Jay Wright o tym, dlaczego męskie obręcze uniwersyteckie tracą na popularności
Analityk koszykówki w college'u, Jay Wright, o tym, dlaczego męska koszykówka w college'u traci część swojej popularności.
Sport na poważnie
Bilety zostały przebite i pękły bańki. Powodzenia w składaniu tego rekwizytu, bo będzie Ci potrzebny.
Nieoczekiwane zakończenie sezonu zasadniczego doprowadziło do nieprzewidywalnej sytuacji na arenie turniejów mężczyzn NCAA, w której nieliczne pewne informacje – między innymi obrońca tytułu mistrza kraju Connecticut – przewyższają liczbę znaków zapytania w każdym regionie.
Na przykład, czy dwukrotny obrońca tytułu Big Ten i numer 1 Purdue w regionie Środkowo-Zachodnim może pójść w ślady Wirginii w 2019 roku i przejść od zeszłorocznej historycznej porażki z Fairleighem Dickinsonem do pierwszego w programie Final Four od 1980 roku?
Czy Wielka 12 i SEC mogą usprawiedliwić obecność w turnieju po osiem drużyn, remisując najwięcej drużyn w kraju i wysyłając wiele drużyn głęboko w drabinkę?
Czy Arizona może dostać się do Final Four i przedłużyć żywotność znikającego Pac-12 do kwietnia?
Zanim przelejemy pióro na papier i wypełnimy nawiasy, przeanalizujmy zwycięzców i przegranych w wybraną niedzielę:
Zwycięzcy
Karolina Północna
UNC nie tylko zajmuje pierwsze miejsce w Konferencji Zachodniej, ale jest jednym z największych zwycięzców loterii turniejowej. Pomimo tego, że Tar Heels są najsłabszymi z czterech najlepszych rozstawców – dołączając do Connecticut na wschodzie, Houston na południu i Purdue na Środkowym Zachodzie – Tar Heels znajdują się w regionie, który na papierze wydaje się najłatwiejszy. Na Zachodzie do UNC dołączają: Arizona z numerem 2, Baylor z numerem 3, Alabama z numerem 4 i Saint Mary's z numerem 5, czyli najsłabsza czołowa grupa turnieju. Aby wyjść z pierwszego weekendu, Tar Heels będą musieli uniknąć porażki z numerem 16, a następnie pokonać zwycięzców stanów Mississippi z numerem 8 i stanu Michigan z numerem 9.
wyszedł: Komisja turnieju wyeliminowała sześć drużyn
Kansas
Nie licząc sezonu skróconego przez pandemię, 22 zwycięstwa Jayhawks w sezonie zasadniczym to najmniejsza liczba zwycięstw Jayhawks pod wodzą Billa Selfa od pierwszego roku gry Selfa w sezonie 2003/2004. Kansas przegrało osiem meczów w rozgrywkach konferencyjnych. Przed tym rokiem najwięcej ligowych porażek pod wodzą Selfa wyniosło sześć w sezonach 2018–19 i 2020–21. KU zajął piąte miejsce w Big 12, co jest nowym najniższym wynikiem w przypadku programu, który tylko raz zajął drugie miejsce w rankingach konferencji pod Self i nigdy nie spadł poniżej trzeciego miejsca. A tak w ogóle: KU nadal zajmuje 4. miejsce w tabeli w porównaniu z 13. numerem w Samford w regionie środkowo-zachodnim, a w drugi weekend ma towarzyski remis.
Illinois
Do niedzieli stan Illinois oscylował pomiędzy numerem 3 a numerem 4, ale zakończył passę na trzecim miejscu na wschodzie. To po prostu nagroda dla drużyny Wielkiej Dziesiątki, która zajęła drugie miejsce po łącznej liczbie 14 zwycięstw w Quad 1 i Quad 2. Po przedłużającej się suszy turniejowej w latach 2014–2020 drużyna Illini tańczy czwarty rok z rzędu i zajmuje miejsce w pierwszej czwórce trzeci raz pod okiem trenera Brada Underwooda. Następnym krokiem będzie przetrwanie weekendu otwarcia, czego program nie zrobił od czasu dotarcia do meczu o mistrzostwo w 2005 roku.
Wirginia
Fakty nie wydają się przemawiać za ofertą za Cavaliers. Virginia zakończyła cztery mecze na pierwszym miejscu w ACC. Cavaliers weszli na posezonową fazę posezonową na 55. miejscu w rankingach NET mając zaledwie dwa zwycięstwa w Quad 1. Ogólnie rzecz biorąc, rekord, zwycięstwa i występy zespołu nie uzasadniają umieszczenia ich w stawce. Z 92 drabinek przed turniejem opracowanych przez Bracket Matrix tylko siedem ma UVA jako jedna z 68 drużyn. Nie ma to większego sensu, ale tak czy inaczej, Virginia jest numerem 10 w grze rozgrywającej się w stanie Kolorado.
Purdue’a i Ricka Barnesa
Status Purdue jako rozstawionego nr 1 na Środkowym Zachodzie i Tennessee jako rozstawionego nr 2 zwiększa szanse jednego z Boilermakers i Tennessee na awans do Final Four. Dla Boilermakers kandydatura do Final Four będzie pierwszą w programie od 1980 roku i pomoże wymazać część urazów, które wciąż tłuką się po zeszłorocznej porażce. Wolontariuszy nigdy tam nie było. Barnes zadebiutował na turnieju jako główny trener w Providence w 1989 roku, ale tylko raz dotarł do półfinału krajowego, pokonując drużyny Friars, Clemson, Texas i Tennessee, które w 2003 roku przybyły z rozgrywającym TJ Fordem i Longhorns.
Przegrani
Iowa
Wczesne wycofanie się Tennessee z turnieju SEC w połączeniu z dominującym zwycięstwem stanu Iowa nad Houston i zdobyciem tytułu Big 12 Championship sprawiło, że Cyclones w końcówce rywalizowali o czołowe miejsce w tabeli. Jednak zamiast tego ISU zajęło drugie miejsce na Wschodzie, dołączając do regionu kierowanego przez najwyżej rozstawione Connecticut w stanie Illinois i czwarte miejsce w drużynie Auburn. To bardzo zatłoczona i najcięższa część tej kategorii, która nie sprzyja żadnemu kandydatowi. Jednak jest to szczególnie trudne dla Hurricanes, których życiorys pozwalał przynajmniej uniknąć znalezienia się w tym samym miejscu co Husky.
Treva Albertsa
To będzie kilka trudnych dni dla Albertsa, byłego dyrektora lekkoatletycznego Nebraski, który właśnie wyjechał na to samo stanowisko na Texas A&M University. Jeśli przyjrzysz się uważnie, okaże się, że komisja selekcyjna ma poczucie humoru: drużyna A&M nr 9 zmierzy się z Cornhuskers nr 8 w pierwszej rundzie zawodów regionalnych South. To dobra wiadomość dla Aggies, jednego z zespołów bańkowych zmierzających w niedzielę przed selekcją, ale niezbyt dobra dla Albertsa, któremu w dużej mierze udało się uniknąć pytań podczas opuszczania Lincoln, ale ten tydzień spędzi w centrum uwagi.
Wielki Wschód
Wystąpił rozdźwięk pomiędzy sposobem, w jaki postrzegano Wielki Wschód w sezonie zasadniczym – jako drugą najlepszą konferencję w I lidze – a tym, jak komisja selekcyjna postrzegała ligę. Region Big East wysłał na turniej w Huskie tylko trzy drużyny, Region Południowy nr 2 Marquette i Region Środkowo-Zachodni nr 3 Creighton, pozostawiając poza boiskiem zespoły typu bubble's, takie jak St. John's, Providence i Seton Hall. W poprzednich dziewięciu turniejach na konferencję składano średnio ponad pięć ofert rocznie, zatem otrzymanie zaledwie trzech ofert w marcu jest z pewnością niespodzianką.
Góra Zachodnia
Podobnie jak Wielki Wschód, Górski Zachód był potęgą w sezonie zasadniczym i oczekuje się, że na boisku wystąpi aż sześć drużyn. Jednak w przeciwieństwie do Wielkiego Wschodu, MWC właśnie to zrobiło: umieściło sześć drużyn w drabince, co łączy większość średnich lig z Atlantykiem 10 w 2014 r. Problem dotyczy rozstawienia i tego, gdzie komisja umieszcza drużyny w rozstawieniach . Najgłębsza konferencja non-główna w kraju. Boise State i Colorado State zajęły 10. miejsce w meczach odpowiednio z Colorado i Cavaliers. Mistrz konferencji sezonu zasadniczego stan Utah zajmuje 8. miejsce na Środkowym Zachodzie, a mistrz turnieju Nowy Meksyk zajmuje 11. miejsce na Zachodzie. Nevada wygrała 26 meczów, zajęła drugie miejsce w konferencji i zajmuje 10. miejsce na Wschodzie. Następnie jest stan San Diego, który zajął piąte miejsce, ale zajął piąte miejsce na Wschodzie.
„Zagorzały fanatyk podróży. Amatorski praktyk zombie. Badacz żywności. Wielokrotnie nagradzany ekspert popkultury. Internetowy ninja”.
More Stories
Podsumowanie draftu Browns NFL: wnioski na wynos i analiza typów i procesów Clevelanda
Oceny w drafcie AP NFL: The Bears otrzymali najwyższą ocenę po wylądowaniu Caleba Williamsa i Romy Udunze
Czy TNT i NBA naprawdę da się zrobić? Co zrobić z nową umową telewizyjną Amazona?