Naukowcy: Księżyc Jowisza Europa może mieć wodę, w której mogłoby istnieć życie | Jowisz

Według naukowców, którzy uważają, że miejsca te mogą być obiecującymi miejscami do poszukiwania oznak życia pozaziemskiego, podziemne baseny słonej wody mogą być powszechne na księżycu Jowisza, Europie.

Dowody na płytkie kałuże, znajdujące się niedaleko zamarzniętej powierzchni księżyca Jowisza, pojawiły się, gdy naukowcy zauważyli, że gigantyczne równoległe grzbiety rozciągające się setki mil nad Europą są uderzająco podobne do cech powierzchni wykrytych na grenlandzkiej pokrywie lodowej.

Gdyby rozległe grzbiety lodowe przecinające Europę utworzyły się w podobny sposób jak te na Grenlandii, kieszenie wód gruntowych mogą być wszechobecne w organizmie i pomagać w dystrybucji życiodajnych chemikaliów ze skorupy lodowej do słonego oceanu, który czai się daleko.

„Płynna woda w pobliżu powierzchni lodowej skorupy jest naprawdę prowokującym i obiecującym miejscem do wyobrażenia sobie życia po kuli” – powiedział Dustin Schroeder, adiunkt geofizyki na Uniwersytecie Stanforda. „Myślę, że pomysł, że moglibyśmy znaleźć podpis, który sugerowałby taką obiecującą kieszeń z wodą, jest bardzo ekscytujący”.

Europa ma szerokość 2000 mil, czyli jest nieco mniejsza niż Księżyc na Ziemi. Stał się głównym pretendentem do poszukiwania życia gdzie indziej, kiedy obserwacje z teleskopów naziemnych i sondy tranzytowej znalazły dowody na istnienie głębokiego oceanu 10 do 15 mil poniżej jego lodowej powierzchni.

Szacuje się, że ocean Europy ma głębokość od 40 do 100 mil, więc chociaż ma jedną czwartą szerokości Ziemi, może zawierać dwa razy więcej wody niż wszystkie oceany na Ziemi razem wzięte.

Pomimo wszystkiego, co wiadomo o Europie, obrazy zamarzniętego ciała rzucają dawno zagadki. Pierwszym z nich jest obecność szerokich podwójnych krawędzi, które pokrywają powierzchnię jak blizny. Grzbiety mogą mieć do 300 metrów (1000 stóp) wysokości i są oddzielone dolinami o szerokości pół mili.

Zespół Uniwersytetu Stanforda rozpoczął swoją działalność od akademickiej prezentacji na temat Europy, o której wspomniał intrygujące diploidy. Obrazy obiektu przypomniały naukowcom znacznie mniejszą podwójną krawędź, którą zaobserwowali na północno-zachodniej Grenlandii. Uzbrojeni w radar i inne obserwacje wzgórz Grenlandii, wyruszyli, aby zrozumieć, w jaki sposób powstały.

„Na grenlandzkiej pokrywie lodowej znajduje się cecha małych podwójnych grzbietów, które są bardzo podobne do tych, które widzimy na powierzchni księżyca Jowisza, Europy”, powiedział Riley Culberg, doktorant i geofizyk na Uniwersytecie Stanforda. „A ekscytującym powodem, dla którego mamy tę analogową przewagę na Grenlandii, jest to, że od około 20 lat próbujemy dowiedzieć się, co powoduje podwójne ostrogi w Europie”.

Pismo Komunikacja przyrodniczaNaukowcy opisali, jak podwójne grzbiety lodowe na Grenlandii, które są około 50 razy mniejsze niż w Europie, powstały, gdy płytkie zbiorniki wód gruntowych zamarzały i wielokrotnie przebijały powierzchnię, stale wznoszące się grzbiety. „To tak, jakbyś włożył puszkę po napojach do zamrażarki i eksplodował. Ten rodzaj nacisku popycha krawędzie na powierzchni” – powiedział Kohlberg.

Na Grenlandii woda spływa do podziemnych kieszeni jezior powierzchniowych, ale w Europie naukowcy podejrzewają, że płynna woda jest wypychana na powierzchnię z głębinowego oceanu przez pęknięcia w skorupie lodowej.

Dodali, że ten ruch wody może pomóc w krążeniu chemikaliów niezbędnych do życia w oceanie Europy.

To „rozsądne”, że krawędzie Europy zostały uformowane przez ciśnienie wody w górę, powiedział Michael Manga, profesor nauk o Ziemi i planetologii na Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley, który nie był zaangażowany w badania.

Ale pytania pozostają. „Zastanawiam się, dlaczego na Ziemi te cechy są o wiele mniejsze” – powiedział. Chociaż silniejsza grawitacja Ziemi może wyjaśniać, dlaczego wzgórza są tu niższe niż w Europie, nie jest jasne, dlaczego doliny między nimi również się zwężają.

NASA Europa Clipper MisjaOczekuje się, że wystrzelony w 2024 r. rzuci światło na sposób, w jaki tworzą się podwójne ostrogi, dokonując szczegółowego przeglądu księżyca Jowisza i sprawdzając, czy panują na nim warunki odpowiednie do życia.