NASA Juno robi wspaniałe zdjęcia wulkanicznego księżyca Jowisza Io podczas jego najbliższego jak dotąd przelotu

Księżyc Jowisza Io, jego nocna strona oświetlona przez światło słoneczne odbite od Jowisza, zwane „połyskiem Jowisza”. Źródło zdjęcia: NASA/JPL-Caltech/SwRI/MSSS, Emma Wälimäki © CC BY

NASASonda kosmiczna Juno należąca do Juno wykonała najbliższy przelot obok Ziemi JowiszKsiężyc Io istnieje od ponad dwudziestu lat i wykonuje szczegółowe zdjęcia za pomocą instrumentu JunoCam.

Należąca do NASA sonda kosmiczna Juno właśnie wykonała najbliższy przelot w pobliżu księżyca Jowisza Io, co zdarzyło się jakiemukolwiek statkowi kosmicznemu od ponad 20 lat. Jeden z instrumentów na tym statku kosmicznym, zwany „JunoCam”, dostarczył oszałamiające obrazy o wysokiej rozdzielczości, a surowe dane można teraz przetworzyć, ulepszyć i zbadać.

30 grudnia^yW 2023 roku Juno znajdzie się na odległość około 1500 kilometrów od najbardziej wulkanicznej powierzchni Układu Słonecznego. 3 lutego wykonał drugi przelot obok Io. Drugi przelot odbył się głównie nad południową półkulą Io, podczas gdy poprzednie nad północą. Na tych zdjęciach jest naprawdę wiele do zobaczenia! Istnieją dowody na aktywny pióropusz, wysokie szczyty górskie z wyraźnie zaznaczonymi cieniami, jeziora lawy, a niektóre z przezroczystymi wyspami.

Rozwiązanie tego wszystkiego będzie wyzwaniem, a naukowcy JunoCam potrzebują Twojej pomocy. Byli wolontariusze JunoCam, tacy jak Gerald Eichstadt, widzieli, jak ich przetworzone obrazy pojawiają się na kilku zdjęciach Publikacje naukowe I Oświadczenia prasowe.

Możesz znaleźć nowe obrazy RAW, zobaczyć dzieła innych kreatorów obrazów i przesłać własne prace pod adresem: https://www.missionjuno.swri.edu/junocam/processing.

Artystyczna koncepcja statku kosmicznego Juno na orbicie wokół Jowisza. Źródło: NASA

Misja Juno NASA

Misja Juno, wystrzelona przez NASA 5 sierpnia 2011 r., to pionierski projekt eksploracji kosmosu, którego celem jest zrozumienie Jowisza, największej planety naszego Układu Słonecznego. Do głównych celów Juno należy badanie atmosfery Jowisza, środowiska magnetycznego, wzorców pogody i struktury, aby uzyskać wgląd w jego powstawanie i ewolucję.

Statek kosmiczny wyposażony w zestaw instrumentów naukowych wszedł na orbitę Jowisza 4 lipca 2016 r., po pięcioletniej podróży kosmicznej. Jeden z jego najważniejszych instrumentów, JunoCam, zapewnia szczegółowe obrazy chmur i burz Jowisza, zapewniając bezprecedensowy obraz atmosfery planety.

Misja Juno podkreśla znaczenie badania gazowych gigantów dla zrozumienia historii Układu Słonecznego i powstawania układów planetarnych w innych częściach Wszechświata. Dokładnie badając powstawanie Jowisza, pole grawitacyjne, pole magnetyczne i magnetosferę polarną, Juno wnosi znaczący wkład w naszą wiedzę o podstawowych procesach, które ukształtowały wczesny Układ Słoneczny.

Należąca do NASA sonda Voyager 1 uzyskała to zdjęcie erupcji wulkanu na Io 4 marca 1979 roku, około 11 godzin przed największym zbliżeniem się sondy do księżyca Jowisza. Źródło: NASA/JPL

Księżyc Jowisza Io

Io to jeden z największych księżyców Jowisza i czwarty co do wielkości księżyc w naszym Układzie Słonecznym. Słynie z intensywnej aktywności wulkanicznej, co czyni go najbardziej aktywnym wulkanicznie ciałem w Układzie Słonecznym.

Io, odkryte przez Galileo Galilei w 1610 roku, odgrywa kluczową rolę w naszym zrozumieniu procesów wulkanicznych na innych światach. Jego powierzchnię usiane są setkami wulkanów, z których niektóre wyrzucają pióropusze siarki i dwutlenku siarki na odległość do 500 kilometrów (około 300 mil) w przestrzeń kosmiczną. Ta intensywna aktywność wulkaniczna jest spowodowana przede wszystkim ociepleniem pływowym wynikającym z jego interakcji grawitacyjnej z Jowiszem i innymi księżycami galileuszowymi, Europą i Ganimedesem.

Orbita Io leży w silnym polu magnetycznym Jowisza i podlega także ogromnym siłom pływowym, które zaginają ją i podgrzewają od wewnątrz, napędzając ciągłe erupcje wulkanów. Te cechy geologiczne tworzą dynamiczny i stale zmieniający się krajobraz, z jeziorami stopionej lawy, rozległymi strumieniami lawy i wysokimi pióropuszami wulkanicznymi, tworząc wyjątkowe laboratorium do badania pozaziemskich wulkanów.