Franco Harris, NFL Hall of Fame, który złapał „nieskazitelne przyjęcie”, umiera w wieku 72 lat

Franco Harris, Hall of Famer należący do Pittsburgh Steelers, który jest najbardziej znany ze swojego małego połowu jako „nieskazitelny odbiór” W 1972 roku zmarł jeden z najbardziej pamiętnych momentów w historii NFL. Miał 72 lata.

Jego śmierć została potwierdzona przez jego syna, Franco „Doca” Harrisa, w rozmowie z Associated Press. Nie podano przyczyny śmierci.

Śmierć Harrisa nastąpiła kilka dni temu pięćdziesiąta rocznica O „nieskazitelnym przyjęciu”, które powiedział Mike Tomlin, obecny główny trener Steelers: powiedział w tym tygodniu To była „najważniejsza gra w historii gry”. Stalowcy Planuje wycofać numer na koszulce Harrisa, 32podczas ceremonii przerwy w meczu w sobotę.

Mierzący 6 stóp i 2 wzrostu zawodnik wygrał cztery Super Bowl ze Steelers, kiedy stali się dominującą drużyną w NFL w latach 70. i był wybierany do Pro Bowl w każdym ze swoich pierwszych dziewięciu sezonów. Ale to jednoosobowa gra zdefiniowała jego karierę bardziej niż cokolwiek innego.

23 grudnia 1972 roku Steelers przegrywali 7:6 w meczu barażowym przeciwko Oakland Raiders. Na mniej niż 30 sekund przed końcem czwartej kwarty, rozgrywający Steelers, Terry Bradshaw, desperacko próbował podać do Johna „Frenchie” Fuqua, tylko po to, by zobaczyć, jak piłka skręca w kierunku ziemi. Ale Harris wyciągnął piłkę z powietrza kilka cali od murawy i przebiegł nietknięty, zdobywając zwycięskie przyłożenie, niezwykłe wykończenie, które od tamtej pory było odtwarzane tysiące razy.

Pięć dekad później Harris, który grał w futbol uniwersytecki w Penn State, pozostaje jednym z najbardziej ukochanych graczy Steelers i natychmiast rozpoznawalną twarzą w Pittsburghu. Rzucił się na 12120 jardów w ciągu 13 sezonów, z których 12 było w Pittsburghu, i był centralnym punktem najbardziej udanej ery Steelers, wygrywając Super Bowl w sezonach 1974, 1975, 1978 i 1979.

Ceremonia, która odbyła się w sobotę, podczas przerwy w meczu przeciwko Las Vegas Raiders, była już zaplanowana na cześć Harrisa. Prezydent Steelers, Art Rooney II, członek rodziny, która jest właścicielem drużyny od jej powstania w 1933 roku, powiedział we wrześniowym oświadczeniu, że „trudny do przecenienia wpływ Franco na franczyzę”.

Zacytowano kiedyś słowa mojego dziadka: „Zanim Franco tu dotarł, nie wygrywaliśmy zbyt wiele; Odkąd tu przybył, nie przegraliśmy”.

Harris przeszedł na emeryturę po sezonie 1984 jako trzeci czołowy zawodnik w historii NFL, za Walterem Paytonem i Jimem Brownem. Został wprowadzony do Pro Football Hall of Fame w 1990 roku.

„Straciliśmy wspaniałego piłkarza, wielkiego ambasadora Hall of Fame, a co najważniejsze jednego z najwspanialszych dżentelmenów, jakich ktokolwiek kiedykolwiek spotkał” – powiedział Jim Porter, prezes Pro Football Hall of Fame. stwierdzenie.

Harris urodził się 7 marca 1950 roku w Fort Dix, NJ. Po ukończeniu Rancocas Valley Regional High School w NJ, grał jako obrońca w Penn State, otwierając pasy dla Liddella Mitchella.

Wybrany przez Steelers z 13. wyborem w pierwszej rundzie NFL Draft z 1972 roku, od razu zrobił wrażenie, zdobywając tytuł Rookie of the Year z 1055 jardami w biegu i 10 przyłożeniami. Steelers nigdy nie przegrali w swoich 12 sezonach, a ich rekord kariery wynoszący 354 jardy w biegu w Super Bowl trwa do dziś.

Grał w Seattle Seahawks w swoim trzynastym i ostatnim sezonie.

Według Associated Press Harris pozostawił żonę Danę Dokmanovic i syna Doca.

To jest rozwijająca się historia. Pełen nekrolog zostanie opublikowany wkrótce.