Próbować Aby rozwiązać tę gorącą debatę, grupa naukowców przebadała 380 kości należących do 250 zwierząt — niektórych żyjących, niektórych wymarłych — w tym gadów morskich i latających, a także ssaków, jaszczurek, krokodyli i ptaków.
„Istnieją pewne prawa, które odnoszą się do każdego organizmu na tej planecie. Jedno z tych praw dotyczy gęstości i zdolności do zanurzenia się w wodzie” – powiedział Matteo Fabri, badacz z tytułem doktora w Chicago’s Field Museum, w komunikacie prasowym. Był głównym autorem badania, które zostało opublikowane w środę w czasopiśmie Nature.
W badaniu stwierdzono, że gęstość kości może być wykorzystywana jako wskazówka do przystosowania się do życia w wodzie, nawet zwierzęta wodne, które nie zostały wyraźnie ukształtowane do wodnego stylu życia – takie jak hipopotam – mają bardzo gęste kości.
Naukowcy odkryli, że spinozaury – rodzina drapieżnych dinozaurów, które mogą osiągnąć wysokość 15 metrów (49 stóp) Długość (większa niż T. rex) – miał gęste kości, co wskazuje, że przystosowały się do życia w wodzie. Powiedzieli, że prawdopodobnie żaden z pozostałych 39 dinozaurów zbadanych przez zespół badawczy w ramach badań nie czułby się komfortowo w wodzie.
Związek spinozaura z wodą
W obrębie rodziny Spinosaurus doszli do wniosku, że Spinozaur, który na kręgosłupie ma żagiel, oraz jego bliski krewny, Barionyks, mają zwiększoną gęstość kości i są w stanie pływać i łowić ryby pod wodą — trochę jak krokodyl lub hipopotam. . Sucomimus, inny blisko spokrewniony dinozaur, miał lżejsze kości, które utrudniałyby pływanie. Badanie wykazało, że prawdopodobnie żył z wody i żywił się rybami, na co wskazuje jego krokodyle nos i stożkowe zęby, ale sądząc po gęstości kości, w rzeczywistości nie pływał.
Skrzela spinozaura Wcale nie to samo u zwierząt, takich jak hipopotamy i krokodyle, które większość czasu spędzają zanurzone w wodzie; Zamiast tego umieszcza się go z powrotem na czaszce, jak u czapli i innych żerujących zwierząt, zanurzając nos w wodzie, aby się nakarmić” – powiedział Holz, który nie był zaangażowany w badanie.
„Nowe dowody są zgodne z jego zdolnością do nurkowania, przynajmniej przez jakiś czas. Ale jak pokazaliśmy w zeszłorocznej gazecie, nie mógł być naprawdę szybkim pływakiem z tym ogromnym żaglem, przynajmniej nie w wodzie”.
Jason Ball, profesor nadzwyczajny na Uniwersytecie Drexel i dyrektor ds. preparacji skamieniałości w Instytucie Paleontologicznym Bighorn Bassin, powiedział, że chciałby zobaczyć więcej okazów spinozaura włączonych do badania.
„Oddballowe dinozaury mają tendencję do zapewniania wglądu w skrajności ewolucji dinozaurów”, powiedział Ball, który nie był zaangażowany w badania. „Im więcej okazów, tym lepiej zrozumieć, dlaczego stały się tak dziwne”.
„Myślę, że to badanie jest dobre dla utrzymania ruchu, ale zawsze potrzeba więcej pracy, aby uzyskać lepszy obraz życia czegoś bardzo egzotycznego i odległego w czasie”.
duże zbiory danych
Badacze, w tym naukowcy Ze Stanów Zjednoczonych, Europy i Maroka najpierw skompilował bazę danych przekrojów kości udowej i żebrowej różnych zwierząt, aby zrozumieć, czy istnieje globalny związek między gęstością kości a zachowaniem.
Zarzucili szeroką sieć. „Obejmujemy foki, wieloryby, słonie, myszy i kolibry. Mamy dinozaury różnej wielkości i wymarłe gady morskie, takie jak mozazaury i plezjozaury. Mamy zwierzęta ważące kilka ton i zwierzęta o wadze zaledwie kilku gramów. jest bardzo duży” – powiedział Fabry.
Odkryli, że zwierzęta, które zanurzają się pod wodą w poszukiwaniu pożywienia, mają kości, które są prawie całkowicie lite, podczas gdy przekroje kości mieszkańców lądu wyglądają bardziej jak ciastka z pustymi centrami.
Odkryli, że inne dinozaury, takie jak wieloletnie roślinożerne zauropody, również miały gęste kości nóg, ale inne kości były lżejsze. Był to wzór obserwowany również u bardzo ciężkich żywych dzikich zwierząt, takich jak słonie i nosorożce, powiedział Fabry.
Badania są przykładem podejścia big data do paleontologii, które dostarczyło intrygującego wglądu w to, jak dinozaury żyły w swoim świecie – coś, co często jest trudne do ustalenia, badając skamieliny poszczególnych zwierząt.
Badania takie jak to, według Jingmaye O’Connor, kuratora i współautora Field Museum Badanie gęstości kości z setek próbek to „przyszłość paleontologii”.
„Zajmuje to dużo czasu, ale pozwoliło naukowcom rzucić światło na duże wzorce, zamiast dokonywać jakościowych obserwacji w oparciu o pojedynczą skamieniałość”.
Jednak tego typu badania mają swoje ograniczenia, ponieważ pojedyncza cecha nie może dać pełnego obrazu stylu życia zwierzęcia, powiedział Holz.
„Każda wskazówka dodaje do ogólnego obrazu. W tym konkretnym przypadku dostarczyli fantastyczną nową bazę danych gęstości kości u różnych zwierząt o różnych nawykach związanych ze stylem życia. Tak więc w przyszłości możemy teraz porównywać inne zwierzęta ze stylem życia, który nie jest dobry zrozumiałe — powiedział Holz.
More Stories
Boeing może nie być w stanie obsługiwać pojazdu Starliner przed zniszczeniem stacji kosmicznej
Jak czarne dziury stały się tak duże i szybkie? Odpowiedź kryje się w ciemności
Studentka Uniwersytetu Północnej Karoliny zostanie najmłodszą kobietą, która przekroczy granice kosmosu na pokładzie Blue Origin