Odległe szkockie wyspy mogą rozwiązać zagadkę epoki lodowcowej

Naukowcy twierdzą, że grupa odległych szkockich wysp może pomóc w rozwiązaniu jednej z największych tajemnic naszej planety.

Naukowcy odkryli, że Wyspy Garfellach u zachodniego wybrzeża Szkocji są najlepszym zapisem największej w historii epoki lodowcowej na Ziemi, która miała miejsce około 720 milionów lat temu.

Okres Wielkiego Mrozu, który w dwóch fazach pokrył prawie całą Ziemię przez 80 milionów lat, nazywany jest „Ziemską Kulą Śniegu”, po którym powstało pierwsze życie zwierzęce.

Dowody ukryte w skałach na temat zlodowacenia zostały wyeliminowane wszędzie – z wyjątkiem wysp Jarvelash. Naukowcy mają nadzieję, że wyspy powiedzą nam, dlaczego Ziemia znajdowała się tak długo w stanie lodowym i dlaczego było konieczne, aby pojawiło się złożone życie.

Warstwy skał można traktować jak strony księgi historii – każda warstwa zawiera szczegóły stanu Ziemi w odległej przeszłości.

Uważano jednak, że nie doszło do krytycznego okresu przed kulą śnieżną na Ziemi, ponieważ warstwy skał uległy erozji w wyniku Wielkiego Zamrozu.

Teraz nowe badanie przeprowadzone przez naukowców z Uniwersytetu Londyńskiego ujawniło, że region Garvelash jakimś cudem uniknął katastrofy. Jest to prawdopodobnie jedyny region na Ziemi, w którym znajduje się szczegółowy zapis tego, jak Ziemia wkroczyła w jeden z najbardziej katastrofalnych okresów w swojej historii, a także tego, co wydarzyło się, gdy setki milionów lat temu pojawiło się pierwsze życie zwierzęce, gdy kula śnieżna stopiła się.

W tym czasie Szkocja była w zupełnie innym miejscu, bo kontynenty z biegiem czasu się przesunęły. Leżała na południe od równika i panowała tam klimat tropikalny, dopóki ona i reszta planety nie zostały zalane lodem.

Profesor Graham Shields z Uniwersytetu Londyńskiego, który kierował badaniami, powiedział BBC News: „Uchwyciliśmy moment, w którym do Szkocji nadeszła epoka lodowcowa, którego brakuje wszystkim innym regionom świata”.

„Miliony krytycznych lat znikają gdzie indziej z powodu erozji lodowcowej – ale wszystkie są zawarte w warstwach skalnych w regionie Jarvelach”.

Wyspy w szkockich Hebrydach Wewnętrznych są niezamieszkane, z wyjątkiem zespołu uczonych pracujących w odosobnionym budynku na głównej wyspie, chociaż znajdują się tam ruiny celtyckiego klasztoru pochodzącego z VI wieku.

Odkrycia tego dokonał doktorant Elias Rogin, którego wyniki opublikowano w czasopiśmie Journal of the Geological Society of London. Elias jako pierwszy określił daty warstw skalnych i zidentyfikował je jako pochodzące z okresu krytycznego, którego nie ma w przypadku innych formacji skalnych na świecie.

Jego odkrycie umieszcza Jarvelachów na liście największych nagród nauki: złoty gwóźdź wbity w miejsca uznane za najlepszy zapis momentów geologicznych, które zmieniły planetę – mimo że gwóźdź nie jest w rzeczywistości wykonany ze złota, aby odstraszyć złodziei.

Elias kilkakrotnie zabierał do skał kilku sędziów z Golden Spike, formalnie znanych jako członkowie „Podkomisji kriogenicznej”, aby przedstawili swoją sprawę w skale.

Kolejnym etapem jest umożliwienie szerszej społeczności geologicznej wyrażenia sprzeciwu lub zaproponowania lepszego kandydata. Jeżeli nie będzie sprzeciwu, decyzja może zostać wydana w przyszłym roku.

Nagroda ta podniosłaby pozycję naukową tego miejsca i przyciągnęłaby większe fundusze na badania.