Zespoły studenckie są niedocenianym zasobem w większości społeczności naukowej. Dołączenie do zespołu dążącego do celu na uniwersytecie, czy to ścigania się samochodami zasilanymi energią słoneczną, czy kopania akwariów w Afryce, to doskonały sposób na doskonalenie umiejętności technicznych i projektowych przy jednoczesnej poprawie komunikacji i pracy zespołowej. Przemysł kosmiczny zaczyna dostrzegać te mocne strony, a zespoły studenckie opracowują ekscytujące projekty na całym świecie. Niedawny wpis pochodzi od studentów Uniwersytetu Technologicznego w Delft w Holandii – sześcionożnego robota o imieniu Lunar Zebro z unikalną zabawką na kółkach.
Zebro, skrót od „zes-benige robot” lub sześcionożny robot w języku niderlandzkim, został początkowo opracowany jako koncepcja, nad którą studenci mieli pracować w 2013 roku. Grupa była pierwotnie przeznaczona do zastosowań naziemnych, z ponad 120 uczniami w latach po piątej postanowiłem również opracować Lunar Zebro, z wyraźnym zamiarem zostania pierwszym europejskim łazikiem na Księżycu.
Do poruszania się po tak trudnym terenie łazik wykorzystuje unikalny system nawigacji, pierwotnie zaprojektowany jako projekt RHex na Uniwersytecie Pensylwanii. Koła te pozwalają pojazdowi, nie większemu niż rozmiar arkusza A4, pokonywać znacznie większe przeszkody niż pojazdy kołowe w swojej klasie wielkości.
Nawet przy tak niewielkich rozmiarach łazik wciąż może spakować na swojej platformie przyzwoitą ilość czujników, w tym dwie specjalnie zaprojektowane kamery i czujnik promieniowania. Jego pierwotną misją jest kontynuowanie działania na Księżycu i ponowne komunikowanie się ze stacjami naziemnymi w TU Delft przez pół dnia księżycowego (lub 14 dni ziemskich), podczas gdy może on czerpać energię ze światła słonecznego.
Zapewnienie, że mały łazik sprosta wyzwaniu księżycowemu, jest trudnym zadaniem. Zespół przeprowadził już testy na miejscu w niektórych z najbardziej nieprzyjaznych środowisk na Ziemi, w tym w tunelach lawowych na Islandii i na zboczach Alp. Jednak przestrzeń kosmiczna stwarza więcej wyzwań, w tym ciągłe promieniowanie i ekstremalne wahania temperatury, które zdaniem zespołu łazik może pokonać w swojej obecnej konfiguracji.
W tej konfiguracji łazik może być dołączony do lądownika księżycowego w dowolnym kraju, chociaż grupa studentów nie wybrała konkretnego lądownika do zamontowania na jego grzbiecie. Nie wybrali też harmonogramu, kiedy odbędzie się premiera. Ale to nie powstrzymało ich przed planowaniem kolejnego etapu.
Ten etap będzie wiązał się z wykorzystaniem jednej z zalet niewielkich rozmiarów Lunar Zebro – jest stosunkowo niedrogi w produkcji. Oznacza to, że każdy może zrobić ich więcej – a potem ich zaroić. Zespół TU Delft nie jest jedynym zespołem robotyki z takim pomysłem, ale projekt Lunar Zebro wydaje się być dobrą platformą. Połączenie ze sobą kilku małych systemów robotycznych może zapewnić większy wgląd niż jakikolwiek pojedynczy pojazd mobilny.
Aby jednak dostać się do tej części misji, zespół musi najpierw wykonać pierwszą misję księżycową za pasem. Nacisk kładziony jest tam na zasługi studenckiego zespołu. Będą mieli nieskończoną liczbę studentów chętnych do pracy nad projektem, a sam projekt umacnia reputację TU Delft jako uniwersytetu, na którym studenci mogą pracować nad takimi zaawansowanymi projektami. Jednak ci studenci również odchodzą po pewnym czasie. Niektórzy z nich stworzyli własne firmy związane z przestrzenią kosmiczną, ale co ważniejsze, pozwala to samej uczelni zapewnić swoim studentom cenne doświadczenie, aby uczestniczyć, a nawet prowadzić projekty technologiczne. Pewnego dnia mogli nawet powiedzieć, że pracowali nad modułem księżycowym – to samo w sobie całkiem fajne.
Ucz się więcej:
ESA / TU Delft – księżycowy zebru
Utah – Masten Space buduje lądownik księżycowy dla NASA. Ponadto właśnie złożyli wniosek o upadłość
Utah – Księżycowe łaziki! Konwertuj i odejmuj!
Utah – Wybrano pięć zespołów łazików, które pomogą zbadać południowy biegun księżyca
zdjęcie główne:
Moon Zebro przechodzi testy.
Kredyt – TU Delft
More Stories
Boeing może nie być w stanie obsługiwać pojazdu Starliner przed zniszczeniem stacji kosmicznej
Jak czarne dziury stały się tak duże i szybkie? Odpowiedź kryje się w ciemności
Studentka Uniwersytetu Północnej Karoliny zostanie najmłodszą kobietą, która przekroczy granice kosmosu na pokładzie Blue Origin