Sonda Juno NASA prześlizguje się obok chmur Jowisza w nowym klipie

NASA opublikowała nowy klip ze statku kosmicznego Juno, który ociera chmury Jowisza, gdy leci z powrotem na planetę.

Nowy materiał filmowy, zrobiony przez Juno 9 kwietnia podczas 41. przelotu wokół Jowisza, pokazuje, jak by to było podróżować statkiem kosmicznym.

W swoim najbliższym położeniu Juno znajdowała się nieco ponad 2 050 mil (3300 km) nad kolorowymi wierzchołkami chmur Jowisza.

Według NASA w tym momencie podróżowała około 131 000 mil na godzinę (210 000 kilometrów na godzinę) względem planety.

Wizja artysty na temat napędzanego energią słoneczną statku kosmicznego NASA Juno z Ziemią w tle

„Naukowiec Andrea Lack stworzył tę animowaną sekwencję przy użyciu nieprzetworzonych danych obrazu JunoCam” – powiedział NASA w oświadczeniu.

Te początkowe obrazy są publicznie dostępne w NASA Strona misji Juno.

Agencja kosmiczna powiedziała również, że podczas przelotu 9 kwietnia Juno była ponad 10 razy bliżej Jowisza niż satelity na orbicie geosynchronicznej.

Podróżował pięć razy szybciej niż misje Apollo w latach 60. i 70., kiedy opuścił Ziemię na Księżyc.

Juno to statek kosmiczny zasilany energią słoneczną, który obejmuje szerokość boiska do koszykówki i porusza się po długich, ruchomych orbitach wokół Jowisza.

Ma trzy gigantyczne ostrza, które rozciągają się na około 20 metrów od sześciobocznego cylindrycznego korpusu.

Juno wystartowała z Cape Canaveral na Florydzie ponad dziesięć lat temu – 5 sierpnia 2011 r. – w celu zbadania Jowisza z jego orbity.

Sonda pomyślnie weszła na orbitę Jowisza 5 lipca 2016 r., po zakończeniu swojej pięcioletniej podróży.

Wstępne obrazy przelotu Jowisza w kwietniu są publicznie dostępne na stronie internetowej misji Juno NASA

Juno będzie kontynuować badania największej planety w Układzie Słonecznym do września 2025 roku, czyli do końca życia statku kosmicznego.

W czerwcu 2021 r. Juno przeleciała blisko Ganimedesa, największego księżyca Jowisza i największego księżyca w naszym Układzie Słonecznym.

Przeszedł 645 mil (1038 kilometrów) od lodowego księżyca, który również posiada własne pole magnetyczne.

Dźwięk odebrany przez sondę kosmiczną ujawnił dziwną serię sygnałów dźwiękowych i impulsów o różnych częstotliwościach pochodzących z księżyca Jowisza.

Oszałamiające zdjęcia zostały również zrobione przez fotografa Juno na pokładzie Juno, gdy przelatywał nad Ganimedesem z prędkością prawie 12 mil na sekundę.

Jak sonda Juno NASA ujawni tajemnice największej planety w Układzie Słonecznym

Sonda Juno dotarła do Jowisza w 2016 roku po pięcioletniej podróży i 1,8 miliarda mil od Ziemi

Juno dotarła do Jowisza 4 lipca 2016 roku, po pięcioletniej podróży, 1,8 miliarda mil (2,8 miliarda km) od Ziemi.

Po udanym manewrze hamowania, wszedł na długą orbitę polarną i przeleciał w odległości 3100 mil (5 000 km) od wirujących wierzchołków chmur planety.

Sonda przelatywała zaledwie 4200 km od chmur planety raz na dwa tygodnie — bardzo blisko zapewnienia globalnego zasięgu na jednym zdjęciu.

Żaden poprzedni statek kosmiczny nie krążył tak blisko Jowisza, pomimo wysłania dwóch kolejnych, które zatonęły, aby zniszczyć je przez atmosferę.

Aby zakończyć swoją niebezpieczną misję, Juno przeżyła śmiertelną burzę radiacyjną spowodowaną silnym polem magnetycznym Jowisza.

Wir cząstek wysokoenergetycznych poruszających się z prędkością bliską prędkości światła jest najsurowszym środowiskiem promieniowania w Układzie Słonecznym.

Aby sprostać warunkom, statek kosmiczny został zabezpieczony specjalnymi przewodami wzmocnionymi promieniowaniem i osłoną czujnika.

Jego najważniejszy „mózg” – komputer pokładowy statku kosmicznego – mieścił się w pancernym skarbcu wykonanym z tytanu i ważył prawie 400 funtów (172 kg).

Oczekuje się, że statek będzie badał skład atmosfery planety do 2025 roku.