Postseason Jonathana Marchesault przypomina erę „Computer Boys” Florida Panthers

Zmieniające podejście Jonathana Marchesaulta może przekreślić najlepsze szanse jego byłego zespołu na zdobycie Pucharu Stanleya.

Marchessault i Reilly Smith to nie tylko para oryginalnych odmieńców z Vegas – są łącznikiem między dwoma finalistami przeciwnych drużyn i powrotem do wcześniejszej ery zarządzania Florydą.

Zawodnik Pucharu Stanleya jest zwykle produktem więcej niż jednej ery hokeja. Zespół jest zwykle budowany w czasie, z wieloma menedżerami. Panthers są obecnie kierowane przez Billa Zito, ale wcześniej była era Dale’a Tallona, ​​która rozpoczęła się w 2010 roku – która nie tylko położyła kamień węgielny pod Panthers, ale także dla Golden Knights.

Kiedy własność przeszła na Vincenta Violę pod koniec 2013 roku, nowa grupa odziedziczyła Tallona jako dyrektora generalnego. Wkrótce potem Tallon zwolnił swojego jedynego zastępcę dyrektora generalnego i prowadził bardzo słaby front office. Własność zaczęła opierać się na dwóch własnych, gdy zespół walczył na lodzie – byłym hokeiście z West Point, Ericu Joyce’u (który odmówił komentarza w tej historii) i adwokatu Steve’u Ferrerze, obaj po trzydziestce, obaj początkowo zatrudnieni więcej pozycji zza kulis. Joyce i Werer zostali ostatecznie mianowani zastępcami dyrektorów generalnych i przywieźli ze sobą grupę analityków i zwiadowców, w skład której wchodzili Cam Lawrence, Josh Facebook, Reese Jessup i Mike Fairman. Ostatecznie grupa została nazwana „Computer Boys”, próbując kpić z ich działań, ale nazwa utknęła w domenie publicznej.

Przed sezonem 2016-17, aby wesprzeć tę nową młodą grupę, która nie dogadywała się ze starą gwardią, Tallon został usunięty ze stanowiska dyrektora generalnego, ale pozwolono mu pozostać w klubie jako przewodniczący. Własność zainstalowała byłego gracza NHL i trenera AHL Toma Rowe’a jako GM wraz z nową grupą, dając drużynie bardziej „tradycyjnego” lidera w czasach, zanim klubami przewodzili tacy ludzie jak John Chayka i Kyle Dubas.

Dysponując kluczami, front office przestawił analizę na działanie. Niektóre umowy zostały zawarte ku rozczarowaniu Talona, ​​który wielokrotnie wyrażał to wśród swojego personelu, w tym ruchy Joyce’a i Weirera, by zamienić Erica Goodbransona na Jareda McCanna. Floryda pozostała aktywna i kontynuowała pracę nad obroną, zastępując Dmitrija Kulikova Markiem Peskiem. Kierownictwo Fresh Look znalazło również sposób na uniknięcie okrucieństw, które stały się kontraktem Dave’a Bollanda, wysyłając go do Arizony wraz z Lawsonem Crouse w zamian za wybór draftu.

Oprócz tego, że działa na rynku komercyjnym, front office Panthers dokonał kilku podpisów. Niektóre z nich były przedłużeniami, w tym ośmioletni kontrakt Aarona Ekblada z limitem 7,5 miliona dolarów, który obowiązuje do dziś. Jonathan Huberdeau i Vincent Troschek również zostali ponownie podpisani. Podobnie jak Smith, który został przejęty przed oficjalną zmianą dyrektorów generalnych. Aby kontynuować wysiłki mające na celu zapewnienie większej stabilności niebieskiej linii, Jason Demers, nieograniczony wolny agent, podpisał pięcioletni kontrakt.

Oprócz niektórych z tych bardziej imponujących kontraktów, najbardziej lukratywny był niedrogi dwuletni kontrakt dla Marchessault.

„Marchessault był rzadkością w Grupie 6 UFA, co oznacza, że ​​rozegrał tak mało meczów przed ukończeniem 25 roku życia, że ​​wcześnie stał się nieograniczonym wolnym agentem w ramach CBA” – powiedział Werier. „Chociaż generalnie jest to pod radarem, był to nasz cel numer jeden pod względem wolnych agentów”.

W tym czasie Marchessault rozegrał zaledwie 47 meczów NHL, głównie z Lightning w sezonie 2015-16. Większość swojego zawodowego czasu gry do tego momentu spędził w AHL. Ale front office Panthers dostrzegł cechy w nieustępliwym napastniku, który zainspirował go do podpisania kontraktu.

„Podczas bezpłatnego wywiadu z agencją umówiłem się na spotkanie z Marchim i Malkiną i daliśmy jasno do zrozumienia, że ​​postrzegamy go jako kogoś więcej niż głębokiego podpisu” – powiedział Werer. „1 lipca to był mój pierwszy telefon. Zaproponowaliśmy mu dwuletnią jednokierunkową umowę, która, jak wiedzieliśmy, pokona konkurencję.”

Marchesault odpowiedział, strzelając 30 bramek i 51 punktów w swojej pierwszej regularnej roli w NHL. To był dopiero początek jego kariery w NHL; Od tamtej pory prawie co roku udowadniał, że jest pełnoprawnym skrzydłowym z pierwszej szóstki kalibru. Jego przebicie 2,41 punktu na 60 punktów w sezonie 2016-17 zostało przekroczone w czterech z następnych pięciu lat.

Nie tylko na Florydzie.

To dlatego, że własność powróciła do Tallona po sezonie. Pantery opuściły play-offy w sezonie 2016-17, obarczone kilkoma poważnymi kontuzjami, w tym rozdartym stawem skokowym Huberdeau i długotrwałą kontuzją Alexandra Barkova. Seria porażek w drugiej części sezonu zakończyła rok złym akcentem. A Rowe wcale nie poprawił sytuacji; Nie zapewnił stabilności w pierwszym biurze ani za ławką po tym, jak przejął trenera w połowie sezonu na korzyść Gerarda Gallanta. Zapłaciłem na poczet majątku, który zebrała recepcja, i Publicznie antagonizować jego gracze.

Po powrocie Tallona do władzy zaczęły się zmiany.

„Na początku sezonu kierownictwo wyjaśniło, że będą chronić czterech obrońców i czterech napastników w rozszerzonym projekcie (zamiast 7F / 3D) i że Marchessault i Smith zostaną zdemaskowani” – powiedział Werer.

Floryda zdecydowała się chronić Barkova, Huberdeau, Troscheka i Nicka Bogstada wraz z Ekbladem, Keithem Yandelem, Paskiem i Aleksandarem Petroviciem jako ośmiu łyżwiarzy.

Ferrer dodał: „Wszyscy wiedzieli, że to oznacza, że ​​Vegas zajmie Marquessault, ale kierownictwo, ponieważ było to ich prawo, uważało, że to najlepszy plan”. „Czy chęć ujawnienia go w ogóle mogła mieć wpływ na sposób, w jaki został pozyskany i zmiany w zarządzie w tym roku? Być może. Niezależnie od tego, że pracowaliśmy nad obydwoma graczami i widzieliśmy, jak grają dla nas tak dobrze, to było rozczarowujące, że tak się stało ”.

W czasie opracowywania projektu rozszerzenia opinia publiczna była taka, że ​​​​Marchessault był narażony na osłodzenie umowy Vegas ze Smithem, tak jak ustalono jego pięcioletnie przedłużenie o wartości 25 milionów dolarów (podpisane w lipcu 2016 r.). Rycerze nabyli go na czwarty i rozszerzony projekt rozważań na 2018 rok.

Jeśli to była naprawdę czysto hokejowa decyzja, to z pewnością nie wygląda dobrze i to nie tylko z perspektywy czasu. Marchessault kończył sezon z 30 bramkami, co dało mu miejsce w pierwszej 25 w lidze, zarabiając minimalną pensję w wysokości zaledwie 750 000 $. Chociaż oczywiście miał nadchodzącą podwyżkę po sezonie 2017-18, jego pierwszą w Vegas, było to coś, co Floryda mogła zapewnić. Sześcioletni kontrakt o wartości 30 milionów dolarów, który podpisał kilka miesięcy później z Golden Knights, nie był wówczas opłacalny, ale pięć lat później nadal dobrze się sprzedaje.

To nie jest typ gracza, dla którego można przegrać Nic — nawet po to, aby popchnąć narrację o zrobieniu tego, aby zrezygnować z kolejnej dekady, a nawet biorąc pod uwagę „niski” rok Smitha na arkuszu wyników. Podczas gdy skrzydłowy strzelił gola w drugim najgorszym tempie w swojej karierze (1,51 punktu na 60) w sezonie 2016-17, to był dziwny sezon – 25 goli, 50 punktów i najlepszy sezon w karierze rok. 1 z Vegasem. Nawet gdy Smith nie notował zbyt wiele na koncie, wciąż był skuteczny z obu stron i był lepszym wykonawcą rzutów karnych.

Okazuje się, że Marchessault i Smith znaleźli kogoś takiego jak Bjugstad. Skończyłby sezon z zaledwie siedmioma bramkami i 14 punktami, mając przy sobie 4,1 miliona dolarów (z jeszcze czterema latami kontraktu). Nawet jeśli strzelanie nie miało być punktem kulminacyjnym jego gry, to coś, co Floryda miała w Smithie, nawet gdy jego bramki spadły w sezonie 2016-17.

co za różnica? Ten Bjugstad mógł zostać opracowany, a następnie rozszerzony przez Tallona.

Tallon mógł być technicznym dyrektorem generalnym w czasie handlu Smithem, ale nie była to umowa, którą sam napisał. Joyce i Weirer zasugerowali zawód Smitha (i przenosząc kontrakt Marca Savarda, który był rezerwowym kontuzjowanym przez długi czas, zanim takie umowy były powszechną praktyką) na własność. Podpisanie Marchessault było jednym z najwcześniejszych, jakie kiedykolwiek prowadzili Joyce i Werer. Nic więc dziwnego, że ci dwaj gracze odeszli jako pierwsi.

To właśnie sprawia, że ​​wygląda to gorzej niż zwykłe złe zarządzanie aktywami. Wygląda na to, że został wypędzony ze złości, ponieważ nie był to jedyny ruch, który został wykonany, gdy Talon odzyskał władzę. Była to jedna z wielu prób, które wydawały się być próbą rozbicia przezbrojonego zespołu, gdy był szefem zespołu.

Pierwszym (i najłatwiejszym) sposobem na rozpoczęcie tego procesu był wybór rozszerzenia, kiedy obaj gracze zostali zbadani. Zaczęło się od powołania Marchessault przez Vegas i było kontynuowane w handlu Smithem. To był pierwszy znak, że wszystkie działania Talona były próbą egoizmu dla niego Powstrzymaj zespół, nawet jeśli nadwyręży to głęboki front zespołu, który w zeszłym roku próbował zbudować.

I dalej próbował sprowadzić Goodbransona z powrotem z Vancouver, co Demers położył kres dzięki zmodyfikowanej klauzuli zakazu handlu. Był to wyraźny sygnał, że Tallon próbował wycofać się z ubiegłorocznej działalności, w której zajmował się początkowym handlem Goodbransona. Obrońca był przeszkodą po obu stronach lodu, ale był zawodnikiem pierwszej rundy Tallona i doceniał jego grę. Pomimo tego, że nie był w stanie sprowadzić go z powrotem, Demers nadal został przeniesiony do Arizony w ramach nierównej umowy dla Jimmy’ego McGinna.

McCann został sprzedany (wraz z Bjugstadem) do Pittsburgha za Rileya Sheahana, Dericka Brassarda i wybory w drafcie. Podczas gdy Marchesault i Smith stali się okrętami flagowymi zespołu ekspansji Golden Knights, McCann ostatecznie został liderem Seattle z 40-bramkowym sezonem w swoim drugim roku w Kraken.

Talon zostaje ostatecznie zwolniony w 2020 roku po 10 latach pracy w organizacji.

Po odejściu Tallona Zito odziedziczył kilka zszywek z najwyższej półki, ale wprowadził wiele zmian na tej liście. Chociaż miały miejsce przełomowe transakcje, takie jak umowa Matthew Tkachuka, Pantery również wykorzystały nieefektywność rynku.

Lawrence i Weissbock, dwaj niedawni rezydenci przez rok, pomogli polecić dodatek podobny do Marchessault. Po dyskwalifikacji przez Lightning, Pantery podpisały kontrakt z Carterem Verhaeghe na przedłużenie kontraktu o dwa lata, co dało mu tylko 1 milion dolarów miejsca w czapce. Drużyna szybko została nagrodzona przełomowym sezonem i prawdziwą grą sześciu kalibrów z przodu.

Teraz Verhaeghe zmierzy się z Marchessault w finale Pucharu Stanleya. Są jednymi z dwóch pozostałych elementów z tego okresu walk kierownictwa Panter w tej serii.

Jeśli chodzi o członków tego front office na Florydzie, wielu z nich przeniosło się na inne stanowiska w NHL. Joyce wyjechała do Toronto, a Jessup do Karoliny. Lawrence i Facebook, po sezonie z Zito’s Panthers, podpisali kontrakt z Columbus.

Tam, jak wyjaśnił zastępca dyrektora generalnego Blue Jackets, Josh Flynn, „mają cenny głos w naszej działalności”.

Flynn powiedział, że przez lata nie tylko sprzeciwiano się zatrudnianiu analityków, ale teraz „ich opinie są traktowane jak zwiadowcy”.

„Myślę, że im dłużej z nimi pracuję, tym cenniejsza jest ich opinia, ponieważ została udowodniona w czasie. … Jeśli nasi analitycy płacą za mężczyzn lub są znani z tego, że płacą za mężczyzn, i okazuje się, że dobrze, my będą o tym pamiętać i to zwiększy ich wiarygodność – wyjaśnił. Jeśli Kolumb nie dodał tego gracza i prosperowali gdzie indziej, to też jest godne uwagi.

Jest to zmiana w porównaniu z niektórymi poglądami na Florydzie w 2017 roku i reprezentuje ligę, która ewoluowała, obejmując w ostatnich latach więcej myślicieli opartych na danych, aby zyskać przewagę.

„Popełniłem błędy, ale to nie powinno odwracać uwagi od inspirującej historii” – powiedział Werer. „Zgromadziliśmy małą grupę naprawdę utalentowanych ludzi, którzy mieli swoje pierwsze szanse w hokeju, i w krótkim czasie, pośród zawirowań organizacyjnych i konkurencyjnej 31-drużynowej ligi, ta grupa outsiderów z powodzeniem zidentyfikowała i pozyskała kilku elitarnych hokeistów, którzy poprowadzą drużyny.” Głęboko w play-offach w nadchodzących latach.”

A teraz dwóch graczy, których ta grupa outsiderów zauważyła w Marchessault i Smith, dzieli jedno zwycięstwo od zdobycia mistrzostwa w Pucharze Stanleya przeciwko ich byłemu zespołowi.

dane w poprzek czapka przyjaznaI Hokejowa ewolucja I Fizyka hokejowa.

(Zdjęcie: Jonathan Marchesault: Bruce Bennett/Getty Images)