Finał sukcesji: czy Tom Wambsgans był odniesieniem do Billa Wambsgansa?

Kiedy Tom Wambsgan przechytrzył swoje rodzeństwo Roya, nazywając się amerykańskim dyrektorem generalnym, który prowadzi Waystar Royco dla GoJo pod koniec fantastycznego finału serialu HBO „Succession”, prawdopodobnie był to szok dla wielu widzów w domu. Ale dla fanów początków baseballu i internetowych teoretyków spiskowych było widać, że Tom wychodzi na prowadzenie, pokonując jednocześnie trzech konkurentów.

„To ja”, Wambsgans powiedział swojej żonie, Shiv Roy.

Dla niektórych wskazówki były tam dzięki Billowi Wambsgansowi, drugiemu bazowemu Cleveland w latach 1914-1923. Wambsgans nie uderzał dużo i niewiele wskazuje na to, że był doskonałym sprinterem lub pierwszorzędnym polowym. Ale miał jedną chwilę czystej chwały, konwertując pierwszą samodzielną potrójną grę w historii World Series.

Media społecznościowe zawrzało w ostatnich dniach za sprawą niezwykłego pseudonimu i pomysłu, że Tom zmierzy się z trzema przeciwnikami na raz, dzięki wirusowemu TikTokowi stworzonemu przez Sophie Kehm, redaktor naczelną Nameberry, internetowego katalogu imion dla dzieci .

Dzięki jej wideo ludzie zaczynają spekulować, czy i jak scenarzyści serialu mogą wskazać, kto wyjdzie na wierzch. Teoria krążyła w różnych miejscach od jakiegoś czasu – niektórzy uważają, że wyjaśniła koniec sezonu 3 – ale gdy seria zaczęła się kończyć, pomysł, by Tom wygrał, podobnie jak Wambsganss, zaczął się pojawiać więcej sensu. .

Niezależnie od tego, czy połączenie było zamierzone, czy nie, ujawniło gracza, o którym zapomniano po jednej skandalicznie dobrej grze.

Wambsganss i Cleveland grali z Brooklynem w World Series w 1920 roku. W piątej rundzie piątego meczu, kiedy Cleveland prowadził 7:0, wygrali Pete Kilduff i Otto Miller z Brooklynu. Następnie Clarence Mitchell uderzył w liniowiec, który wyglądał, jakby mógł zdobyć run lub więcej.

W thrillerze o grze następnego dnia, opublikowanym na stronie A1, The New York Times Opowiedział, co się stało Gdy tylko piłka opuściła kij Millera. Gazeta donosiła, że ​​Wambsganss, który grał nieco poza drugą bazą, „skoczył w stronę padu i skoczył z siłą jednoręcznej włóczni piłki”.

W artykule kontynuowano: „Spaghetti Wamby’ego zaczyna działać szybciej niż kiedykolwiek”. „Wskoczył na drugie miejsce i dotknął torby, wycofując Kilduffa, który był dalej w alejce w kierunku trzeciej bazy”.

Mając już dwa outy w grze, Wambsganss zwrócił swoją uwagę na Millera.

Gazeta donosiła: „Otto był najwyraźniej tak zaskoczony, że został przygwożdżony do ziemi, a Wampi tańczył i dotykał go, aby wyszedł trzeci”.

Spektakl dał Wambsganssowi poziom rozgłosu, który przebił wszystko inne w jego karierze, a nawet w życiu, pomimo dalszego pełnienia funkcji w All-American Girls Professional Baseball League.

„Zabawne jest to, że grałem w wielkich ligach przez 13 lat, od 1914 do 1926 roku, a jedyną rzeczą, o której wszyscy pamiętają, jest to, że kiedyś zagrałem bez asysty w potrójnej grze w World Series” – powiedział w swoim Oral z 1966 roku Historia baseballu, „chwała swoich czasów”. „Wielu nie pamięta, w jakiej drużynie byłem, na jakiej pozycji grałem itp. Tylko potrójna gra Wambsganss bez asysty! Można by pomyśleć, że urodziłem się dzień wcześniej i umarłem następnego.”

Po zakończeniu „sukcesji” w telewizji nigdy nie dowiemy się, czy Tom Wambsgans będzie w stanie się rozwijać po ukończeniu własnej gry w trzy gry, czy też będzie zdeterminowany tylko przez jedną chwilę, tak jak Wambsganss.

W obronie Wambsganss, minęło ponad 100 lat od samotnej potrójnej gry, a ludzie wciąż o tym mówią. Musiałbyś założyć, że Tom i Lambsgans byliby w porządku, gdyby spotkał ich ten sam los.