DNA ośmiornicy ujawnia zapadnięcie się pokrywy lodowej Antarktyki „w pobliżu”

Naukowcy badający, jak w odległej przeszłości cofały się pokrywy lodowe Antarktydy, przyjęli innowacyjne podejście: badanie genów ośmiornic żyjących w jej zimnych wodach.

Nowa analiza Opublikowano je w czwartek w czasopiśmie Science Odkrył, że około 125 000 lat temu izolowane geograficznie grupy ośmioramiennych stworzeń morskich swobodnie się krzyżowały, co sugeruje, że korytarz był wolny od lodu w okresie, gdy globalne temperatury były podobne do dzisiejszych.

Wyniki wskazują Pokrywa lodowa Antarktydy Zachodniej Autorzy stwierdzili, że system WAIS jest bliższy załamania, niż wcześniej sądzono, co grozi długoterminowym wzrostem poziomu morza o 3,3 do 5 metrów, jeśli świat nie będzie w stanie utrzymać spowodowanego przez człowieka wzrostu temperatury do 1,5 stopnia Celsjusza, co jest celem Porozumienia paryskiego.

Jako biolog ewolucyjny zajmujący się bezkręgowcami morskimi „rozumiem, a następnie stosuję DNA i biologię jako wskaźniki zmian, które zaszły na Antarktydzie w przeszłości” – powiedziała AFP główna autorka Sally Lau z James Cook University w Australii.

Ośmiornica Turquet była idealnym kandydatem do badania WAIS – stwierdziła, ponieważ gatunek ten występuje na całym kontynencie, a nauka udzieliła już odpowiedzi na podstawowe informacje na jego temat, takie jak jego 12-letnia długość życia i fakt, że pojawiła się około czterech lat. Lata temu. Milion lat temu.

Mają około pół stopy (15 cm) długości bez ramion i ważą około 1,3 funta (600 gramów) i składają stosunkowo niewiele, ale dużych jaj na dnie morskim. Oznacza to, że rodzice muszą dołożyć wszelkich starań, aby ich potomstwo przyszło na świat – a styl życia uniemożliwia im dalekie podróże.

Ograniczają je również wirujące prądy oceaniczne lub wiry w niektórych ich współczesnych siedliskach.

Sekwencjonując DNA z genomów 96 okazów, które na ogół zbierano nieumyślnie jako przyłów, a następnie pozostawiano w muzealnych magazynach na okres 33 lat, Lau i jego współpracownicy znaleźli dowody na istnienie transzachodnich szlaków morskich Antarktyki, które niegdyś łączyły rzeki Weddell, Amundsen i Rossa Riversa. Morza.

Historia mieszania się genów sugeruje, że WAIS załamał się w dwóch różnych momentach — pierwszy w środkowym pliocenie, od 3 do 3,5 miliona lat temu, co do którego naukowcy byli już pewni, oraz ostatni raz w okresie zwanym ostatnią epoką lodowcową, w ciepłe zaklęcie. Od 129 000 do 116 000 lat temu.

„To był ostatni raz, kiedy na planecie było o około 1,5 stopnia cieplej niż w okresie przedindustrialnym” – powiedział Lau. Działalność człowieka, zwłaszcza spalanie paliw kopalnych, spowodowała dotychczas podniesienie globalnej temperatury o 1,2°C w porównaniu z końcem XVIII wieku.

„Punkt zwrotny przyszłego upadku WAIS jest bliski”.

Przed publikacją nowego artykułu naukowego przeprowadzono kilka badań, które również sugerowały załamanie się WAIS w pewnym momencie w przeszłości, ale nie były one jednoznaczne ze względu na stosunkowo niską rozdzielczość danych genetycznych i geologicznych.

„To badanie dostarcza dowodów eksperymentalnych sugerujących, że WAIS załamał się, gdy średnia globalna temperatura była podobna do obecnej, co sugeruje, że punkt krytyczny przyszłego załamania się WAIS jest bliski” – napisali autorzy.

Wzrost poziomu morza o 3,3 metra radykalnie zmieniłby mapę świata, jaką znamy, zatapiając wszędzie nisko położone obszary przybrzeżne.

W towarzyszącym artykule z komentarzem Andrea Dutton z Uniwersytetu Wisconsin-Madison i Robert DeConto z Uniwersytetu Massachusetts nazwali nowe badanie „przełomowym”, dodając, że rodzi ono interesujące pytania o to, czy historia starożytna się powtórzy.

Wskazują jednak, że kilka kluczowych pytań pozostaje bez odpowiedzi – na przykład, czy zapadnięcie się pokrywy lodowej w przeszłości było spowodowane samym wzrostem temperatury, czy też inne zmienne, takie jak zmieniające się prądy oceaniczne i złożone interakcje między lodem a stałym lądem, również odegrały rolę.

Nie jest również jasne, czy wzrost poziomu morza będzie trwał przez tysiące lat, czy też będzie następował w postaci szybszych skoków.

Ale takie wątpliwości nie mogą być wymówką dla bezczynności Zmiana klimatu „Te najnowsze dowody na obecność DNA ośmiornicy stanowią kolejną kartę w i tak już niestabilnym domku z kart” – napisali.

Najnowsze wiadomości na temat lodu na Antarktydzie

Badanie nadeszło około miesiąc po tym, jak naukowcy to potwierdzili Największa góra lodowa na świecie W piątek był „w ruchu” po tym, jak przez 37 lat utknął na dnie oceanu. Najnowsze zdjęcia satelitarne pokazują tytułową górę lodową A23aWedług British Antarctic Survey przemieszcza się obecnie przez północny kraniec Półwyspu Antarktycznego i kieruje się w stronę Oceanu Południowego.

Na początku tego miesiąca opublikowano ankietę Dramatyczne wideo Zostały one uchwycone przez załogę statku, w tym materiał z drona, który pokazywał stado orek pływających obok ogromnej góry lodowej.

Góra lodowa waży Prawie 1 bilion tonTak wynika z danych Europejskiej Agencji Kosmicznej (ESA).

Jak podało BBC, góra lodowa o powierzchni około 4000 kilometrów kwadratowych (1500 mil kwadratowych) oderwała się od wybrzeży Antarktydy w 1986 roku, ale następnie osiadła na Morzu Weddella. wspomniany.

Tymczasem w październiku naukowcy ujawnili swoje odkrycie rozległego, ukrytego krajobrazu wzgórz i dolin wyrzeźbionych przez wiercone starożytne rzeki. „Zamrożone w czasie” Pod lodem Antarktyki od milionów lat.

„To niezbadany krajobraz, którego nikt nie zauważył” – powiedział Stuart Jamieson, glacjolog z Uniwersytetu w Durham w Wielkiej Brytanii i główny autor książki. badania– powiedziała Agence France-Presse.

Jamieson powiedział, że ląd pod pokrywą lodową Antarktydy Wschodniej jest mniej znany niż powierzchnia Marsa.

Obszar obejmujący 32 000 kilometrów kwadratowych (12 000 mil kwadratowych) był domem dla drzew, lasów i być może zwierząt.

Następny był lód i zamarzł w samą porę – powiedział Jamison.

Chór Młodzieżowy Nowego Jorku wykonuje „Dwanaście dni Bożego Narodzenia”

Wspaniałe prezenty dotyczące teleskopu kosmicznego Jamesa Webba

„Willkommen” do bawarskiej wioski w stanie Waszyngton