16 listopada, 2024

MSPStandard

Znajdź wszystkie najnowsze artykuły i oglądaj programy telewizyjne, reportaże i podcasty związane z Polską

Archeolodzy odkryli półmilionową drewnianą konstrukcję, która nie została zbudowana przez Homo sapiens

Archeolodzy odkryli półmilionową drewnianą konstrukcję, która nie została zbudowana przez Homo sapiens

Z nowego badania wynika, że ​​pół miliona lat temu, znacznie wcześniej, niż wcześniej sądzono, ludzkość zaczęła używać drewna do budowy konstrukcji. Badania mówią o dobrze zachowanych rzeźbach w drewnie na stanowisku archeologicznym przy wodospadach Kalambo w Zambii, które pochodzą sprzed co najmniej 476 000 lat i poprzedzają ewolucję człowieka. Homo sapiens.

Zdjęcia: Larry Parham, Uniwersytet w Liverpoolu

Naukowcy stwierdzili, że ślady nacięć kamiennymi narzędziami na drewnie pokazują, że pierwsi ludzie ukształtowali i połączyli dwa kawałki drewna, tworząc konstrukcję, prawdopodobnie podstawę platformy. Jest to najwcześniejszy dowód na celowe wytwarzanie kłód tak, aby pasowały do ​​siebie, ponieważ dowody wykorzystania drewna przez ludzi ograniczały się do jego wykorzystania do rozpalania ognia, kijów i włóczni.

Drewno rzadko można znaleźć w starożytnych miejscach, ponieważ zwykle gnije i znika. Jednak stale wysoki poziom wody w wodospadzie Kalambo pozwolił zachować ten cenny okaz. Odkrycie to podważa również pogląd, że ludzie z epoki kamienia byli nomadami. W Kalambo ci ludzie mieli stałe źródło wody i wystarczającą ilość pożywienia, aby osiedlić się i zbudować trwałe konstrukcje.

„To odkrycie zmieniło sposób, w jaki myślę o naszych wczesnych przodkach. Zapomnij o etykietce „epoki kamienia” i spójrz, co robili ci ludzie: robili coś nowego i dużego z drewna. Wykorzystywali swoją inteligencję” – Larry Parham, jeden z autorów badania, powiedział w notatce prasowej: „I ich wyobraźnia i umiejętności pozwalają stworzyć coś, czego nigdy wcześniej nie widziały”.

Starożytne i tajemnicze drewno

Drewno znalezione w Zambii było zbyt stare, aby można je było bezpośrednio datować za pomocą technik radiowęglowych. Zamiast tego naukowcy z Uniwersytetu w Liverpoolu i Uniwersytetu Aberystwyth zastosowali technikę zwaną… Datowanie luminescencyjneKtóry wykorzystuje ostatni raz, kiedy minerały znajdujące się w piasku w pobliżu znalezisk zostały wystawione na działanie światła słonecznego, aby określić ich wiek.

READ  Teleskop Hubble'a potwierdza, że ​​gigantyczne ograniczenie wewnętrznego Układu Słonecznego jest największą wiadomością i badaniami, jakie kiedykolwiek widziano

Metoda ta pozwala badaczom cofnąć się w czasie znacznie dalej i daje „wgląd w ewolucję człowieka” – powiedział w notatce prasowej Jeff Dowler, jeden z autorów badania. Korzystając z datowania scyntylacyjnego, Doller odkrył, że struktura miała 476 000 lat. Datowali także cztery drewniane narzędzia znalezione w okolicy (takie jak klin) na 324 000 lat.

Zdjęcia: Larry Parham, Uniwersytet w Liverpoolu

Naukowcy nie wiedzą, który starożytny gatunek człowieka wykonał tę konstrukcję i narzędzia, ale jest to mało prawdopodobne Homo sapiens. Najstarsze skamieniałości Homo sapiens Znaleziono je około 300 000 lat temu w wyblakłym Izraelu Powiedział CNN. Uważa on, że ludzie, którzy stworzyli tę konstrukcję, byli wyrafinowani poznawczo i bardzo interesujące byłoby dowiedzieć się, kto ją zbudował.

Wodospad Kalambo znajduje się na rzeka Kalambu, Nad wodospadem o wysokości 235 metrów na granicy Zambii i regionu Rukwa w Tanzanii, na brzegu jeziora Tanganika. Obszar ten został nominowany Miejsce światowego dziedzictwa UNESCO Ze względu na swoje znaczenie archeologiczne. Po raz pierwszy został odkopany w 1960 roku przez profesora Johna Clarke’a.

„Nasze badania dowodzą, że to stanowisko jest znacznie starsze, niż dotychczas sądzono, dlatego też jego znaczenie archeologiczne jest obecnie jeszcze większe. Tym większe znaczenie ma teza, że ​​powinno ono zostać wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa Narodów Zjednoczonych, z nadzieją na dalsze odkrycia w obszarze” – stwierdził Doller w komunikacie prasowym. W nadchodzących latach.

Badanie zostało opublikowane w Magazyn Przyrodniczy.