Rezygnacja Manciniego opuszcza Włochy w mgnieniu oka – czy potrafią improwizować jak Miles Davis?

Prezydent Włoskiego Związku Piłki Nożnej (FIGC), Gabriele Gravina, otrzymał powiadomienie w sobotę wieczorem. To PEC – Certified Emails zastąpił faks w legendach wiążącej papierkowej roboty piłki nożnej. List, w imieniu Roberto Manciniego, złożył rezygnację z funkcji menedżera Włoch.

W oczekiwaniu na długi weekend. Dosłownie w tym przypadku.

Ferragosto jest świętem państwowym. Odwiedź jedno z głównych miast Włoch o tej porze roku i oprócz turystów jest ono opustoszałe. Włosi na plaży. To ostatni weekend przed startem nowego sezonu Serie A. Szansa na bycie nad morzem, a nie na trybunach niektórych boisk w górę iw dół obszaru Bell Pass. Ale relaks nie był dla Graviny. Nie tak, jak powinno być.

Kłopoty zaznaczone tego lata.

Paolo Nicolato zrezygnował z zajmowania stanowiska do lat 21 po tym, jak jego drużyna Azzurri nie wyszła z fazy grupowej mistrzostw Europy pod koniec czerwca. Drużyna prowadzona przez debiutanta Newcastle United, Sandro Tonali, nigdy nie doszła do siebie po błędach sędziowskich w meczu otwarcia z Francją, które zostały rażąco nieskorygowane z powodu braku VAR i technologii linii bramkowej z rozgrywek w Gruzji i Rumunii.

Miesiąc później Melina Bertolini złożyła wypowiedzenie po eliminacjach fazy grupowej Mistrzostw Świata Kobiet w Australii i Nowej Zelandii. Krytykowany za pozostawienie kapitana takiego jak kapitan Juventusu, Sara Gama, w domu, wybory zespołu Bertoliniego i wiara w brak doświadczenia przyniosły odwrotny skutek.

Gracze czuli się samotni po drugiej stronie świata. Nikt z FIFA nie przyleciał, by wesprzeć drużynę w okazywaniu nieufności.

Gravina nie uniknął krytyki.

Jego priorytety zostały zakwestionowane w związku z doniesieniami, że rozważał start w wyborach regionalnych w regionie Abruzji, gdzie, jak wie każdy, kto czytał książkę Joe McGuinnessa z 1999 roku, był kiedyś prezesem klubu cudów Castel di Sangro.

Gravina otrzepał to i odjechał. Było wystarczająco dużo wzlotów, aby zepchnąć upadki w głąb ludzkich umysłów.

Włochy awansowały do ​​finału mistrzostw świata do lat 20 w Urugwaju na początku czerwca, po golach gracza turnieju Cesare Casadi. Następnie w lipcu, po serii nieudanych prób, po raz pierwszy od dwóch dekad wygrali Euro do lat 19, długo oczekiwaną nagrodę za pracę koordynatora technicznego federacji Maurizio Visside.

Nagle przyszłość znowu wyglądała jasno, a Mancini miał mnóstwo powodów do optymizmu i wystarczająco dużo powodów, by pozostać w pracy.

Zaledwie 10 dni temu FIFA ogłosiła „ewolucję” w swojej strukturze. To trafiło do wiadomości głównego nurtu w czasie napiętego kryzysu transferowego, ponieważ Gianluigi Buffon, po ostatecznym zawieszeniu rękawicy w wieku 45 lat, dołączył do kadry narodowej. Buffon przejmuje rolę szefa delegacji pozostawioną przez nieżyjącego już Gianlucę Vialli; To motywacyjna pozycja wdrożeniowa, której celem jest nadanie tonu obozowi treningowemu, upewnienie się, że standardy są spełnione i nauczenie graczy, jak grać hymn narodowy.

W końcu mała edycja odnowienia FIGC była ważniejsza niż tytuł Buffona.

Mancini otrzymał większy nadzór nad młodzieżą poniżej 21 roku życia i poniżej 20 roku życia. To wymagało, aby miała większy wpływ na wybór zespołu oraz stylistyczne i filozoficzne dopasowanie tych zespołów. Obaj będą trenować i grać jak ich seniorska drużyna, aby ułatwić stopniowanie graczy od jednego gracza do drugiego; Coś, co i tak nie stanowiło większego problemu, biorąc pod uwagę, że Mancini dał 57 graczom pierwsze występy we Włoszech od pięciu lat.

Z pozoru oznaczało to większą moc. Ale w tym domu pełnym kart przetasowania na tym się nie skończyły. Załoga Manciniego, grupa braci utworzona podczas jego gry w Sampdorii, jest prawie kanibalizowana. Fausto Salsano został u jego boku w boksie, ale czas Alberico Ivaniego i Giulio Nochiariego w reprezentacji dobiegł końca.

Chociaż zmiana nigdy nie jest łatwa, chłopcy wciąż mają pracę.

Jego zaufany asystent, Attilio Lombardo, został trenerem drużyny do lat 20 po tym, jak zastąpił Carmine Nunziata Nicolato na czele drużyny do lat 21. Antonio Gagliardi, genialny i taktycznie bystry angielski piłkarz, który był w sztabie, gdy Włochy wygrały Euro w 2021 roku, wrócił do domu w Coverciano po tym, jak samodzielnie strzelił i asystował Andrei Pirlo. Awans Alberto Polliniego, który poprowadził młodzież do lat 19 na mistrzostwa Europy na Malcie, był w pełni zasłużony i stanowił ogromną nagrodę, której naprawdę trudno było zazdrościć.

Włoski minister sportu Andrea Abbudi, słysząc zawiadomienie Manciniego, napisał na Twitterze: „Jestem zaskoczony, rozczarowany i oszołomiony”. „To nagła decyzja w sprawie Ferragosto: wszystko jest takie dziwne. Zastanawiam się: czy zgodził się na niedawno ogłoszone daty, czy nie?”

Moment rezygnacji Manciniego zaskoczył wszystkich.

Gdyby wszedł w zachód słońca po szokującej porażce Włoch z Macedonią Północną w niefortunnym meczu barażowym Mistrzostw Świata w marcu ubiegłego roku, byłoby to zrozumiałe. Jednak dwa lata później wspomnienia Włoch, które były niepokonane przez 37 meczów i wygrały Euro po raz pierwszy od ponad pół wieku, wciąż były świeże.

Nieuniknione i niewdzięczne wezwania Manciniego do głowy bezpośrednio po tej porażce w Palermo przeoczyły drobne szczegóły, przerwy w meczach i niecelne rzuty karne, których Jorginho przegapił w Bazylei i Romie przeciwko Szwajcarii, drużynie, która zakwalifikowała się do Kataru kosztem Włoch .

Pokonanie tego było trudne. Życie bez Vialliego, jego najbliższego przyjaciela i niewyczerpanego źródła pozytywności, też było. Po wspinaczce na górę Mancini niespodziewanie znalazł się ponownie na dole. Wyobraził sobie zdobycie mistrzostwa świata w grudniu ubiegłego roku. Udział Włochów w tym turnieju był kolejnym naturalnym punktem końcowym, niezależnie od wyniku.

Zamiast tego człowiek, który doprowadził Włochy do epickiego zbawienia, desperacko tego potrzebował, z powrotem do punktu wyjścia. Próbował się pozbierać i otrzepać. Mancini poprowadził drużynę juniorów do ćwierćfinału Ligi Narodów na początku tego lata. Ale w holenderskim mieście Enschede przebił się przez spadającą postać i wyglądał jak wyczerpana siła po tym, jak Włochy przegrały w półfinale z broniącą tytułu mistrza Hiszpanii 2: 1. Sposób na porażkę był bolesny, gdyż decydujący gol padł w 88. minucie.

Po raz kolejny Mancini został, kiedy jego odejście miało sens. Z pewnością bardziej prawdopodobne niż odejście 13 sierpnia, przy silnym podejrzeniu, że pieniądze z ropy naftowej w Arabii Saudyjskiej skłoniły go do zwabienia konkurencyjnej pensji – w każdym razie pretendenta do Saudyjskiej Ligi Zawodowej – z ich drużyną narodową (pod tymczasowym kierownikiem od czasu rezygnacji Hervé Renarda w marcu do poprowadzić drużynę narodową).Francja na Mistrzostwach Świata Kobiet i zbliżający się w styczniu Puchar Europy).

Pracując w należącym do Abu Zabi klubie Manchester City i innych klubach w Rosji i Turcji, perspektywy Manciniego są tak szerokie, jak głębokie są jego kieszenie.

Istnieją dwie szkoły myślenia o nagłości jego odejścia.

Po pierwsze, czas jest naprawdę zły, ponieważ Serie A zaczyna się później niż inne duże ligi, więc gracze będą nieco bardziej bezwzględni w następnej rundzie kwalifikacji do Mistrzostw Europy.

Drużyna, która rozpocznie mecze 9 i 12 września, musi podnieść presto, a Włochy są w delikatnej sytuacji.

Chociaż awans do ćwierćfinału Ligi Narodów zagwarantuje im przynajmniej miejsce w eliminacjach do przyszłorocznego Euro, Włochy będą chciały uniknąć konieczności ich wykorzystania. Po przegranej u siebie z Anglią w marcu po raz pierwszy od 1961 roku, najlepsze, na co Włochy mogą z pewnością liczyć, to drugie miejsce w grupie C, które wiąże się z automatyczną kwalifikacją. Na ich drodze, boleśnie, stoi prężna Macedonia Północna i Ukraina.

Ryzyko natychmiastowej i nieodwołalnej utraty twarzy na rzecz nowego trenera jest więc bardzo duże.

Z drugiej strony, Mancini był z łaski, aby wyjść, gdy trenerzy kalibru Luciano Spalletti i Antonio Conte byli dostępni.

Pod pewnymi względami nie mogło być lepiej, a to wywiera presję na Gravinę. Szczerze mówiąc, nie może tego spieprzyć, tak jak zrobił to jego poprzednik Carlo Tavecchio w 2016 roku, zastępując Conte Gianem Piero Venturą. Gravina będzie musiała opierać się na obietnicach drużyn U-19 i U-20 i wskazuje liczbę Włochów, którzy grali w Interze Mediolan, Romie i Fiorentinie w trzech mistrzostwach Europy w zeszłym sezonie.

„Niczego nie wykluczam” – powiedział Spalletti zapytany w maju o podjęcie pracy we Włoszech pewnego dnia. „Muszę pomyśleć o tym, co mnie inspiruje, a reprezentacja na pewno mnie zainspiruje, bo pozwoli mi to od czasu do czasu wyjechać za granicę. Na pewno byłoby to dobre rozwiązanie, ale potrzebowałbym pomysłu na jaka to byłaby drużyna narodowa”.

Niedaleko Coverciano, włoskiej bazy treningowej we Florencji, znajduje się toskańska farma, w której Spalletti spędza wakacje, pasąc kaczki i jeżdżąc zabytkowym traktorem po tym, jak Napoli zdobyło pierwszy tytuł mistrzowski od 33 lat w zeszłym sezonie.

Łysy Jamali chciał spędzić więcej czasu z rodziną po dwóch intensywnych sezonach w Bay Area, zwłaszcza z młodą córką, a rytm międzynarodowego futbolu w połączeniu z prestiżem bycia CT (Commissario Tecnico) zapewnił mu atrakcyjną równowagę między życiem zawodowym a prywatnym.

Jednak FIGC będzie musiał zapłacić klauzulę w wysokości 3,25 mln euro (2,8 mln funtów; 3,56 mln dolarów), aby pozostał w kontrakcie z Napoli, chyba że właściciel Aurelio De Laurentiis zażąda tego, czego jego kraj nie może dla niego zrobić. kraj. Wymogiem jest przecież zakaz współzawodnictwa, a reprezentacje narodowe nie rywalizują z klubami.

Jeśli chodzi o Conte, miał już niezłą robotę i odszedł z Chelsea w 2016 roku. Był emocjonalnie skonfliktowany swoim odejściem po porażce w rzutach karnych z Niemcami w ćwierćfinale Ligi Mistrzów. euro we Francji. Najgorsza pod względem talentów drużyna Włoch od dziesięcioleci zagrała najlepszy futbol w turnieju i pozostawiła wrażenie, że mogłaby wygrać wszystko, gdyby Simone Zaza i Graziano Pelle nie dokonywali tak absurdalnych wyborów w rzutach karnych.

Tak więc Conte ma niedokończone sprawy z Włochami, ale jego poziom wynagrodzeń był wygórowany, a zespół jest mniej kompetentny niż zespół, nad którym przejął kontrolę w 2014 roku, który w poprzednich sezonach w dużej mierze opierał się na zespołach Juventusu.

Nie popełnij błędu, aby być wiarygodnym, Gravina musi przyciągnąć jednego z tych dwóch.

Wygląda na to, że Carlo Ancelotti będzie pracował w Brazylii w przyszłym roku.

Przypuszczalnie Claudio Ranieri nie może zostawić Cagliari na huśtawce, więc jest emocjonalnie związany z tym klubem – a poza tym jego ostatni występ w reprezentacji Grecji poszedł tak źle, że niektórzy fani Leicester City nie mogli uwierzyć, że został wyznaczony na miejsce ich spadku w 2015 roku. Walczący ratownik Nigel Pearson.

Mistrzowie świata z 2006 roku mają teraz różny stopień doświadczenia trenerskiego, ale nie są do końca przekonujący.

To bluesowy moment i wątpliwe jest, czy Gravina ma geniusz improwizacji Milesa Davisa.

(Górne zdjęcie: Claudio Villa/Getty Images)