Wyjaśnienie: NASA testuje rakietę w nowiu, 50 lat po Apollo

CAPE CANAVERAL, Floryda (AP) – Po latach opóźnień i miliardowych wzrostach budżetu, w przyszłym tygodniu nowa rakieta księżycowa NASA rozpocznie lot testowy o wysoką stawkę, zanim astronauci wspiąć się na szczyt.

Rakieta o długości 322 stóp (98 metrów) spróbuje wysłać pustą kapsułę załogi na dalekiego zasięgu orbitę księżycową, 50 lat po słynnym wystrzeleniu Apollo przez NASA.

Jeśli wszystko pójdzie dobrze, astronauci mogą przyłączyć się już w 2024 roku na orbitę księżycową, a NASA zamierza wylądować na Księżycu dwie osoby do końca 2025 roku.

Start odbędzie się w poniedziałek rano z NASA Kennedy Space Center.

Urzędnicy NASA ostrzegają, że sześciotygodniowy lot testowy jest ryzykowny i może zostać skrócony, jeśli coś zawiedzie.

„Skoncentrujemy się na nim i przetestujemy go. Zamierzamy zmusić go do robienia rzeczy, których nigdy nie zrobilibyśmy z załogą na pokładzie, aby spróbować uczynić go tak bezpiecznym, jak to tylko możliwe” – powiedział administrator NASA Bill Nelson. Associated Press w środę.

Emerytowany założyciel Space Policy Institute na George Washington University powiedział, że wiele zależy od tego pilota. Zauważył, że rosnące koszty i długie przerwy między misjami doprowadziłyby do trudnego powrotu, gdyby sprawy potoczyły się na południe.

„To ma być pierwszy krok w zrównoważonym programie ludzkiej eksploracji Księżyca, Marsa i nie tylko” – powiedział John Logsdon. Czy Stany Zjednoczone będą miały wolę posuwania się naprzód w obliczu poważnych zakłóceń?

Cena za tę jedną misję: ponad 4 miliardy dolarów. Dodajmy wszystko od początku programu dziesięć lat temu do lądowania na Księżycu w 2025 r. i jest jeszcze jeden lepki szok: 93 miliardy dolarów.

Oto podsumowanie pierwszego lotu programu Artemis, nazwanego na cześć legendarnej siostry bliźniaczki Apolla.

siła pocisku

Nowa rakieta jest krótsza i cieńsza niż rakiety Saturn 5, które pół wieku temu wyrzuciły na Księżyc 24 astronautów Apollo. Ale jest silniejszy, pakuje 8,8 miliona funtów (4 miliony kilogramów) ciągu. Nazywa się rakieta Space Launch System, w skrócie SLS, ale według Nelsona wciąż dyskutowana jest mniej oczywista nazwa. W przeciwieństwie do uproszczonego Saturn V, nowa rakieta zawiera parę boosterów pasowych przekonfigurowanych z wahadłowców kosmicznych NASA. Dopalacze rozdzielą się po dwóch minutach, podobnie jak dopalacze promu, ale nie zostaną złapane z Oceanu Atlantyckiego do ponownego użycia. Pierwszy etap będzie nadal strzelać, po czym rozdzieli się i rozbije na kawałki w Pacyfiku. Dwie godziny po starcie górny stopień wyśle ​​kapsułę Orion na Księżyc.

Księżyc

Zaawansowana technologicznie kapsuła Orion NASA nosi nazwę konstelacji, która jest jedną z najjaśniejszych na nocnym niebie. Ma 3 metry wysokości i jest bardziej przestronna niż kapsuła Apollo, w której siedzi czterech astronautów zamiast trzech. W tym locie testowym fotel pilota zajmie pełnowymiarowy manekin w pomarańczowym kombinezonie lotniczym wraz z czujnikami wibracji i przyspieszenia. Dwa inne manekiny wykonane z materiału naśladującego ludzką tkankę — głowa i tułów kobiety, ale bez kończyn — będą mierzyć promieniowanie kosmiczne, jedno z największych zagrożeń związanych z lotami w kosmos. Jeden z kufrów testuje wiatrówkę z Izraela. W przeciwieństwie do rakiety, Orion został wystrzelony wcześniej, wykonując dwa orbity wokół Ziemi w 2014 roku. Tym razem moduł obsługi energii słonecznej i napędowej Europejskiej Agencji Kosmicznej będzie połączony czterema skrzydłami.

plan lotu

Lot Oriona ma trwać sześć tygodni od startu na Florydzie do Pacific Flight, dwa razy dłużej niż loty astronautów w celu opodatkowania systemów. Dotarcie do księżyca oddalonego o 240 000 mil (386 000 km) zajęłoby prawie tydzień. Po okrążeniu Księżyca kapsuła wejdzie na odległą orbitę w odległości 38 000 mil (61 000 km). To postawiłoby Oriona o 280 000 mil (450 000 km) od Ziemi, dalej niż Apollo. Wielki test odbywa się pod koniec misji, gdy Orion uderza w atmosferę z prędkością 25 000 mil na godzinę (40 000 km/h) w drodze do lotu nad Oceanem Spokojnym. Osłona termiczna wykorzystuje ten sam materiał, co kapsuły Apollo, aby wytrzymać temperatury powrotu wynoszące 5000 ° F (2750 ° C). Ale zaawansowany projekt przewiduje, że przyszłe załogi Marsa powrócą szybciej i będą gorętsze.

imigranci

Oprócz trzech eksperymentalnych manekinów lot zawiera dużą liczbę pasażerów na gapę do badań kosmosu. Dziesięć satelitów wielkości pudełka po butach wystartuje, gdy Orion wystrzeli w kierunku Księżyca. Problem polega na tym, że te tak zwane satelity zostały zainstalowane w rakiecie rok temu, a baterii nie można naładować w połowie z nich, ponieważ start jest nadal opóźniony. NASA spodziewa się, że niektóre z nich zawiodą, biorąc pod uwagę taniość i wysoki poziom ryzyka tych małych satelitów. CubeSaty do pomiaru promieniowania powinny być w porządku. Również jasne: demonstracja żagla słonecznego celującego w asteroidę. W hołdzie dla „Powrotu do przyszłości” Orion przyniesie kilka odłamków księżycowej skały, które Neil Armstrong i Buzz Aldrin zebrali na pokładzie Apollo 11 w 1969 roku, oraz śruby z jednego z silników rakietowych, które zostały wydobyte z morza dziesięć lat temu. Według NASA Aldrin nie bierze udziału w inauguracji, ale będzie tam trzech jego byłych kolegów: Walter Cunningham z Apollo 7, Tom Stafford z Apollo 10 i Harrison Schmidt z Apollo 17, następny człowiek, który stąpa po Księżycu.

Apollo kontra Artemida

Ponad 50 lat później Apollo nadal jest największym osiągnięciem NASA. Korzystając z technologii lat 60., NASA potrzebowała zaledwie ośmiu lat, zanim jej pierwszy astronauta, Alan Shepard, został wystrzelony, a Armstrong i Aldrin wylądowali na Księżycu. W przeciwieństwie do tego, Artemida przetrwała ponad dekadę, mimo że opierała się na krótkotrwałym programie eksploracji Księżyca Constellation. Dwunastu astronautów Apollo spacerowało po Księżycu od 1969 do 1972 roku, przebywając nie dłużej niż trzy dni na raz. W przypadku Artemis, NASA wykorzysta zróżnicowaną grupę astronautów liczącą obecnie 42 osoby i wydłuży czas spędzany przez załogi na Księżycu do co najmniej tygodnia. Celem jest stworzenie długoterminowej obecności księżycowej, która smarowałaby sanie, które wysyłałyby ludzi na Marsa. Nelson z NASA obiecuje ogłosić pierwsze załogi satelity Artemis po powrocie Oriona na Ziemię.

Co dalej

Jest wiele do zrobienia, zanim astronauci ponownie wejdą na Księżyc. Drugi lot testowy wyśle ​​czterech astronautów wokół Księżyca iz powrotem, prawdopodobnie już w 2024 roku. Mniej więcej rok później NASA zamierza wysłać czterech kolejnych astronautów, z których dwóch wyląduje na południowym biegunie Księżyca. Orion nie jest wyposażony w lądownik księżycowy, taki jak statek kosmiczny Apollo, więc NASA zatrudniła Elona Muska, aby dostarczył jej statek kosmiczny do pierwszego lądowania na Księżycu w Artemis. Dwie inne prywatne firmy opracowują kombinezony do chodzenia po powierzchni księżyca. Naukowo wyglądający statek kosmiczny połączy się z Orionem na Księżycu i zabierze parę astronautów na powierzchnię iz powrotem do kapsuły, aby wrócić do domu. Do tej pory statek kosmiczny przeleciał tylko sześć mil (10 kilometrów). Musk chce wystrzelić statek kosmiczny wokół Ziemi na Super Heavy Booster SpaceX, zanim spróbuje wylądować na Księżycu bez załogi. Jeden problem: przed wyruszeniem na Księżyc statek kosmiczny będzie musiał zostać zatankowany do krążącego wokół Ziemi magazynu paliwa.

___

Departament Zdrowia i Nauki Associated Press otrzymuje wsparcie od Wydziału Edukacji Naukowej Instytutu Medycznego Howarda Hughesa. AP ponosi wyłączną odpowiedzialność za wszystkie treści.