sobie sprawę, że potrzebują technologii sieciowej, która mogłaby łączyć komputery i inne urządzenia w biurze, a nie na duże odległości.

Doktorant, Charles Simonyi, postanowił zbudować lokalną sieć, którą nazwał Signet, co jest skrótem od Simonyi’s Infinitely Glorious Network. Ale wkrótce został przeniesiony do innego projektu. Dlatego pan Simonyi zbudował edytor tekstu, który dał początek nowoczesnym edytorom tekstu, takim jak Microsoft Word. A dr Metcalfe rozpoczął pracę nad nową siecią.

Pewnego popołudnia w 1973 roku był w piwnicy laboratorium PARC, bawiąc się długim kablem. Gdy walczył z wysyłaniem impulsów elektrycznych przez kabel, inny badacz zaoferował mu pomoc.

Badaczem jest David Boggs, doktorant z pobliskiego Stanford, który niedawno dołączył do laboratorium jako stażysta. Dr Metcalfe i dr Boggs, którzy zmarli w zeszłym roku, zaprojektowali coś, co ostatecznie nazwali Ethernetem.

„Był dla mnie idealnym partnerem” — powiedział dr Metcalfe o doktorze Boggsie po jego śmierci. „Ja byłem raczej artystą koncepcyjnym, a on inżynierem konstruującym sprzęt na zapleczu”. Dr Metcalfe nazwał siebie i swoich współpracowników „bliźniakami Pobsey” sieci komputerowych.

Pożyczając pomysły z sieci radiowej na Uniwersytecie Hawajskim, ALOHAnet oraz dr Metcalfe i dr Boggs zaprojektowali Ethernet jako technologię, która może działać z przewodami i bez nich. Ale pierwsza sieć, którą zbudowali w biurach PARC, wymagała okablowania.

„Chcieliśmy uczynić go bezprzewodowym” – powiedział w wywiadzie dr Metcalfe. „Ale nie mieliśmy żadnych przewodów. Byłoby to bardzo powolne i bardzo kosztowne.”

W ciągu następnych dwóch dekad wiele technologii opracowanych dla Projektu Alto stanie się znanymi elementami komputerów osobistych, w tym graficzny interfejs użytkownika i drukarka laserowa, a także Ethernet i edytor tekstu. W latach 80. i 90. XX wieku, po tym, jak Ethernet stał się standardem branżowym, stał się podstawowym protokołem do budowy sieci w biurach korporacyjnych.

Technologia znalazła zastosowanie również w domach. A pod koniec lat 90. służył jako podstawa Wi-Fi, standardu sieci bezprzewodowej używanego zarówno w biurach, jak iw domach na całym świecie.

„Prawie wszystko, co robisz w Internecie, odbywa się w pewnym momencie przez sieć Ethernet” — powiedział w wywiadzie Mark Weber, kurator i dyrektor Programu Historii Internetu w Muzeum Historii Komputerów w Mountain View w Kalifornii. – Cały czas go używasz.

W 1979 roku dr Metcalfe założył firmę 3Com, która sprzedaje ethernet, podczas gdy dr Boggs pozostał w PARC jako badacz. Później dr Boggs zakłada własną firmę ethernetową, LAN Media. Obie firmy zostały ostatecznie sprzedane do większej odzieży.

Protokół Ethernet zmieniał się na niezliczone sposoby na przestrzeni dziesięcioleci. Niewiele z tego, co dr Metcalfe i dr Boggs zaprojektowali w PARC w latach 70., nadal jest częścią technologii. Ale nazwa – ethernet – pozostaje. W branży o długiej historii nijakich nazw, Ethernet wyróżnia się zapamiętywaniem.

W XIX wieku uważano, że „eter” jest medium, które przenika wszystko i przenosi fale światła przez wszechświat. Teoria ta została obalona na przełomie XIX i XX wieku, więc dwaj badacze z PARC przyjęli nazwę swojego projektu.

„Słowo stało się wolne, więc je pożyczyliśmy” — powiedział dr Metcalf.