Ciemna materia nie istnieje, a Wszechświat ma 27 miliardów lat • Earth.com

Tkanina wszechświata, jak ją obecnie rozumiemy, składa się z trzech podstawowych składników: „zwykłej materii”, „ciemnej energii” i „ciemnej materii”. Jednak nowe badania wywracają ten ustalony model do góry nogami.

Niedawne badanie przeprowadzone przez Uniwersytet w Ottawie Dostarcza przekonujących dowodów, które podważają tradycyjny model Wszechświata, sugerując, że może nie być w nim miejsca na ciemną materię.

Trzon nowego modelu CCC+TL

Ciemna materia, termin używany w kosmologii, odnosi się do nieuchwytnej materii, która nie oddziałuje ze światłem ani polami elektromagnetycznymi i można ją zidentyfikować jedynie na podstawie efektów grawitacyjnych.

Pomimo swojej tajemniczej natury, ciemna materia jest kluczowym elementem wyjaśniającym zachowanie galaktyk, gwiazd i planet.

U podstaw tych badań leży… Rajendrę Guptę, wybitny profesor fizyki w Wyższej Szkole Nauk. Innowacyjne podejście Gupty polega na integracji dwóch modeli teoretycznych: zmiennych stałych sprzężenia (CCC) i „zmęczone światło” (lira turecka), zwane łącznie modelem CCC+TL.

Model ten bada koncepcję, zgodnie z którą siły natury maleją w czasie kosmicznym, a światło traci swoją energię na ogromnych dystansach.

Teoria ta została dokładnie przetestowana i jest zgodna z różnymi obserwacjami astronomicznymi, w tym z rozmieszczeniem galaktyk i ewolucją światła z wczesnego Wszechświata.

Konsekwencje wszechświata bez ciemnej materii

Odkrycie to podważa konwencjonalne zrozumienie, że ciemna materia stanowi około 27% Wszechświata, zwykła materia stanowi mniej niż 5%, a reszta to ciemna energia, a jednocześnie na nowo definiuje nasz pogląd na wiek i ekspansję Wszechświata.

„Wyniki badania potwierdzają nasze wcześniejsze prace, które sugerowały, że wiek Wszechświata wynosi 26,7 miliarda lat, co zaprzecza konieczności istnienia ciemnej materii” – wyjaśnia Gupta.

Kontynuował: „Wbrew standardowym teoriom kosmologicznym, które przypisują przyspieszającą ekspansję Wszechświata ciemnej energii, nasze odkrycia wskazują, że ekspansja ta jest spowodowana słabymi siłami natury, a nie ciemną energią”.

Nauka stojąca za odkryciem Gupty

Integralną częścią badań Gupty jest analiza „Przesunięcia ku czerwieni„, zjawisko polegające na przesuwaniu się światła w kierunku czerwonej części widma.

Badając dane dotyczące rozmieszczenia galaktyk przy małych przesunięciach ku czerwieni i wielkości kątowej horyzontu akustycznego przy dużych przesunięciach ku czerwieni, Gupta przedstawia przekonujący argument przeciwko istnieniu ciemnej materii, pozostając jednocześnie zgodnym z kluczowymi obserwacjami kosmologicznymi.

„Istnieje wiele artykułów kwestionujących istnienie ciemnej materii, ale według mojej wiedzy moja praca jest pierwszą, która wyklucza jej kosmologiczne istnienie, a jednocześnie jest spójna z głównymi obserwacjami kosmologicznymi, które mieliśmy czas potwierdzić” – podsumowuje Gupta z pewnością .

Implikacje i przyszłe kierunki

Krótko mówiąc, innowacyjne badania Rajendry Gupty zasadniczo podważają dominujący model kosmologiczny, proponując wszechświat bez potrzeby istnienia ciemnej materii.

Uwzględniając zmienne stałe sprzężenia i przestarzałe teorie światła, Gupta nie tylko kwestionuje konwencjonalne rozumienie struktury kosmicznej, ale także oferuje nową perspektywę na ekspansję i wiek wszechświata.

To kluczowe badanie wzywa społeczność naukową do ponownego rozważenia utrwalonych przekonań na temat ciemnej materii i oferuje nowe, ekscytujące sposoby zrozumienia podstawowych sił i właściwości wszechświata.

Dzięki starannej analizie i odważnemu podejściu praca Gupty stanowi ważny krok naprzód w naszym dążeniu do odkrycia tajemnic wszechświata.

Więcej o ciemnej materii

Jak omówiono powyżej, ciemna materia pozostaje jednym z najbardziej tajemniczych aspektów naszego wszechświata. Pomimo tego, że jest niewidzialna i nie emituje, nie absorbuje ani nie odbija światła, ciemna materia odgrywa kluczową rolę we wszechświecie.

Wielu naukowców, choć z pewnością nie Rajendra Gupta, wnioskuje o jego istnieniu na podstawie efektów grawitacyjnych, jakie wywiera na materię widzialną, promieniowanie i wielkoskalową strukturę wszechświata.

Podstawy teorii ciemnej materii

Teoria ciemnej materii zrodziła się z rozbieżności pomiędzy obserwowaną masą dużych obiektów astronomicznych a ich masą obliczoną na podstawie ich efektów grawitacyjnych.

W latach trzydziestych XX wieku astronom Fritz Zwicky był jednym z pierwszych, którzy zasugerowali, że niewidzialna materia może wyjaśnić „brakującą” masę we wszechświecie. Grupa śpiączki Z galaktyk.

Od tego czasu stale przybywa dowodów, w tym krzywe rotacji galaktyk, które wskazują na obecność znacznie większej masy, niż można wytłumaczyć samą widzialną materią.

rolę we wszechświecie

Uważa się, że ciemna materia stanowi około 27% całkowitej masy i energii Wszechświata. W przeciwieństwie do zwykłej materii, ciemna materia nie oddziałuje z siłą elektromagnetyczną, co oznacza, że ​​nie absorbuje, nie odbija ani nie emituje światła, co sprawia, że ​​jest niezwykle trudna do bezpośredniego wykrycia.

O jego istnieniu wnioskuje się na podstawie wpływu grawitacji na materię widzialną, załamania światła (soczewkowanie grawitacyjne) i jego wpływu na kosmiczne mikrofalowe promieniowanie tła.

Poszukiwanie jest nieuchwytne

Naukowcy opracowali kilka innowacyjnych sposobów pośredniego wykrywania ciemnej materii. Eksperymenty takie jak te przeprowadzane z podziemnymi detektorami cząstek i teleskopami kosmicznymi mają na celu obserwację produktów ubocznych interakcji lub anihilacji ciemnej materii.

Wielki Zderzacz Hadronów (LHC) w CERN poszukuje również śladów cząstek ciemnej materii w zderzeniach cząstek o wysokiej energii. Pomimo tych wysiłków ciemna materia nie została jeszcze bezpośrednio wykryta, co czyni ją jednym z najważniejszych wyzwań współczesnej fizyki.

Przyszłość badań ciemnej materii

Dążenie do zrozumienia ciemnej materii w dalszym ciągu napędza postęp w astrofizyce i fizyce cząstek elementarnych. Przyszłe obserwacje i eksperymenty mogą ujawnić naturę ciemnej materii, rzucając światło na tę kosmiczną tajemnicę.

W miarę postępu technologii mamy nadzieję na bezpośrednie wykrycie cząstek ciemnej materii lub znalezienie nowych dowodów, które potwierdzą lub podważą nasze obecne teorie na temat powstawania Wszechświata.

W swej istocie teoria ciemnej materii podkreśla nasze dążenie do zrozumienia rozległych, niewidzialnych składników Wszechświata. Ich rozwiązanie może zrewolucjonizować nasze rozumienie wszechświata, od najmniejszych cząstek po największe struktury we wszechświecie.

Więcej o modelu CCC+TL

Jak wspomniano powyżej, jako kluczowy element badań Gupty, dwie interesujące koncepcje: zmienne stałe sprzężenia (CCC) i model „zmęczonego światła” (TL) pobudziły wyobraźnię naukowców i astronomów. Niedawno te dwie teorie zostały połączone w nowy model znany jako model CCC+TL.

Podstawy CCC+TL

Zmienne stałe sprzężenia (CCC)

Teoria zmiennych niezmienników sprzężenia zakłada, że ​​podstawowe stałe natury, które określają intensywność sił pomiędzy cząstkami, nie są stałe, ale zmieniają się w całym wszechświecie.

Ta różnica może mieć głęboki wpływ na znane nam prawa fizyki, wpływając na wszystko, od struktur atomowych po zachowanie galaktyk.

Model „zmęczonego światła” (TL).

Z drugiej strony model „zmęczonego światła” dostarcza radykalnego wyjaśnienia obserwowanego przesunięcia ku czerwieni w świetle odległych galaktyk.

Zamiast przypisywać to przesunięcie ku czerwieni ekspansji Wszechświata, jak ma to miejsce w teorii Wielkiego Wybuchu, model TL zakłada, że ​​światło podczas podróży w przestrzeni traci energię – a tym samym jest pochylone w stronę czerwonego końca widma.

Ta utrata energii może wynikać z interakcji z cząsteczkami lub polami, powodując „zmęczenie” światła na duże odległości.

Połącz CCC i TL

Model CCC+TL stanowi ambitną próbę zintegrowania tych dwóch teorii w spójną strukturę. Czyniąc to, ma na celu zapewnienie nowego wglądu w zachowanie wszechświata w dużych skalach i ogromnych skalach czasowych.

Implikacje dla kosmologii

Połączenie CCC i TL w jeden model ma daleko idące implikacje dla kosmologii. Podważa tradycyjne rozumienie kosmicznej ekspansji i stałości praw fizycznych we wszechświecie.

Jeśli model CCC+TL jest poprawny, może to prowadzić do zmiany paradygmatu w wyjaśnianiu zjawisk kosmicznych, począwszy od kosmicznego mikrofalowego promieniowania tła po powstawanie i ewolucję galaktyk.

Potencjalne wyzwania i krytyka

Jak każda przełomowa teoria, model CCC+TL spotyka się ze sceptycyzmem i wyzwaniami ze strony społeczności naukowej. Krytycy argumentują, że istnieją mocne dowody potwierdzające stałość stałych fizycznych i ekspansję Wszechświata zgodnie z modelem Wielkiego Wybuchu.

Ponadto model CCC+TL musi borykać się z brakiem bezpośrednich dowodów obserwacyjnych na zmienione stałe sprzężenia lub mechanizmy leżące u podstaw „zmęczonego światła”.

Perspektywy na przyszłość i badania nad CCC+TL

Pomimo tych wyzwań model CCC+TL otwiera nowe możliwości badań i eksploracji. Naukowcy badają teoretyczne podstawy modelu, a także projektują eksperymenty i obserwacje w celu sprawdzenia jego przewidywań.

Szukaj dowodów

Głównym celem jest identyfikacja dowodów eksperymentalnych, które mogą potwierdzić lub obalić stałe zmienne i mechanizmy utraty energii zaproponowane przez model.

Obejmuje to precyzyjne pomiary kosmicznego mikrofalowego tła, badania odległych supernowych i poszukiwania różnic w podstawowych stałych w różnych regionach Wszechświata.

Rola zaawansowanej technologii w CCC+TL

Postęp technologiczny, szczególnie w zakresie teleskopów i detektorów, odgrywa kluczową rolę w testowaniu modelu CCC+TL.

Instrumenty te umożliwiają astronomom obserwację Wszechświata z niespotykaną dotąd szczegółowością i czułością, potencjalnie odkrywając zjawiska, które mogą wspierać lub kwestionować model.

Krótko mówiąc, model CCC+TL stanowi odważne skrzyżowanie dwóch niekonwencjonalnych teorii, zapewniając nowe spojrzenie na działanie wszechświata.

Choć stoi przed poważnymi wyzwaniami, jego eksploracja jest świadectwem dynamicznego i stale ewoluującego charakteru badań kosmologicznych.

W miarę udoskonalania naszych narzędzi i zrozumienia, poprawi się także nasze zrozumienie głębszych tajemnic wszechświata, być może dzięki modelowi CCC+TL wskażącemu drogę.

Pełne badanie opublikowano w Dziennik astrofizyczny.

—–

Podoba Ci się to, co przeczytałem? Zapisz się do naszego newslettera, aby otrzymywać ciekawe artykuły, ekskluzywne treści i najnowsze aktualizacje.

Odwiedź nas w EarthSnap, bezpłatnej aplikacji udostępnionej przez Erica Rallsa i Earth.com.

—–