Biały Dom pędzi, by uniknąć zbliżającego się strajku kolejowego

Impas stawia dwa główne priorytety Bidena przeciwko sobie. Prezydent jest upartym zwolennikiem związkowców, ale nie chce załamania krajowej infrastruktury transportowej, która zakłóciłaby usługi pasażerskie i pasażerskie.

W Minnesocie rozpoczyna się największy w historii USA strajk pielęgniarek sektora prywatnego

Administracja ma mało czasu na działanie: w piątek ma wejść w życie ogólnokrajowe zamknięcie kolei, a praca i administracja mają kłopoty z tak trudnymi sprawami, jak czas choroby i kary za absencję.

Branża żeglugowa ma ostrzeżony Pierwszy od dziesięcioleci ogólnokrajowy strajk kolejowy spowodowałby zamknięcie 30 procent krajowego transportu towarowego i „wstrzymanie większości pasażerskich i pasażerskich usług kolejowych”. Brotherhood of Personnel Maintenance, oddział kierowców kierowców, ogłosił w niedzielę wstępne porozumienie z krajowymi przedsiębiorstwami kolejowymi, pozostawiając tylko dwa z 12 związków bez porozumienia. Ale są to dwa największe związki kolejowe w kraju, reprezentujące 57 000 inżynierów i dyrygentów.

Obawy o polityczny wpływ zamknięcia działalności dotyczą również części administracji. Grupy rolników domagały się szybkiego osiągnięcia porozumienia, ponieważ ich działalność może zostać poważnie naruszona. Administracja spotkała się już z krytyką dotyczącą obsługi krajowej infrastruktury transportowej, która upadła w zeszłym roku z powodu kryzysów w łańcuchach dostaw, aw tym roku z powodu wzrostu odwołań i opóźnień na krajowych lotniskach. Niektórzy urzędnicy administracji obawiają się, że zwycięstwa gospodarcze Bidena w sierpniu, które pomogły zwiększyć liczbę Demokratów w sondażach, mogą zostać zmarnowane.

Federalna Administracja Kolejowa, będąca częścią Departamentu Transportu, oszacowała, że ​​brak porozumienia może kosztować amerykańską gospodarkę nawet do 2 miliardów dolarów dziennie w postaci utraconych wyników gospodarczych. Prezes i dyrektor generalny amerykańskiej Izby Handlowej Susan B. Clark powiedziała w poniedziałek, że strajk będzie „katastrofą gospodarczą” o „katastrofalnych skutkach gospodarczych”, wzywając do podjęcia pilnych działań w celu rozwiązania kryzysu.

„Ostatnią rzeczą, jakiej teraz chcą, jest poważny strajk w kluczowym sektorze, takim jak ten”, powiedział Dean Baker, sojusznik Białego Domu, ekonomista i współzałożyciel Center for Economics and Policy Research, liberalnego think tanku. „Myślę, że Biden będzie naprawdę mocno naciskał na umowę. Powinien płacić po stronie pracodawcy, ale jestem pewien, że będzie naciskał również po stronie związku… chociaż pojawia się pytanie, jak trudno będzie płacić pracownikom.”

Jednak prezydent uczynił wsparcie związkowe najwyższym priorytetem w całej swojej administracji. Wielu doradców Bidena sympatyzuje ze skargami pracowników na złe warunki pracy i niesprawiedliwe traktowanie przez kierownictwo i niechętnie polegają na przywódcach związkowych w celu zakończenia strajku.

Przedmiotem sporu jest rekomendacja Prezydenckiej Rady Kryzysowej, którą kieruje trzech nominowanych przez Bidena. Rada nakreśliła roczne podwyżki płac i premii w 124-stronicowym raporcie, który mieścił się pomiędzy żądaniami związków a zarządem i był wystarczająco hojny, by zlikwidować 10 związków zawodowych, które stanowią podgrupę pracowników kolei, którzy nie obsługują pociągów.

Ale dwa pozostałe związki, które mają przystąpić do strajku, są wściekłe na brak zdecydowanych propozycji rady dyrektorów dotyczących pewnych warunków pracy, które według nich „niszczą życie” ich członków, na przykład grożą kary za jakiekolwiek urlopy. Grupy robocze twierdzą, że inżynierowie i dyrygenci zostali zwolnieni za chodzenie na rutynowe wizyty lekarskie lub pogrzeby członków rodziny i mogą być dyżurni przez 14 kolejnych dni bez przerwy, do 12 godzin. Nie mają też dni chorobowych.

– Stoimy w obliczu możliwości strajku, ponieważ kolej odmawia udzielenia jednodniowego zwolnienia lekarskiego – powiedział Ron Kamenko, członek Bractwa Inżynierów Lokomotyw i Maszyn Kolejowych, jednego ze związków, które nie osiągnęły porozumienia. „Chodzi o zadzwonienie do telefonu o 2 w nocy, aby być w pracy o 4 nad ranem, zaledwie 10 godzin po poprzednim odpoczynku. Chodzi o to, by nie wiedzieć, kiedy wracasz do domu i być ukaranym dyscypliną aż do zwolnienia, jeśli musisz iść do lekarza. ”