Dlaczego Japonia jest prawie osamotniona w utrzymywaniu tak niskich stóp procentowych

„Aby obniżyć inflację w Japonii, trzeba będzie nieco gwałtownie zwolnić, co jest trudne, ponieważ popyt jest już nieco słaby w porównaniu z innymi gospodarkami”, powiedział Stefan Anggrek, główny ekonomista Moody’s Analytics w Japonii.

Podczas gdy presja inflacyjna w Stanach Zjednoczonych była szeroko rozłożona, Japonia uderzała przede wszystkim w potrzeby, takie jak żywność i energia, na które popyt w dużej mierze pokrywany jest z importu.

Rząd poinformował w piątek, że inflacja w Japonii (z wyłączeniem zmiennych cen świeżej żywności) osiągnęła 3 procent, najwyższy od 1991 roku, z wyjątkiem krótkiej podwyżki związanej z podwyżką podatków w 2014 roku. Ale pozbawione żywności i energii japońskie ceny wzrosły we wrześniu tylko o 1,8 procent więcej niż w zeszłym roku. W Stanach Zjednoczonych liczba ta wyniosła 6,6%.

Przyczyny niskiej japońskiej liczby są różne i nie są dobrze poznane. Eksperci znajdują wyjaśnienia w stagnacja płac i negatywny wpływ na popyt ze strony Starzejąca się i malejąca populacja.

Być może jednak największym czynnikiem przyczyniającym się do tego jest kulturalna opinia publiczna przyzwyczajona do stabilności cen. Ceny producentów – miara inflacji towarów i usług korporacyjnych – wzrosły w ciągu ostatniego roku o prawie 10 procent. Ale japońskie firmy, w przeciwieństwie do swoich amerykańskich odpowiedników, niechętnie przerzucają te dodatkowe koszty na konsumentów.

Oznacza to, że znaczna część obecnej presji inflacyjnej wynika z rosnącego dolara i problemów z podażą wpływających na import – czynników poza Japonią, a zatem poza kontrolą BoJ. W tych okolicznościach „urzędnicy bankowi bardzo dobrze wiedzą, że podniesienie stóp procentowych nie złagodzi presji cenowej – tylko zwiększy koszty działalności” – powiedział Bill Mitchell, profesor ekonomii na Uniwersytecie w Newcastle w Australii.

Bank Japonii wprowadził swoją obecną politykę luzowania monetarnego w 2013 r., kiedy ówczesny premier Shinzo Abe zobowiązał się do podjęcia zdecydowanych działań na rzecz stymulowania wzrostu gospodarczego, który znajdował się w stagnacji od dziesięcioleci.