Louise Glück, poetka, laureatka Nagrody Nobla, zajmująca się traumą i stratą, umiera w wieku 80 lat

Louise Gluck, amerykańska poetka, której głęboko osobiste dzieła są często filtrowane przez wątki klasycznej mitologii, religii i świata przyrody, zdobyła praktycznie wszystkie dostępne wyróżnienia, w tym Nagrodę Pulitzera, National Book Award, a w 2020 r. Nagrodę Nobla Nagroda. Laureatka literatury zmarła w piątek w swoim domu w Cambridge w stanie Massachusetts w wieku 80 lat.

Associated Press podała, że ​​Jonathan Galassi, redaktor naczelny pisma Farrar, Straus & Giroux, potwierdził jej śmierć. Richard Deming, przyjaciel i były kolega z wydziału filologii angielskiej Uniwersytetu Yale, powiedział, że przyczyną był rak.

Pani Gluck była powszechnie uważana za jedną z najwybitniejszych żyjących poetek w kraju, na długo przed zdobyciem Nagrody Nobla. Chociaż zaczęła publikować w latach sześćdziesiątych i zyskała uznanie w latach siedemdziesiątych, w latach osiemdziesiątych i wczesnych dziewięćdziesiątych ugruntowała swoją reputację serią książek, w tym Triumf Achillesa (1985), który zdobył nagrodę National Book Critics Circle Award. nagroda; „Ararat” (1990); oraz „Dzika irys” (1992), który zdobył Nagrodę Pulitzera.

Jej twórczość miała charakter głęboko osobisty – na przykład „Ararat” powstał z bólu, jakiego doświadczyła po śmierci ojca – i była szeroko dostępna zarówno dla krytyków, którzy chwalili jej klarowność i precyzyjny liryzm, jak i dla czytelników. W latach 2003–2004 pełniła funkcję laureatki poety Stanów Zjednoczonych.

Jej wczesne prace, zwłaszcza debiutancki First Born (1968), w dużej mierze zawdzięczają tak zwanym poetom wyznaniowym, którzy dominowali na scenie w latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych XX wieku, takim jak John Berryman, Robert Lowell i Sylvia Plath.

Chociaż pani Gluck (wymawiane „glick”) utrzymywała w swoich pracach wątek autobiograficzny, nie ma w jej twórczości nic introwertycznego, zwłaszcza w latach 80., nawet gdy poruszała intymne tematy, takie jak trauma i złamane serce.

Przyznając jej nagrodę literacką, pierwszą urodzoną w Ameryce poetkę, która ją zdobyła od czasu T. S. Eliota w 1948 r., Komitet Noblowski złożył hołd jej „niewątpliwemu głosowi poetyckiemu, który dzięki swemu surowemu pięknu czyni indywidualną egzystencję uniwersalną”.

Wśród ocalałych znajdują się jej syn Noah Drano i dwójka wnucząt.

Pełny nekrolog pojawi się wkrótce.

Bernard Mocham wniósł wkład w raportowanie.