Teleskop Hubble’a potwierdza, że ​​gigantyczne ograniczenie wewnętrznego Układu Słonecznego jest największą wiadomością i badaniami, jakie kiedykolwiek widziano

Olbrzymia kometa jest w rzeczywistości największą kometą, jaką kiedykolwiek widziano, potwierdzają nowe obserwacje przeprowadzone przez Kosmiczny Teleskop Hubble’a.

Jądro (lub stałe centrum) rozciąga się od około 80 mil (129 kilometrów) kometaWedług oświadczenia NASA, znana jako C/2014 UN271 (Bernardinelli-Bernstein), jest większa niż Rhode Island. Jest około 50 razy większy niż przeciętne jądro komety.

„Ta kometa jest dosłownie wierzchołkiem góry lodowej dla kilku tysięcy komet, które są zbyt słabe, aby można je było zobaczyć w najdalszych częściach Układu Słonecznego”, David Jewett, współautor nowego badania potwierdzającego rozmiar komety i profesor planetologii i astronomii na Uniwersytecie Kalifornijskim w Los Angeles (UCLA), Powiedział w oświadczeniu NASA. „Zawsze podejrzewaliśmy, że ta kometa musi być duża, ponieważ jest tak jasna z tak dużej odległości. Teraz to potwierdzamy.”

Kometa ta znajduje się obecnie daleko od Ziemi, z prędkością około 22 000 mil na godzinę (35 405 kilometrów na godzinę). Kometa Bernardinelli-Bernstein Pada w kierunku słońca od ponad miliona lat. Ale nie martw się. Najbliższe nas, według NASA, to około 1 miliard mil (1,6 miliarda km), które przybędą dopiero w 2031 roku.

Wcześniej kometa o nazwie „największe jądro” nazywała się C/2002 VQ94, którą zaobserwowano w 2002 r. i szacuje się, że ma około 96 km szerokości.

Ta nowa gigantyczna kometa została po raz pierwszy zaobserwowana w 2010 roku. Kilka lat później astronomowie Pedro Bernardinelli i Gary Bernstein znaleźli ten obiekt w archiwalnych danych zebranych przez Dark Energy Survey w Międzynarodowym Obserwatorium Cerro Tololo w Chile. Od czasu pierwotnego odkrycia obiekt był badany przy użyciu szerokiej gamy instrumentów, w tym teleskopów naziemnych i teleskopów kosmicznych, takich jak Hubble.

Dzięki obserwacjom z Hubble’a naukowcy byli wreszcie w stanie potwierdzić ogromny rozmiar „brudnej kuli śnieżnej”. (Komety nazywane są „brudnymi kulami śnieżnymi”, ponieważ składają się ze skał, lodu, innego materiału i gruzu, chociaż obiekty mogą różnić się składem). 2 miliardy mil (3,2 miliarda km) od Słońca, lodowe ciało ma około minus 348 stopni Fahrenheita (minus 211 stopni Celsjusza).

Chociaż jest zimno, temperatura ta jest wystarczająco wysoka, aby umożliwić tlenek węgla (proces, podczas którego ciało stałe zamienia się w gaz) ze skalistej powierzchni komety, tworząc „komę”, otoczkę pyłu i gazu otaczającą stałe centrum komety.

„To niesamowity obiekt, biorąc pod uwagę jego aktywność, gdy jest jeszcze daleko od słońca” – powiedział główny autor badania Man-To Hui, badacz z Uniwersytetu Nauki i Technologii w Makau, w tym samym oświadczeniu NASA. „Myśleliśmy, że kometa może być bardzo duża, ale potrzebowaliśmy najlepszych danych, aby to potwierdzić”. Dlatego jego zespół wykorzystał Hubble’a do wykonania pięciu zdjęć komety 8 stycznia 2022 roku.

Głównym wyzwaniem, przed jakim stanął zespół podczas potwierdzania wielkości jądra, było rozróżnienie jądra i komy.

Bernardinelli-Bernstein jest zbyt daleko od Hubble’a, aby dokładnie określić jego jądro, ale zespół wykrył latarnię za pomocą teleskopu, pokazując położenie komety. Następnie byli w stanie wykorzystać swoje obserwacje Hubble’a, a wykorzystując technologię modelowania komputerowego, aby pokazać, gdzie znajduje się śpiączka obiektu, byli w stanie określić rozmiar jego jądra.

Zespół porównał swoje dane z wcześniejszymi obserwacjami dokonanymi przez grupę Large Millimeter/Submillimeter Atacama (ALMA) w Chile i stwierdził, że poprzednie szacunki objętości wykonane za pomocą ALMA są zgodne z nowymi wynikami Hubble’a. Obserwacje radiowe ALMA pozwoliły im skupić się na odbiciu obiektu, co wskazuje, że powierzchnia komety jest ciemniejsza niż się spodziewali.

„Jest duży i czarniejszy niż węgiel” – powiedział Jewett.

Naukowcy uważają, że kometa Bernardinelli-Bernstein podróżuje z Chmura Oorta, czyli najbardziej odległy region w naszym Układzie Słonecznym, w którym występuje ogromna liczba komet. Uważa się, że komety, które wpadają w ten masywny, rozproszony obłok, powstały w pobliżu Słońca, ale zostały zdmuchnięte przez oddziaływania grawitacyjne z gigantycznymi, nowo narodzonymi planetami naszego Układu Słonecznego. I mają tendencję do pozostawania tam, chyba że inna atrakcja popchnie ich w naszą stronę.

Uważa się, że kometa ta, znajdująca się bardzo daleko od Ziemi i pochodząca z najdalszych zakątków naszego Układu Słonecznego, podróżuje przez okres trzech milionów lat. orbita eliptyczna wokół Słońca. Naukowcy sądzą, że może podróżować około pół roku świetlnego od Słońca w najdalszych częściach swojej orbity.

Te wyniki są opisane w Badanie opublikowane dzisiaj (12 kwietnia). W pismach Astrofizycznego Dziennika.

Prawa autorskie 2022 Space.comFirma przyszłości. Wszelkie prawa zastrzeżone. Niniejszy materiał nie może być publikowany, transmitowany, przerabiany ani redystrybuowany.