O recenzji My Father – Sebastian Maniscalco, Robert De Niro i Leslie Bibb – Deadline

Jeśli Sebastian Maniscalco jest obecnie najpopularniejszym komikiem w kraju, nigdy nie dowiesz się, dlaczego pojawił się w swoim pierwszym filmie. O moim ojcu. To takie nieśmieszne, żenujące, to przesadzona, nieosiągalna komedia pokoleniowa, która sprawia wrażenie, jakby została napisana w połowie lat 60. i od tego czasu wymyka się z szuflady. Robert De Niro, w wieku 79 lat, jest najstarszą osobą w obsadzie, ma najwięcej energii ze wszystkich w obsadzie i wykorzystuje każdą sztuczkę, jaką może wymyślić, aby pomóc sprawie. Jednak jest to najczęściej odtwarzane jako szorstkie podanie wykonane przy najwyższym poziomie głośności, tak jakby dialog miał konkurować ze ścieżką śmiechu.

Można rozsądnie założyć, że ten lekki pojazd został wymyślony i zaprojektowany przez Maniscalco, wykorzystując elementy jego własnego wychowania, aby otoczyć się niezawodnymi talentami, aby utorować sobie drogę do filmów i być może rozszerzyć swoje możliwości zawodowe. Niestety, nikt nie ma tutaj dużych szans ani nie wypada dobrze, ponieważ wygląda na to, że aktorzy zostali poproszeni o występ w pełnym rozmiarze, a następnie podkręcenie go o jeden stopień, aby upewnić się, że to dostaniesz.

Austin Earle, Busy Writer miała najdłuższy występ w telewizji, jaki kiedykolwiek miała szczęśliwi razem Kilka lat temu on, współscenarzysta Maniscalco i reżyserka Laura Teruso starali się nie przegapić żadnej okazji do surowego humoru PG-13, chociaż jest to rzadka okazja, kiedy De Niro faktycznie powstrzymuje się przed uwolnieniem pełnej mocy PG-13 . Jego słownictwo jest naturalnie kolorowe.

Tutaj brutalistyczny aktor gra grzecznego, wesołego fryzjera z Nowego Jorku, który potrzebuje wsparcia, by kupić swojemu synowi Sebastianowi wycieczkę do zamożnej społeczności poza Waszyngtonem, aby opiekował się swoją narzeczoną, Ellie (Leslie Bibb). Ale niemal od chwili, gdy przybywają i są witani przez rodzinę i przyjaciół Ellie, w tym niebiańskiego człowieka i zadowoloną z siebie rezydencję Billa Collinsa (David Rachee), wszystko wydaje się trochę odpychające – dla wyluzowanych milionerów z Waspy, gospodarze pokazują nie mają żadnego uczciwego doświadczenia i nie mają zbyt wiele. Od wskazówek, jak rozmawiać z idealnie miłym facetem, którego ich córka przywiozła do domu na inspekcję. Do diabła, 56 lat temu Zgadnij kto przychodzi na obiad Wykazał się większą wiedzą na temat możliwości dramatu komediowo-dramatycznego „innego” rodzaju męża, jakiego rodzice mogliby sobie wyobrazić dla swojej córki, niż ogólny absurd przewijający się w tym błędnym, małym spojrzeniu na różnice rasowe i klasowe.

Podczas gdy kobiety paplają o tym, że wyglądają na zepsute i zaabsorbowane, mężczyźni plotkują o golfie, majątku, pieniądzach lub czymkolwiek innym, co może ich zainteresować, ale mało interesuje widzów. Dwa lub trzy razy dialog grozi poważnym podejściem do ważnych rzeczy, ale Stary Bill szybko to odrzuca. Fikcyjny pisarz mógł zrobić małą rzecz z niechęci tego bogatego człowieka do poważnej rozmowy, a nawet wciągającej rozmowy o pieniądzach i tym, jak dotarł na szczyt. Zamiast tego wygląda to tak, jakby wszystko, co zapewniłoby prawdziwy kolor lub puls postępowaniu, zostało zmiecione.
Są mniej niż zauważalne stałe fragmenty i jeden przerażający wyczyn, w którym pechowy Gent zostaje wystrzelony wysoko z wody przez potężny wypad, tylko po to, by stracić swój kostium kąpielowy. Młodzi ludzie to niezłe nudziarze, więc ostatecznie to De Niro, mało prawdopodobny członek tego marnującego czas kraju, musi dodać trochę koloru i powagi, zwłaszcza pod koniec filmu. Jego delikatne oddawanie się prywatnemu włoskiemu okazuje się odświeżające po tylu uroczych osach.