Skały pokryte dziwnym pyłem znalezionym na Księżycu

Naukowcy badający drobny pył pokrywający Księżyc zidentyfikowali na powierzchni Księżyca kilka skał, które ich zdaniem mogą być pokryte wyjątkowo namagnesowanym pyłem.

Zespół wykorzystał sztuczną inteligencję do przeglądu około miliona zdjęć powierzchni Księżyca, wszystkie wykonane przez należącą do NASA sondę Lunar Reconnaissance Orbiter. Sztuczna inteligencja była w stanie uzyskać 130 000 zdjęć skał o atrakcyjnych cechach, a badacze przejrzeli połowę z nich. Ich badania są opublikowany W Journal of Geophysical Research: Planets.

Na Księżycu – skalistym satelicie wolnym od wiatru i erozji – pył to nie tylko drażniący proszek. Rozdrobniona skała jest wciąż malutka, jak substancja powodująca kichnięcie na Ziemi, ale pył księżycowy jest ostry i naładowany elektrycznością statyczną. Badając obrazy skał na Księżycu, badacze mieli nadzieję znaleźć lepszą skałę, która ujawniłaby nowe właściwości.

„Zidentyfikowaliśmy skałę z wyraźnymi ciemnymi obszarami tylko na jednym zdjęciu” – powiedział Ottaviano Rosch, badacz z Westfälisch Wilhelm University w Münster i główny autor badania. początek. „Ta skała bardzo różniła się od pozostałych tym, że rozprasza mniej światła w kierunku słońca niż inne skały. Uważamy, że jest to spowodowane specyficzną strukturą pyłu, taką jak gęstość pyłu i wielkość jego ziaren. ”

Zespół doszedł do wniosku, że skały zostały wyrzucone, gdy uformował się krater Reiner K. Oprócz właściwości optycznych – czyli tego, jak zakurzone są skały w porównaniu z innymi skałami księżycowymi – „te pokryte pyłem skały nie wykazują żadnej dodatkowej różnicy pod względem inne skały” – napisała grupa w badaniu.

„Zwykle pył księżycowy jest bardzo porowaty i odbija dużo światła w kierunku oświetlenia” – stwierdził w oświadczeniu Marcel Hess, badacz z TU w Dortmundzie i współautor badania. „Jednak gdy pył jest ściskany, ogólna jasność zwykle wzrasta. Nie ma to miejsca w przypadku obserwowanych skał pokrytych pyłem”.

Więc co się dzieje z tym pyłem? Zespół nie jest jednak tego do końca pewien Szczyt Księżyca Misja może dać odpowiedzi. Zasilany energią słoneczną lądownik ma zbadać ponad 2,5 km regionu Reiner Gamma, gdzie pobierze próbki niektórych cech magnetycznych powierzchni Księżyca. Jeśli lądownik skupi się na optycznym zachowaniu pyłu, może wyjaśnić, dlaczego pył ten różni się od innych pyłów księżycowych, co z kolei może ujawnić szczegóły dotyczące powstawania Księżyca lub historii uderzeń – napisał zespół.

więcej: Los „Księżycowego Snajpera”, który przeszedł do historii w Japonii, stoi pod znakiem zapytania po awarii prądu