„Dowody” fałszowania „stóp procentowych” ukrywane przez banki

Brytyjskie i amerykańskie organy regulacyjne zostały poinformowane o kierowanej przez państwo kampanii mającej na celu „manipulowanie” stopami procentowymi podczas kryzysu finansowego w 2008 roku, ale zatuszowały to, sugerują dowody.

Dokumenty wskazują, że pożyczkodawcy ostro obniżyli swoje szacunki stóp procentowych pod presją banków centralnych.

Dowody nie zostały przedstawione ławie przysięgłych, ponieważ bankierzy zostali uwięzieni za „fałszowanie” stóp procentowych na mniejszą skalę.

Organizatorzy powiedzieli, że przestrzegają zasad ujawniania informacji i odmówili komentarza lub, w jednym przypadku, odrzucili zarzuty.

W szczytowym momencie kryzysu finansowego w 2008 r., kiedy kredyty bankowe prawie się zatrzymały, banki centralne na całym świecie nawoływały do ​​zachowania spokoju. Ale za kulisami dochodzenie odkrywa dowody na to, że używali dźwigni, aby sztucznie przywrócić spokój – działania, które później zostałyby uznane za niezgodne z prawem w Wielkiej Brytanii.

Miary te dotyczyły referencyjnych stóp procentowych zwanych Libor i Euribor, które śledzą wzajemny koszt pożyczania pieniędzy. Jako takie mają ogromny wpływ na koszt kredytów hipotecznych i innych pożyczek. Im większe zaufanie inwestorów do banku pożyczającego, tym niższa stopa procentowa. Im wyższa cena, tym więcej wątpliwości ma rynek co do rentowności tego banku.

W październiku 2008 r. doszło do międzynarodowego dążenia, w którym uczestniczyły banki centralne Wielkiej Brytanii, Stanów Zjednoczonych i strefy euro, do obniżenia stopy Libor i przywrócenia spokoju na rynku w czasie, gdy kredyty bankowe prawie ustały.

Wcześniej istniały pewne dowody na zaangażowanie Banku Anglii i rządu Wielkiej Brytanii w manipulowanie stopami procentowymi. Jednak dowody na to, że obniżenie podstawowych stóp procentowych w październiku 2008 r. było częścią szerszej międzynarodowej kampanii prowadzonej nie tylko przez Wielką Brytanię, ale także przez banki centralne całego świata zachodniego, nie zostały wcześniej opublikowane.

W listopadzie 2010 roku agencje śledcze od Federalnego Biura Śledczego Stanów Zjednoczonych (FBI) po brytyjski organ nadzoru finansowego zostały o tym bezpośrednio poinformowane – ale od tego czasu trzymają to w tajemnicy przed Parlamentem, Kongresem i opinią publiczną.

Andrew Terry, który przewodniczył brytyjskiej komisji skarbu posłów, gdy pytała o kwestię Libor w 2012 roku, powiedział BBC, że uważa, że ​​Parlament „wydaje się być wprowadzony w błąd”.

„Dowody odkryte przez pana Ferrettiego zdecydowanie sugerują, że śledztwo Komisji w sprawie afery Libor nie zostało powiedziane całej prawdy.

„Społeczeństwo zależy od Parlamentu, aby dotrzeć do sedna prawdy. Ta sprawa ilustruje, dlaczego Parlament powinien wzmocnić swoje uprawnienia w zakresie gromadzenia informacji, nakładając skuteczniejsze sankcje na tych, którzy dostarczają mniej niż pełny obraz. Wydaje się, że Parlament został wprowadzony w błąd i jeśli tak, to nie powinno dać mu spokoju”.

Odkryłem fragmenty transkrypcji wywiadu udzielonego przez handlarza gotówką Barclays, Petera Johnsona, podczas zbierania informacji do książki, którą napisałem na temat tajnej historii skandalu z ustalaniem stóp procentowych.

Wywiad został przeprowadzony 19 listopada 2010 r. z Departamentem Sprawiedliwości Stanów Zjednoczonych, FBI, innymi amerykańskimi organami regulacyjnymi oraz brytyjskim organem nadzoru finansowego, zwanym Financial Services Authority (FSA).

Podczas gdy 37 dealerów i brokerów zostało postawionych przed sądem przez Departament Sprawiedliwości Stanów Zjednoczonych i brytyjski Urząd ds. . certyfikat.

Zatajone dowody, poparte i uzupełnione opublikowanymi danymi, wskazują, że w październiku 2008 r. banki centralne, w tym Bank Anglii, Bank Francji, Europejski Bank Centralny, Bank Włoch, Bank Hiszpanii i Bank Rezerwy Federalnej w Nowym Jorku szeroko przygotowanie LIBOR i Euribor.

Bardziej stłumione dowody sugerują, że rząd Wielkiej Brytanii, w tym 10 Downing Street, był również zaangażowany w wywieranie presji na banki, aby „manipulowały” saldem Libor zgodnie z definicją sądów karnych – co oznacza dążenie do uzyskania ruchów po stopie referencyjnej przy „ignorowaniu odpowiedniej podstawy”. Aby określić „LIBOR”.

Dziewiętnastu traderów zostało skazanych, a dziewięciu trafiło do więzienia z powodu orzeczeń sądowych zakazujących jakiegokolwiek wpływu na LIBOR, z wyjątkiem stóp procentowych oferowanych na rynkach pieniężnych, na których bank może pożyczać i pożyczać gotówkę.

Jeśli pozwolą, aby na ich ustawienie miały wpływ inne czynniki, takie jak chęć uniknięcia złego rozgłosu lub pomoc w transakcjach rynkowych banku, mogą zostać uwięzieni za „żłobienie” stóp procentowych.

Przemawiając w parlamencie, starszy poseł torysów, David Davis, powiedział: „Jestem głęboko zaniepokojony tym, że Komisja Specjalna ds. strony dowodów”.

Davies powiedział, że biorąc pod uwagę dowody, które widział, „istnieje przekonanie, że agencje państwowe zmuszały osoby do składania krzywoprzysięstwa, co skutkowało fałszywymi wyrokami skazującymi”.

Davis dodał, że zwróci się do Met Police o zbadanie krzywoprzysięstwa, ale wezwał także komisję skarbu do zbadania jego obaw, że Parlament mógł zostać wprowadzony w błąd.

Wśród dowodów wskazujących na tuszowanie jest nagranie z 2010 r., w którym śledczy FBI Mike Kelly przeprowadza wywiad z Peterem Johnsonem, który przedstawił stawki LIBOR w imieniu Barclays.

Johnson powiedział w październiku 2008 r., że otrzymał od przełożonych polecenie wprowadzenia sztucznie zaniżonych stawek LIBOR, znacznie poniżej realnych stóp procentowych oferowanych na rynku – pod presją Banku Anglii i rządu Wielkiej Brytanii.

Na nagraniu pan Kelly zapytał pana Johnsona: „Czy rozumiesz, dlaczego ta presja jest wywierana na Barclays?”

„Nie jestem pewien, czy po prostu postawiono na Barclays” – odpowiedział Johnson.

– Cóż? Jak myślisz, kto jest pod presją?

„Rozumiemy, że francuskim bankom powiedziano, aby obniżyły swoje stopy procentowe[…]”

„Jaka istota wywierała na nich presję?”

„Uważamy, że był to Bank Francji”.

Informacje te – które nigdy nie zostały przekazane przez organy regulacyjne Parlamentowi ani Kongresowi – są potwierdzone i wzmocnione opublikowanymi od tamtego czasu danymi dotyczącymi zgłoszeń Euribor.

Pokazują one, że po skoordynowanej obniżce oficjalnych stóp procentowych przez sześć banków centralnych 8 października 2008 r. nastąpił również rekordowy spadek szacunków banków dotyczących kosztu pożyczania euro przez banki francuskie – kroki, które można wytłumaczyć tylko dlatego, że są skoordynowane na poziomie krajowym.

Ponieważ zdecydowana większość z pozostałych 40 banków, których zlecenia Euribor były monitorowane, utrzymywała stopy procentowe na niezmienionym poziomie, czynniki rynkowe nie mogły wyjaśnić rekordowych ruchów.

Pomiędzy 8 a 9 października BNP Paribas obniżył swoje ceny na Euribor o 0,4% dziennie – więcej niż 0,35% po atakach terrorystycznych z 11 września 2001 r. Na rynkach pieniężnych zlecenia Euribor rzadko zmieniają się o więcej niż 0,1% dziennie.

W ciągu kolejnych trzech dni roboczych w innych bankach wystąpiły bezprecedensowe ruchy:

W weekend 11-12 października 2008 roku ówczesny premier Wielkiej Brytanii Gordon Brown udał się do Paryża na nadzwyczajny szczyt z europejskimi przywódcami, w tym z ówczesnym prezesem Europejskiego Banku Centralnego Jean-Claude’em Trichetem, którzy wydali oświadczenia wzywające do „zaangażuj się”. – Skoordynowane działania w celu rozwiązania kryzysu.

Po weekendowym szczycie, Banca Monte dei Paschi di Siena dogonił, obniżając swoje ceny o bezprecedensowe 0,4% w ciągu dnia. Hiszpania również wykazała podobne rekordowo niskie wartości.

Johnson zwrócił również śledczym uwagę na ofertę poniżej rynku na nowojorskim rynku Libor, złożoną przez JPMorgan Chase pod koniec października 2008 roku.

W wywiadzie udzielonym w listopadzie 2010 r. amerykański regulator potwierdził, że widział dane, które Chase New York zaoferował pożyczkę na 4,68% – co oznacza, że ​​szacunkowy wskaźnik LIBOR dla kosztu pożyczki w dolarach jest znacznie niższy – na 3,25%.

Johnson powiedział, że wierzy, że oferta pożyczki po stopie wciąż znacznie poniżej rynkowej, w środku kryzysu, kiedy inni pożyczkodawcy odmawiali pożyczania gotówki, została złożona za namową Banku Rezerwy Federalnej w Nowym Jorku.

– Czy krążyły wtedy plotki o Chase? , zapytała śledcza US CFTC Ann Termin.

Johnson odpowiedział: „Tak”.

„Że Fed poprosił go o pożyczenie pieniędzy rynkowi”.

Wydaje się jednak, że władze USA nie zbadały pogłosek o ingerencji amerykańskiego banku centralnego w ich ostatecznych zawiadomieniach dla Barclays. Panu Johnsonowi nie zadano więcej pytań, a ostatnie zawiadomienia Departamentu Sprawiedliwości nakładające grzywny na banki za manipulowanie stawką Libor nie wspominają o jakimkolwiek zaangażowaniu amerykańskiego banku centralnego.

Żaden z tych dowodów nie został upubliczniony w ogłoszeniach prasowych i arkuszach informacyjnych opublikowanych przez organy regulacyjne, które pozwały 37 handlowców i nałożyły na banki grzywnę w wysokości 8,8 miliarda dolarów za fałszowanie stawek LIBOR i Euribor. Żaden z jurorów nie został o tym poinformowany.

Ministerstwo Skarbu powiedziało, że nie stara się wpływać na indywidualne żądania LIBOR.

Urząd Nadzoru Finansowego powiedział BBC, że wypełnił swoje obowiązki informacyjne.

Bank Anglii wcześniej odniósł się do zarzutów jako „bezpodstawnych”.

FBI i CFTC odmówiły komentarza.

Europejski Bank Centralny (EBC) powiedział, że „zdecydowanie obala” twierdzenia, które, bez szczegółowego wyjaśnienia, „fałszywie przedstawiają rolę banku centralnego we wdrażaniu polityki pieniężnej”. Stwierdzili również, że EBC zawsze działa zgodnie ze swoim mandatem iw pełnej zgodności z obowiązującym prawem.

Włoski bank Intesa Sanpaolo powiedział, że zawsze działał niezależnie iw pełnej zgodzie z zasadami ustalania cen.