Sunisa Lee po „strasznym” roku 2023 robi kolejny duży krok w kierunku kolejnych igrzysk olimpijskich

LOUISVILLE, Ky. — Chwyciła różową butelkę z wodą, szybko spryskała nierówne słupki, wspięła się i rozpoczęła swój program. Sunisa Lee, Obrona wszechstronnego złotego medalu olimpijskiego W gimnastyce kobiet sprawiała, że ​​wszystko wyglądało na łatwe i gładkie, łącznie z wykonaniem podwójnego skrętu Jaegera, który, jak ma nadzieję, ostatecznie zostanie nazwany jej imieniem.

Tak naprawdę nie było to ani łatwe, ani gładkie. Poranny trening na podium przed Pucharem Zimowym w sobotę był pierwszym publicznym treningiem Lee od zeszłorocznych mistrzostw kraju w sierpniu, które miały miejsce pięć miesięcy po zdiagnozowaniu u niej nieuleczalnej choroby nerek. Choroba, której nie zidentyfikowała z imienia, przyszła nagle, spuchła jej stawy i spowodowała gwałtowny przyrost masy ciała uniemożliwiający starty w zawodach, zawiesiła elitarne zawody i położyła kres jej planom kontynuowania kariery NCAA w Auburn.

Lee przestała marzyć o zdobyciu kolejnego wszechstronnego medalu i zaczęła mieć nadzieję, że będzie mogła ponownie wziąć udział w zawodach, podczas gdy lekarze najpierw pracowali nad dokładnym zdiagnozowaniem jej stanu, a następnie znalezieniem odpowiedniego koktajlu leków, który utrzyma ją na dystans. Wpływ na jej ciało był ogromny, ale psychika odczuła jeszcze większy cios.

„Myślę, że trochę się pogorszyło, kiedy zachorowałem” – powiedział mi w piątek. „Byłem zdenerwowany. Nie byłem pewien, czy jestem wystarczająco dobry, aby wziąć udział w igrzyskach olimpijskich.

Powiedziała, że ​​nie jest w „najlepszym sposobie myślenia”. Jej trener, Jess Grappa, jest bardziej bezpośredni.

„Przez cały rok była bardzo przygnębiona” – powiedział, trzykrotnie używając tego słowa, aby opisać sportsmenkę, którą trenuje, odkąd miała 6 lat.

Oboje przeżyli już wiele burz, karierę Lee zniweczyły kontuzje, a jej igrzyska olimpijskie opóźniły się z powodu globalnej pandemii, ale nic nie może się z tym równać. Grappa określił ten rok jako „straszny” i przyznał, że czasami czuł się bezradny, próbując wymyślić, jak pomóc Lee poradzić sobie z chorobą.

„Zaprowadzenie jej na siłownię było najtrudniejszą częścią” – powiedział. „Wyciągnij ją z depresji i zapisz na siłownię. Na początku nie chciałem nawet, żeby ćwiczyła gimnastykę. Chciałem tylko, żeby przychodziła, spędzała czas i robiła różne rzeczy”.

Postęp, kiedyś mierzony dosłownie skokowo, zamiast tego następuje małymi krokami. Gdy Lee poczuła się silniejsza, częściej odwiedzała siłownię, wykorzystując swoje ciało do oceny, jak ciężko pracowała. „Trochę szperając w ciemności” – tak Grappa opisuje początki przezwyciężania problemów zdrowotnych Lee dzięki treningom gimnastycznym.

W styczniu lekarze zapewnili jej pełną remisję – według niej Lee jest obecnie w stanie remisji – i zalecili jej codzienny schemat leczenia, który miał pomóc w opanowaniu choroby. Grappa zdecydował się dzielić i zdobywać cele, dając Lee natychmiastową listę rzeczy do zrobienia, jednocześnie wyznaczając kierunek planu długoterminowego.

Tutaj będzie rywalizować wyłącznie na belce i drążkach, po pierwsze, ponieważ czuje się w nich dobrze, a po drugie, ponieważ chce spróbować umiejętności, które noszą jej imię. Cel stał się tymczasowym symbolem zastępczym, gdy Lee zbliżyła się do bardziej metodycznego podejścia do gimnastyki, gdy była już zdrowa. Aby tak się stało, Lee będzie musiał dołączyć do kadry na Puchar Świata w Baku w marcu – po pomyślnym występie na międzynarodowej imprezie będzie można nadać mu nazwę konkretnej gimnastyczki.

Jej szanse wydają się duże, biorąc pod uwagę jej piątkowy występ i odczytanie listków herbacianych przez trenerkę drużyny narodowej Chelsea Memmel.

„Uwielbiam patrzeć, jak gimnastyka wciąż przesuwa te granice” – powiedziała Memmel, która nazwała swój ruch gimnastyczny swoim imieniem. „Jeśli możesz wystąpić jako pierwszy i odnieść sukces, jest to po prostu wspaniałe uczucie”.

Zdolność Lee do realizowania takich celów zaledwie sześć miesięcy po powrocie do pełnoetatowego treningu świadczy o jego duchu rywalizacji i sile psychicznej. To nie jest łatwe. Nadal się męczy. To boli. A jednak oto ona.

Najważniejszym pytaniem jest oczywiście to, czy ten sam atak mentalny zaowocuje zdobyciem miejsca w drużynie olimpijskiej w Paryżu.

„Kiedy decydujesz się coś zrobić, zwykle tak się dzieje” – mówi Grappa. „To nie ma wiele wspólnego z nami ani z nikim innym. Kiedy Sony czegoś chce, kiedy Sony ma na ten temat coś do powiedzenia, zwykle tak się dzieje.

Głębiej

Jordan Chiles wzmocnił się na Igrzyskach Olimpijskich w Tokio — a teraz przyszedł czas na Paryż

(Zdjęcie: Caitlin Mulcahy/Getty Images dla NBC)