Naukowcy twierdzą, że asteroida, która zgładziła dinozaury, zatrzymała proces niezbędny do powstania życia na Ziemi

Zapisz się na biuletyn naukowy CNN dotyczący teorii cudów. Eksploruj wszechświat dzięki wiadomościom o fascynujących odkryciach, postępach naukowych i nie tylko.

CNN
—

Era dinozaurów zakończyła się 66 milionów lat temu, kiedy asteroida wielkości miasta uderzyła w płytkie morze u wybrzeży dzisiejszego Meksyku.

Nie jest jednak jasne, w jaki sposób doszło do masowego wymierania około 75% gatunków ziemskich w latach następujących po katastrofalnym wpływie.

Poprzednie badania sugerowały, że siarka uwolniona podczas uderzenia, która pozostawiła szeroki na 180 km (180 km) krater Chicxulub, oraz sadza z pożarów spowodowały globalną zimę i niższe temperatury.

Jednakże A Nowe badanie opublikowane w poniedziałek w czasopiśmie Nature Geoscience sugeruje, że drobny pył powstały z pokruszonych skał wrzuconych do atmosfery ziemskiej w wyniku uderzenia prawdopodobnie odegrał większą rolę. Pył ten zasłaniał słońce do tego stopnia, że ​​przez około dwa lata rośliny nie były w stanie przeprowadzić fotosyntezy – procesu biologicznego niezbędnego do życia.

„Zatrzymanie fotosyntezy na około dwa lata po uderzeniu spowodowało poważne wyzwania (na całe życie)” – powiedział główny autor badania i planetolog Jim Burke Senel, badacz ze stopniem doktora w Królewskim Obserwatorium w Belgii. „Sieć troficzna załamała się, rozpoczynając reakcję łańcuchową wymierania”.

Aby dojść do swoich ustaleń, naukowcy opracowali nowy model komputerowy do symulacji globalnego klimatu po uderzeniu asteroidy. Model opierał się na opublikowanych informacjach o ówczesnym klimacie Ziemi, a także na nowych danych z próbek osadów pobranych z Ziemi. Stanowisko skamieniałości Tanis w Północnej Dakocie Który uchwycił okres 20 lat po strajku.

Miejsce skamieniałości w Tanis stanowi unikalny zapis prawdopodobnie najważniejszego wydarzenia w historii życia na naszej planecie. Skamieniałe ryby znalezione na miejscu wykazały, że asteroida uderzyła Wiosną u wybrzeży półwyspu Jukatan w Meksyku. Inne wykopaliska Znalezione tam, pokazujące, jak potoczył się ten katastrofalny dzień Z niespotykaną dotąd szczegółowością.

Próbka pobrana z tego miejsca, która została przeanalizowana na potrzeby nowych badań, zawierała cząstki pyłu krzemianowego, które zostały wyrzucone do atmosfery w postaci pióropusza wyrzutowego przed powrotem na Ziemię.

Zespół ustalił, że ten drobny pył mógł pozostawać w atmosferze nawet przez 15 lat po uderzeniu asteroidy. Naukowcy wskazali, że globalny klimat mógł obniżyć się nawet o 15 stopni Celsjusza.

Ich badania są pierwszymi szczegółowymi badaniami tych cząstek pyłu.

„Od dawna zakładano, że głównym mechanizmem zabijania było bardzo zimno po uderzeniu w Chicxulub, ale oczywiście zaprzestanie fotosyntezy po uderzeniu jest samym mechanizmem” – powiedział Senel.

„W ciągu kilku tygodni lub miesięcy (od uderzenia) na planecie nastąpiło globalne ustanie fotosyntezy, które trwało około dwóch lat i podczas którego fotosynteza całkowicie zanikła” – dodał Senel. „Potem po tych dwóch latach następuje powrót do zdrowia. … A w ciągu trzech do czterech lat następuje pełne wyzdrowienie”.

Model ujawnił, że zaprzestanie fotosyntezy – procesu, w którym rośliny wykorzystują światło słoneczne, wodę i dwutlenek węgla do produkcji energii i tlenu – jest bezpośrednio powiązane z drobnym pyłem emitowanym do atmosfery, który blokuje słońce, powiedział Senel.

Paleontolog Alfio Alessandro Chiarenza powiedział, że badanie pomogło odkryć niektóre tajemnice otaczające wydarzenie masowego wymierania.