Porozumienie w sprawie pułapu zadłużenia, le T-bolle deluge

Mamy więc umowę dotyczącą limitu zadłużenia. Nadal musi zostać uchwalony przez Kongres i Senat i doprowadzi do tego gówna klasy broni tylko do końca 2024 r., Ale pisze Matt IglesiasOgólnie wydaje się to rozsądną ofertą.

Jednak, jak pisaliśmy w zeszłym tygodniu, nawet porozumienie w sprawie limitu zadłużenia nie oznacza, że ​​unikniemy negatywnych konsekwencji finansowych i ekonomicznych całej nudnej sagi.

Odkąd osiągnięto limit zadłużenia, rząd USA wycofuje pieniądze z ogólnego konta Skarbu Państwa w Banku Rezerwy Federalnej. W rezultacie jego saldo spadło z około 700 miliardów dolarów na koniec 2022 roku do mniej niż 50 miliardów dolarów obecnie. Według Morgan Stanley szybka odbudowa tej rezerwy zwiększyłaby emisję obligacji skarbowych do 730 miliardów dolarów w ciągu najbliższych trzech miesięcy i około 1,25 biliona dolarów w pozostałej części roku.

Ten nadmiar może oznaczać kłopoty w już i tak trudnym momencie dla rynków, mówi Vishwanath Tirupatore, szef działu badań instrumentów o stałym dochodzie w Morgan Stanley:

Konsekwencje spodziewanego przyspieszenia emisji bonów skarbowych dla płynności systemu bankowego i krótkoterminowych stóp procentowych mogą być znaczące. Wynik zależy w dużej mierze od tego, kto kupuje bony skarbowe iw jaki sposób. Trochę kontekstu może być tutaj pomocne. Ponieważ Fed zaostrzył politykę pieniężną w celu zwalczania inflacji poprzez szybkie podniesienie stopy funduszy federalnych, zaobserwowaliśmy stały przepływ pieniędzy z depozytów bankowych do funduszy rynku pieniężnego (MMF), które znacznie odbiły się po problemach banków regionalnych, które rozpoczęły się w marcu . Obawy o pułap zadłużenia przyczyniły się do zablokowania płynności FRP, która na dzień 25 maja osiągnęła bezprecedensowy poziom 5,81 biliona dolarów. Z kolei FRP zdeponowały swoje pieniądze w Rezerwie Federalnej za pomocą umów z otrzymanym przyrzeczeniem odkupu (RRP), uzyskując stopę odwrotnego przyrzeczenia. .

Podczas gdy FRP są „naturalnymi” nabywcami nadchodzącej fali bonów skarbowych, rentowność musiałaby przekraczać sugerowaną cenę detaliczną, aby mogły je kupić. Oznacza to wyższe koszty finansowania na krótkoterminowych rynkach pieniężnych, co z kolei zwiększy wyzwania związane z płynnością dla banków. Co więcej, jeśli niepewna będzie przyszła ścieżka polityki pieniężnej, FRP będą niechętnie wychodzić z RRP i kupować bony skarbowe, zwłaszcza jeśli oznacza to wydłużenie terminu zapadalności papierów wartościowych w ich portfelach. Utrzymuje się presja na płynność banków regionalnych, na co wskazuje ich ciągła zależność od kredytu terminowego banku (BTFP), który w tym tygodniu wzrósł do 91 miliardów dolarów. Z drugiej strony, jeśli inni inwestorzy kupią bony skarbowe, będą musieli to zrobić za pieniądze zainwestowane w inne aktywa, co może drenować płynność w systemie dla tych aktywów. Tak czy inaczej, ryzyko zwiększonej zmienności rynku jest duże.

Na tym tle względny spokój panujący na rynkach wydaje nam się zdumiewający. Zmienność na rynkach akcji, stóp procentowych i kredytów wydaje się być względnie ograniczona i znacznie poniżej poziomów z marca. Patrząc na rok 2011, rynki były dość spokojne przed 10. datą, ale potem odnotowały gwałtowne ruchy. W ciągu trzech tygodni od decyzji S&P 500 spadł o ponad 12%, rentowność 10-letnich obligacji skarbowych spadła o 70 punktów bazowych, a spready indeksów wysokodochodowych wzrosły o ponad 160 punktów bazowych. Naszym zdaniem zmiany te wynikały częściowo z pogorszenia koniunktury fiskalnej wynikającego z porozumienia, które rozwiązało impas w pułapie zadłużenia z 2011 r. Nie wiemy jeszcze, co będzie oznaczać obecna decyzja i ostrzegamy przed podobną reakcją rynku tym razem, zwłaszcza rentowności obligacji skarbowych.

Ogólnie rzecz biorąc, ryzyko, które pojawi się po rozwiązaniu kwestii pułapu zadłużenia, każe nam się zatrzymać. Odradzamy pozycjonowanie defensywne i krótkie akcje przeciwko wysokiej jakości obligacjom na rynkach rozwiniętych.

Morgan Stanley jest od jakiegoś czasu bardzo ponury, więc może to być przypadek, w którym analitycy po prostu szukają katalizatora – dowolnego katalizatora – aby uzasadnić z góry przyjęte poglądy.

Na przykład, jeśli umowa dotycząca limitu zadłużenia zostanie przyjęta, Ministerstwo Skarbu ma dwa lata do następnego spotkania z limitem zadłużenia i może podjąć decyzję o przyjęciu bardziej wyważonego podejścia do odbudowy TGA. A sytuacja w 2011 r. bardzo różniła się od dzisiejszej, więc nie będziemy tego przesadzać.

Jednak poziom planowanej emisji bonów skarbowych bez wątpienia pojawia się w momencie, gdy obawy o płynność są uzasadnione, a to nie pomoże uspokoić nastrojów.