Porównaj Kaitlyn Clark ze stanu Iowa i legendę LSU Pete’a Maravicha

Dwa dni przed Bożym Narodzeniem 1969 roku Bill Walton po raz pierwszy osobiście zobaczył Pete'a Maravicha.

Walton, uczeń ostatniej klasy szkoły średniej z San Diego, zmierzający do nieśmiertelności na Uniwersytecie Kalifornijskim w Los Angeles, obserwował w Pauley Pavilion, jak legenda LSU rozgrzewa się przed meczem.

„Był geniuszem” – Walton powiedział ESPN. „Jak to często bywa z geniuszami, szybko się nudzą. Dlatego nieustannie stawiał sobie wyzwania. Był showmanem i uwielbiał występy”.

Walton rozumie, dlaczego ludzie widzą podobieństwa między Maravich i gwiazdą kobiecej koszykówki z college'u Iowa, Kaitlin Clark, która jest bliska wyprzedzenia Maravich w klasyfikacji strzelców I ligi mężczyzn i kobiet. Maravich zdobyła 3667 punktów w latach 1967–1970. Clark ma ich 3650. Do niedzielnego finału sezonu zasadniczego u siebie przeciwko Ohio State brakuje jej zaledwie 18 punktów do pobicia rekordu.

„Kiedy patrzę na jej grę, co zdarza się tak często, jak to możliwe, na mojej twarzy pojawia się szeroki uśmiech” – powiedział Walton. „Piękno koszykówki polega na tym, że nie liczy się tylko rozmiar i siła. Liczą się umiejętności, wyczucie czasu i pozycja, a ona ma te wszystkie cechy i jeszcze więcej. Imponuje ludziom swoją wyobraźnią i kreatywnością. Sprawia, że ​​jest to zabawne”.

Maravich urodziła się w 1947 r. i zmarła w wieku 40 lat w 1988 r., 14 lat przed narodzinami Clarka. W tym czasie świat koszykówki ogromnie się rozwinął, włączając w to nowoczesną grę kobiet. Kariera Maravicha w college'u rozpoczęła się przed kwalifikacjami do studiów pierwszego roku, więc rozegrał w LSU tylko trzy sezony – łącznie 83 mecze. Przed rzutem za trzy punkty i zegarem czasu akcji Maravich notował średnio 38,1 strzałów i 44,2 punktów na mecz. Clark, senior, średnio 19,9 przechwytów i 28,3 punktów w 129 meczach w karierze.

Walton powiedział, że porównania statystyczne między różnymi epokami w sporcie są problematyczne ze względu na wszystkie zmienne. Ale to, co gracze mogą oznaczać dla sportu i jak wpływają na ludzi, gdy ich oglądają, jest bardziej porównywalne.

„Caitlin należy do tych rzadkich sił natury, od których nie można oderwać wzroku, gdy gra, ponieważ porusza się z tak pełnym gracji i produktywności” – powiedział Walton. „To także wynik procesu ewolucyjnego, który miał miejsce pod koniec lat 60. i na początku 70. XX wieku, kiedy kobiety zaczęły zyskiwać uprawnienia do uprawiania sportów wyczynowych. Poprzedziła go duża liczba kluczowych zawodników”.

Wśród nich znalazły się takie gwiazdy jak koleżanka Waltona z drużyny Bruin Ann Myers, siostra kolegi z drużyny UCLA Dave Myers i gwiazda AIAW Lynette Woodard, która ustanowiła rekord uczelni wynoszący 3649 punktów, zanim Clark w środę minął legendę Kansas.

Podobnie jak Maravić, Clarke – który zanotował 1049 asyst – jest nie tylko strzelcem, ale także artystą ofensywnym.

„Porównałbym Pete'a do największych szachistów w historii świata” – powiedział Walton. „Pete potrafi kontrolować siebie, piłkę i pozostałych dziewięciu zawodników na parkiecie”.

W NBA Walton grał przeciwko Maravichowi. Pierwsze zwycięstwo drużyny New Orleans Jazz jako franczyzy miało miejsce 10 listopada 1974 r., kiedy Maravich poprowadził przeciwko Waltonowi, wówczas debiutantowi, i Portland Trail Blazers. Walton wciąż pamięta każdy szczegół Maravicha, który przedarł się przez obronę, po czym wykonał podkręcony i opadający strzał do zwycięskiego kosza.

„Jedną z najwspanialszych cech najlepszych graczy, takich jak Pete i Caitlin, jest to, że potrafią grać płynnie” – powiedział Walton. „Nie wykorzystują przewagi fizycznej, aby usunąć przeciwników z drogi. Nie są aż tak duzi. Ale nikt nie może ich powstrzymać.

„Kiedy pomyślisz o wielkich naukowcach, muzykach czy artystach teatralnych – cokolwiek robili, przykuwali uwagę wszystkich. To właśnie zrobił Pete Maravich kilka lat temu. To właśnie robi Caitlin Clark teraz”.

Mimo że ma już ponad 50 lat, w ich grach można dostrzec podobieństwa. — Michael Voebel

Punktacja i strzelanie: Wiadra, mnóstwo wiader

Maravich grał w LSU dla swojego ojca, Petera „Bryce’a” Maravicha, w latach 1967–1970, kiedy studenci pierwszego roku nie mogli studiować na uniwersytecie. Maravich jest znany jako król punktacji koszykówki NCAA z 3667 punktami. W swojej karierze oddawał prawie 40 strzałów i 14 rzutów wolnych na mecz i miał najwyższą średnią punktacji w karierze (44,5 punktu na mecz) w historii w jednym sezonie jako senior oraz najwyższą średnią punktacji w karierze (44,2) w historii. Stowarzyszenie. Maravich jest także rekordzistą pod względem większości meczów, w których zdobył 50 punktów (28) i 40 punktów (58).

Liczby te są zdumiewające, biorąc pod uwagę, że Maravić miał zaledwie trzy lata na osiągnięcie swoich rekordów. Nie było też zegara akcji, co oznaczało, że drużyny miały mniej posiadania piłki w meczu.

Maravich miał talent do sprawiania, że ​​trudne uderzenia wyglądały na łatwe. Mógł dokończyć kosz, wykonując podwójne pompowanie, lub uderzyć hakiem z rozbiegu, co było wyjątkowe w jego grze. Jego sweter do podciągania był zabójczy w przejściach, a także w połowie kortu. Jego skoczek dalekiego zasięgu – w dzisiejszym meczu rzut za trzy punkty – miał precyzyjny zasięg. Maravić cały czas był w ataku, ale był całkowicie pod kontrolą.

Trudno wiedzieć, od czego zacząć w przypadku Clarke, ponieważ ma ona wpływ na grę na tak wiele sposobów. Jej umiejętność strzelania (i łatwej pracy) ze skoczków wgłębnych jest poza stroną. Clark zdobywa 51 punktów na mecz, co stanowi najwyższy wskaźnik wykorzystania gry w koszykówce w college'u, a efektywność znajduje się na 98. percentylu. Prawie 59 procent strzałów Clarka pochodzi zza łuku. Według Synergy Sports trafia 42% rzutów za trzy i 38% rzutów za trzy punkty ze średniej odległości 25 stóp i 9 cali.

Clarke ma realną szansę poprowadzić kraj do strzelenia gola po raz trzeci w ciągu czterech lat. Raport ze zwiadu nie ma znaczenia w większości gier – Clark znajdzie sposób, aby dotrzeć do jej liczb. Przeciwna obrona może tylko mieć nadzieję, że utrudni to zadanie – do czasu, aż pudełko w jednym nie spowolni Clarke’a.

Główny trener LSU, Bob Starkey, zmierzył się z Clarkiem w zeszłym roku w turnieju NCAA i szczegółowo opisał trudności w planowaniu meczów dla gwiazdy Iowa.

„Caitlin ma świetną siłę strzału dzięki niezwykle szybkiemu oddaniu strzału oraz nieograniczonemu zasięgowi i celności” – powiedział. „W jej strzale i grze nie ma zbędnych ruchów. Ma piękny strzał, chyba że to ty musisz się na niego przygotować”.

Kurtka Clarke to jej wizytówka. Wyrzuca piłkę z dużym zasięgiem i precyzją, a także szybkim dryblingiem.

Niektórzy mówią, że to Stephen Curry kobiecej koszykówki.

„Jej strzelanie łączone szybko uwalnia. Ma niewiarygodny dystans” – powiedział trener Curry’ego, Brandon Payne. „Jednym z powodów jest to, że ma solidną, powtarzalną mechanikę i uderza piłkę sercem i nadgarstkiem. Żyje swoją pracą. Widać to po jej poziomie komfortu i pewności w uderzaniu piłki”. — Paul Biancardi

Podania: Magia z piłką

Clark jest pierwszym zawodnikiem, który przekroczył 3000 punktów i 1000 asyst. Prowadzi kraj z 8,7 asyst na mecz – w tym sezonie rozegrała 16 meczów z dwucyfrowymi asystami – a rok temu przewodziła wszystkim zawodnikom z 8,6 asystami na mecz. Clark ma wyjątkową okazję przewodzenia krajowi przez trzy kolejne lata.

Jest prawdopodobnie najlepszą podającą w uniwersyteckiej koszykówce, ponieważ tworzy na podłodze grawitację. Oznacza to, że nikt nie wymaga więcej uwagi niż Clarke, która czasami skupia wszystkich pięciu obrońców przeciwnika na jej zatrzymaniu. Dzięki temu może się poruszać i wykorzystywać swoich przeciwników.

Jej proces myślenia, przekazywanie wizji i dokładność pod presją są bardzo zaawansowane. Rozegrała kilka meczów, w których rodzą się wysokie straty, ale to dlatego, że jest głównym punktem raportów skautingowych przeciwników.

Clark „zdobędzie swoje punkty” – powiedział trener LSU Kim Mulkey, były strażnik, który zdobył tytuły NCAA jako zawodnik i główny trener.

„Ale najbardziej imponującą rzeczą dla mnie – teraz, gdy rozmawiasz ze starą gwardią – jest to, że sprawia, że ​​wszyscy wokół niej są lepsi. Masz świetnych zawodników, którzy potrafią podbić statystyki, ale ona sprawia, że ​​inni w jej drużynie są lepsi”. „To tylko te rzeczy, do których jest zdolna – w jednej chwili myślisz, że będziesz ją chronić w określony sposób, a potem oglądasz film, zmieniasz zdanie i mówisz: «Och, to nie zadziała»” – powiedział Mulkey. finałowej czwórki kobiet 2023.

Może niekoniecznie ma blask Maravicha, ale niezłe porównanie.

„Świetnie podaje i jest dwa kroki przed wszystkimi” – powiedziała była trenerka I ligi Marilyn Stallings, która jest także wszechczasową liderką pod względem punktacji w szkołach średnich w Ohio z 3514 punktami. „Umieszcza piłkę tam, gdzie powinni być jej koledzy z drużyny, co jest rzadkością. Powinna być gwiazdą WNBA. Nie jest tak wspaniała jak Pistol Pete, ale potrafi nawlec igłę i trafić do siatki”.

Jako student pierwszego roku na LSU Maravich był znany w kampusie jako „Houdini”. Wykonywał podania, które wyglądały jak magia z rozbłyskiem. Jego niezwykła wizja i dziwny styl podań sprawiały, że obrońcy prawie nie mogli przewidzieć, dokąd poleci piłka. Maravich zajmuje czwarte miejsce w historii LSU z 5,1 asystami na mecz.

Dla kolegów z drużyny Maravicia ważne było, aby przez cały czas pozostawali czujni, z podniesionymi głowami i rękami gotowymi. Zauważył, że wyprzedzali przeciwników, trafiali do kosza lub otwierali się z ekranów, nawet jeśli wymagało to niekonwencjonalnego przekazania. Dzięki Maravichowi pomaganie bez spojrzenia wyglądało na łatwe. Potrafił przyciągać wzrok obrońców i podawać piłkę w drugą stronę. Podobnie jak Clark, Maravich był ulubieńcem fanów zarówno w domu, jak i na trasie. –Biancardi

Trzymanie piłki: sztuka manipulacji

Maravić był wyjątkowo utalentowanym zawodnikiem w posługiwaniu się piłką. Poświęcił swoje życie niekończącym się treningom statycznym i ruchowym, aby stać się jednym z najlepszych zawodników wszech czasów zajmujących się obsługą piłki. Koszykówka stała się przedłużeniem jego ręki dzięki doskonałej koordynacji ręka-oko i niezwykle szybkim rękom. Jego wpływ wykraczał daleko poza dni, w których grał.

„Pistol Pete zainspirował mnie już w młodym wieku do nieszablonowego myślenia i kreatywności podczas treningów” – powiedział Payne.

Maravić z niezwykłą finezją kozłował obok obrońców i potrafił grać za jego plecami, wykazując się płynną zmianą biegów. Gra z nim była ekscytująca, a obrona indywidualna była trudna. Dzięki swojej kreatywności i pracom kopalnym może w każdej chwili dotrzeć do dowolnego miejsca na Ziemi. Maravić był prawdziwym magikiem piłki.

Podobnie Clark spędziła niezliczone godziny z piłką do koszykówki w rękach. Wykonała każde możliwe ćwiczenie. Filmy z jej dzieciństwa pokazują jej niezrównaną pewność siebie, gdy trzyma piłkę w dłoniach. Clarke wyjątkowo dobrze czyta podłogę i wie, gdzie wykonać drybling. Ona ma pełną kontrolę. Każdy unik śledczy ma swój cel, niezależnie od tego, czy porusza się po linii prostej, czy zmienia kierunek w ciasnych przestrzeniach. Clark manipuluje obroną, trzymając piłkę.

Clark, gdy przejdzie do WNBA, zmierzy się z większymi i lepszymi obrońcami, ale będzie miała też więcej miejsca na korcie, aby grać z innymi profesjonalistami. Clark to kreatywny zawodnik grający przy piłce. Może nie jest tak błyskotliwa jak Maravić, ale jest równie skuteczna. –Biancardi