Priyamvada Natarajan | Kartograf wszechświata

17 kwietnia magazyn Time opublikował listę 100 najbardziej wpływowych osób 2024 roku, na której znalazło się wielu indyjskich artystów, przedsiębiorców i innowatorów. Wśród nich był astrofizyk Priyamvada Natarajan.

Artykuł, zatwierdzony przez dyrektorkę Teleskopu Event Horizon i współczesną Sheperd (Shep) S. Doeleman, podkreśla jej najważniejszy wkład: „W listopadzie nowe podejście opracowane wiele lat temu przez Priyamvadę Natarajana przybliża nas do zrozumienia fundamentalnej tajemnicy astronomii: jak czarne dziury tworzą Kolosy? Spekuluję, że mogły rozpocząć się gwałtownie we wczesnym Wszechświecie, gdyby obłoki gazu zapadły się, tworząc „nasiona” masywnych czarnych dziur, które następnie rosły wewnątrz galaktyk macierzystych przez miliardy lat.

Przeczytaj także: Alia Bhatt i Dev Patel na liście 100 najbardziej wpływowych ludzi 2024 roku magazynu Time

Po otrzymaniu e-maila od redakcji TIME pani Natarajan podejrzewała, że ​​jest to spam. „Zdaję sobie sprawę, jaki to zaszczyt i przywilej” – powiedziała. „To sygnał, że ludzie pracujący w nauce mogą być postrzegani jako osoby wpływowe, a to świetna zabawa”.

Pani Natarajan urodziła się w Coimbatore w stanie Tamil Nadu i dorastała wraz z dwoma braćmi w Delhi. Uzyskała tytuł licencjata z fizyki i matematyki w Massachusetts Institute of Technology (MIT). W 1998 roku uzyskała stopień doktora na podstawie swojej pracy z astrofizyki teoretycznej w Instytucie Astronomii Uniwersytetu w Cambridge w Anglii. Podczas zdobywania stopnia doktora została wybrana na staż badawczy w Trinity College w latach 1997–2003. Obecnie jest wykładowcą na Uniwersytecie Yale.

Geniusz pani Natarajan został doceniony szeregiem nagród i wyróżnień, w tym nagrodą „Genius Award” przyznaną przez Liberty Science Center w 2022 r. Została laureatką prestiżowych stypendiów Guggenheima Fellowship oraz Emeline Conland Bigelow Fellowship w Radcliffe Institute na Uniwersytecie Harvarda .

Została także wybrana na członka Królewskiego Towarzystwa Astronomicznego i Amerykańskiego Towarzystwa Fizycznego.

Badania pani Natarajan skupiają się przede wszystkim na soczewkowaniu grawitacyjnym, fizyce czarnych dziur i mapowaniu ciemnej materii. Jej najważniejszą pracą, jak zauważono w artykule w TIME, jest artykuł opublikowany w 2023 roku, który potwierdził jedną z jej wcześniejszych hipotez z 2017 roku, która sugerowała, że ​​czarne dziury mogły również powstać z „pierwotnego gazu” znalezionego we wszechświecie. Wczesne stadia wszechświata po Wielkim Wybuchu.

Nowa teoria

Teoria ta stanowiła odejście od obecnej hipotezy, że czarne dziury powstają, gdy gigantyczne gwiazdy zapadają się w siebie i zaczynają zasysać do siebie wszystko, łącznie ze światłem.

Teoria ta uwydatniła nowy sposób spojrzenia nie tylko na powstawanie czarnych dziur, ale także na powstanie i ewolucję wszechświata. Jej teoria została ostatecznie udowodniona, gdy Teleskop Jamesa Webba w 2019 roku sfotografował maleńki punkcik światła, zwany UHZ-1, który rzekomo ma zaledwie kilkaset milionów lat (uważany za początek wszechświata). Plamką świetlną był kwazar zasilany przez gigantyczną czarną dziurę, której wiek szacuje się na 13,2 miliarda lat. Znalezienie tak masywnej czarnej dziury we wszechświecie w tak krótkim czasie było co najmniej niezwykłe. Pani Natarajan, która pracowała już jako astrofizyk na Uniwersytecie Yale, zasugerowała, że ​​UHZ-1 to nowy typ czarnej dziury, która powstała, gdy obłoki gazu we wczesnym Wszechświecie zapadły się w siebie.

Oprócz pracy w astrofizyce pani Natarajan napisała książkę Mapping the Heavens: The Radical Scientific Ideas That Reveal the Cosmos, opublikowaną w 2016 roku, która przedstawia najnowsze odkrycia, które ukształtowały rozumienie wszechświata przez ludzkość.

W swojej recenzji Brajval Shastri, były profesor Indyjskiego Instytutu Astrofizyki w Bengaluru, napisał: „W całej książce Natarajan obala powszechne rozumienie badań naukowych jako systematycznej, całkowicie obiektywnej i płynnej ścieżki do nowej wiedzy. Z zaskakującą szczerością pokazuje, że uprawianie nauki jest potężnym ludzkim przedsięwzięciem. Ma mocne strony, ale także słabości i porażki.